Όταν περιπέσομε σε θλίψη, σε απόγνωση και
απελπισία, τότε πρέπει να κάνομε ό,τι έκανε και ο Δαβίδ, δηλαδή να ξεχύνομε τη
δέησή μας μπροστά στο Θεό και να αναγγέλομε τη θλίψη μας στον Κύριο. Πρέπει να
εξομολογούμαστε στο Θεό, επειδή μπορεί με σοφία να ρυθμίσει τις υποθέσεις
μας και να ελαφρώσει τη θλίψη μας, αν
μας συμφέρει, και να μας γλυτώσει από την ολέθρια και καταστρεπτική λύπη. .... Όταν μας θλίβουν πολλοί και παράλογοι
λογισμοί, θα βρούμε ανακούφιση και χαρά όταν μεμφθούμε και κατηγορήσουμε τους
εαυτούς μας με ειλικρίνεια και αβίαστα ή όταν τους αναγγείλομε στον Κύριο, όπως
ακριβώς θα τους λέγαμε σε άνθρωπο. Και οπωσδήποτε με τους δύο αυτούς τρόπους θα
βρούμε ανάπαυση σε κάθε περίπτωση.
Αββάς Ησύχιος ο Πρεσβύτερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου