Κενό μνημείο
Λείπεις.
Τίποτε πια δε σε προδίδει
μονάχα το σάβανο ριγμένο άτσαλα
στο κρύο μάρμαρο πάνω πεταμένο.
Είσαι παρών. Είσαι παντού.
Γι’ αυτό διάλεξες να λείπεις.
Φέτος λείψαμε κι εμείς.
Πάντα λείπαμε.
Μα φέτος πιο πολύ.
Μη σε γελάν τα δάκρυα.
Ίσως μας βόλεψε αυτή η απουσία μας.
Θέλαμε και λείπαμε.
Δυο θελήματα, δυο απουσίες.
Μια Ζωή κι ένας λαός π’ αργοπεθαίνει
στα σάβανα της ύλης φρικτά ζωσμένος.
Στάχυς
3 σχόλια:
Επιθυμία επεθύμησα τούτο το πάσχα φαγείν μεθ΄υμών προ του με παθείν. Αυτό είχε πει ο Χριστός στους μαθητές. Άρα πάντα θέλει τον άνθρωπο να συμφάγει μαζί του, κανέναν δε διώχνει εφ΄όσον θέλει να είναι μαζί του, πόσο μάλλον ο Χριστός που εκφράζει αυτή την επιθυμία. Ας μην αυταπατώμαστε και λέμε ήμασταν απόντες. Να πούμε καλύτερα είμαστε φυγόπονοι ίσως θα ήμασταν περισσότερο ειλικρινείς.
Δεν λείψαμε εμείς. Όλοι εμείς είμαστε κοντά στον Κύριο ζωντανότερα από άλλες φορές. Ο Κύριος θα ένιωσε την απουσία αυτών που με το σώμα του ήταν εκεί στους κεκλεισμένους των θυρών ναούς (ιερείς, ψάλτες, νεωκόροι και όπου υπήρχαν κάμερα μαν) αλλά διαπίστωσε την δικιά μας παρουσία «εκτυπώτερον» με την εν πνεύματι συμμέτοχή μας.
Χριστός ανέστη Στάχυ!
Πολύ όμορφο...Σε ευχαριστούμε...
Ετσι το νιώσαμε ότι λείπαμε απο τον χτιστό ναό...
Αλλά νομίζω όσοι τελικά νίκησαν το θέλημά τους, οπως λες,
κοιτώντας τον Σταυρωμένο του προσκυνηταριού τους,
ερχόταν η βεβαιότητα ότι αναπλήρωσε, κάτι από αυτό που λείπει από μέσα μας...
Δημοσίευση σχολίου