Οι πρόσφυγες Χριστιανοί...
Ημέρα Χαράς, ημέρα Αναστάσεως η
σημερινή αγαπητοί μου αδελφοί, ο Κύριος ανέστη εκ νεκρών, το κράτος του θανάτου
διαλύθηκε, η δύναμη της Ζωής θριάμβευσε και ο φοβερός εχθρός του ανθρώπου δεν
υπάρχει πια.
Έτσι, δύο χιλιάδες χρόνια τώρα η
Εκκλησία μας εορτάζει όχι μόνο κατά αυτή την Αγία περίοδο αλλά και κάθε Κυριακή
και σε κάθε θεία λειτουργία το μεγάλο γεγονός της Αναστάσεως του Σωτήρος
Χριστού, το μεγάλο γεγονός και της ιδικής μας πρώτα ο Θεός εν τη δευτέρα
παρουσία Αυτού κοινής Αναστάσεως.
Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα ο
παιάνας της Νίκης της Ζωής κατά του Θανάτου ακούγεται σε όλη την Οικουμένη
σκορπίζοντας ρίγη συγκινήσεως και δάκρυα Χαράς και Ελπίδας. Ο "θάνατος
τεθανάτωται" και αίτιος όλης αυτής της χαράς μας είναι ο εν Σταυρώ αεί
Κρεμάμενος Σωτήρας Χριστός, είναι ο μόνος Αληθινός Θεός ο οποίος ταπεινώθηκε
έγινε άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο και εν τέλει θυσιάστηκε και
Ανέστη εκ νεκρών για να χαρίσει σε όλους μας "την αιώνιο Ζωή και μέγα
Έλεος".
Αλλά φέτος αδελφοί μου ζήσαμε ένα
Πάσχα διαφορετικό, βρεθήκαμε οι Χριστιανοί ως πρόσφυγες μακρυά από τον
"οίκο του Πατρός μας", βρεθήκαμε λέγω μακρυά από τις εκκλησιές μας,
μακρυά ο ένας από τον άλλον σωματικά, αλλά όχι μακρυά και από τον Θεό μας.
Ζήσαμε πράγματι σκληρές ημέρες, δεν εκκλησιαστήκαμε, δεν κοινωνήσαμε, δεν
χαιρετιθήκαμε Αναστάσιμα και πολλές φορές εκδιώχθηκαμε αλλά "Ζει Κύριος ο
Θεός".
Φέτος βιώσαμε την προσφυγιά στο
πετσί μας, την ξενιτία, διότι πολύ απλά δεν είμασταν εκεί που ανήκουμε, μέσα
στους Ναούς δηλαδή "προσευχόμενοι και εν παντί ευχαριστούντες τον
Θεον". Κληθήκαμε να κάνουμε τα σπίτια μας εκκλησίες, να ενωθούμε από εκεί
μυστικά με τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Σωτήρα Χριστό αλλά και μεταξύ μας και
να βιώσουμε έστω και από μακρυά το μυστήριο της άκρας του Θεού οικονομίας και
την άπειρη Αυτού μακροθυμία. Στενοχωρηθήκαμε, πονέσαμε, δακρύσαμε,
απελπιστήκαμε, φοβηθήκαμε αλλά δόξα τω Θεώ είμαστε εδώ και Τον δοξολογούμε για
όλα, άλλωστε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας επανέλαβε σήμερα το
περίφημο "μηδείς φοβήσθω θάνατον, ηλευθέρωσε γαρ ημάς ο του Σωτήρος
θάνατος...", ναι, δόξα το Άγιον Όνομά Του θάνατος δεν υπάρχει, η Ζωή
Νίκησε και ο Κύριος μας καλεί "ίνα πάντες εν ώσιν".
Αδελφοί μου, σήμερα ημέρα της
Αναστάσεως ας συγχωρεθούμε όλοι μεταξύ μας και ας συγχωρέσουμε και εκείνους που
έβγαλαν το "πιστόμετρο" για να μετρήσουν την πίστη μας και να
κατακρίνουν τις ενέργειες Σεπτών Αρχιερέων και Ιερέων και να δικαιολογήσουν
αυτά που εκείνοι δεν κατανόησαν ως αμέτοχοι όντες του μυστηρίου της Ζωής.
Λοιπόν, "Συγχωρήσωμεν πάντα
τη Αναστάσει και ούτω βοήσωμεν: Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτων θάνατον
πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι Ζωήν χαρισάμενος".
Δόξα τω Θεώ για όλα!
Χριστός Ανέστη
αδελφοί μου,
Αληθώς Ανέστη!
Χρήστος Φωτόπουλος
4 σχόλια:
Δεν στενοχωρήθηκα καθόλου που έκανα την Μ. Εβδομάδα και την Ανάσταση στο σπίτι μου. Θα στενοχωριόμουν αν αυτό οφειλότανε σε εμένα. Πειθάρχησα στον Κ. Η. Ι. Χ. ο οποίος δια της Ιεράς Συνόδου και του επιχώριου Μητροπολίτη μου, μου είπαν να συνοδοιπορήσω προς το Πάθος και να πανηγυρίσω την Ανάσταση στην κατ’ οίκο Εκκλησία. Έκανα ΥΠΑΚΟΗ στην Εκκλησία. Όσοι δεν έκαναν θα λάβουν τα επιτίμια της ανυπακοής σύντομα. Ζει Κύριος ο Θεός.
Σεβαστέ "ανώνυμε" σχολιαστή, συνήθως δεν απαντώ εις σχόλια στα άρθρα μου διότι το θεωρώ περιττό, άλλωστε ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του. Σε εσάς όμως θα κάνω μια εξαίρεση λέγοντάς σας ότι η στενοχώρια και η αιτιολογημένη θλίψη που ένιωσαν οι Χριαστινοί ευρισκομενοι μακρυά των Ναών δεν σημαίνει ούτε ανυπακοή προς την Ιερά Σύνοδο και τον εκασταχού τοπικό Ποιμενάρχη, ούτε ότι δεν εορτασαν πράγματι ουσιαστικώς το Πάσχα εφέτος από τα σπίτια τους. Πάμπολλοι Αρχιερείς ανά την ελληνική και μη επικράτεια εξέφρασαν την λύπη τους γι' αυτό το μέτρο.
Λυπάμαι εσύ που πανηγύρισες την αναστάσιμη Χαρά όπως μας πληροφορησες, δεν μας χαιρέτισες
καν στην πιο πάνω τοποθέτησή σου με τον Αναστάσιμο χαιρετισμό. Όσον αφορά τα επιτίμια η Σύνοδος θα μιλήσει και όχι εμείς οι λαϊκοί.
Χριστός Ανέστη!
Με εκτίμηση,
Χ.Φωτόπουλος
Συγχαίρω για τις ώριμες σκέψεις του μεστού νοημάτων άρθρου αυτού. Μου άρεσε και με ικανοποίησε το κλείσιμο το θεολογικό και μέσα στο πλαίσιο της αναστάσιμης χαράς σε συνδυασμό με την συγχωρητικότητα.
Έχεις απόλυτα δίκιο 7:20. Μάλιστα ο Άγιος πλέον Π. Πορφύριος έλεγε κάτι περισσότερο, ότι καλύτερα μέσα στην υπακοή της Εκκλησίας και ας έχει λάθος, παρά έξω και ας έχεις δίκιο.
Δημοσίευση σχολίου