Η εκδημία του θείου μου
Ανδρέα Μ. Μενελάου
η 27η Οκτωβρίου 2020 θα σημαίνει για εμένα την απώλεια όχι απλώς ενός αγαπημένου συγγενούς,
αλλά ενός σπάνιου, ενός ξεχωριστού ανθρώπου.
Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά νιώθουμε σήμερα πιό φτωχοί με την απουσία
του, αλλά πιό πλούσιοι με το παράδειγμα της αγάπης και της φιλανθρωπίας του.
Γεννήθηκε στο Μαρώνι της Λάρνακας στην Κύπρο. Σε μικρή ηλικία με την οικογένεια του πηγαίνει στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας, για μια καλύτερη ζωή.
Γεννήθηκε στο Μαρώνι της Λάρνακας στην Κύπρο. Σε μικρή ηλικία με την οικογένεια του πηγαίνει στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας, για μια καλύτερη ζωή.
Νυμφεύτηκε σε κατάλληλη ηλικία την θεία μου Ευαγγελία (αδελφή
της μητέρας μου Ευγενίας), που και αυτή πήγε στην ξενιτιά ζητώντας καλύτερη ζωή.
Εργάσθηκαν τίμια, και τους κόπους του ιδρώτα τους από την περιουσία που απέκτησαν, άρχισαν εν ζωή να προσφέρουν σε έργα αγάπης και φιλανθρωπίας. Παράλληλα πρόσφεραν
πολλά στην αγορά οικοπέδου και στην ανέγερση του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου Mangrove, ενώ πρόσφεραν όσα μπορούσαν και στις δύο Μονές (ανδρική και γυναικεία) της περιοχής που διέμεναν, και στις προσπάθειες των Ιεραποστόλων σε Μαδαγασκάρη και αλλού.
Αυτός ο υπερδραστήριος και εργατικός άνθρωπος, καθηλώθηκε στο κρεβάτι της ασθένειας, πέντε χρόνια τώρα. Αλλά και από το κρεβάτι, μας έδωσε το πιό φωτεινό παράδειγμα καρτερικότητας, αγωνιστικότητας και πνευματικότητας.
Δεν έπαυσε ποτέ να είναι μάχιμος - γιατί μάχιμος, ασφαλώς, δεν είναι απλώς αυτός πού περιφέρει εαυτόν στον κόσμο της κενότητας και της ελαφρότητας, αλλά αυτός που στέκεται όρθιος στις δοκιμασίες, και όχι απλώς δεν κλονίζεται, αλλά και στηρίζει όσους κινδυνεύουν να κλονισθούν όχι με λόγια αλλά με πράξεις.
Σαν σήμερα, 28 Οκτωβρίου προ δύο ετών, αφού εκκλησιάστηκα στον Άγιο Διονύσιο Mangrove, επέστεψα στο σπίτι για να τον χαιρετίσω, για να πάω στο αεροδρόμιο στο Σύδνεϋ, ώστε να επιστρέψω στην Ελλάδα. Όταν τον χαιρετούσα έκλεγε ζητώντας μου να μην φύγω και να καθίσω κι’ άλλο. Από τότε δεν τον ξαναείδα από κοντά. Λόγω της επιδημίας covid 19, δεν μπορώ να πάω και στην εξόδιο ακολουθία του, που θα γίνει στην Δευτέρα 2 Νοεμβρίου από τον Άγιο Διονύσιο Mangrove για τον οποίο πολλά εκοπίασε.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα για τον θείο μου Ανδρέα, γιατί τον συναναστραφήκαμε, και τον χαρήκαμε ζωντανό ανάμεσά μας, στην Αυστραλία, στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Αυτός ο υπερδραστήριος και εργατικός άνθρωπος, καθηλώθηκε στο κρεβάτι της ασθένειας, πέντε χρόνια τώρα. Αλλά και από το κρεβάτι, μας έδωσε το πιό φωτεινό παράδειγμα καρτερικότητας, αγωνιστικότητας και πνευματικότητας.
Δεν έπαυσε ποτέ να είναι μάχιμος - γιατί μάχιμος, ασφαλώς, δεν είναι απλώς αυτός πού περιφέρει εαυτόν στον κόσμο της κενότητας και της ελαφρότητας, αλλά αυτός που στέκεται όρθιος στις δοκιμασίες, και όχι απλώς δεν κλονίζεται, αλλά και στηρίζει όσους κινδυνεύουν να κλονισθούν όχι με λόγια αλλά με πράξεις.
Σαν σήμερα, 28 Οκτωβρίου προ δύο ετών, αφού εκκλησιάστηκα στον Άγιο Διονύσιο Mangrove, επέστεψα στο σπίτι για να τον χαιρετίσω, για να πάω στο αεροδρόμιο στο Σύδνεϋ, ώστε να επιστρέψω στην Ελλάδα. Όταν τον χαιρετούσα έκλεγε ζητώντας μου να μην φύγω και να καθίσω κι’ άλλο. Από τότε δεν τον ξαναείδα από κοντά. Λόγω της επιδημίας covid 19, δεν μπορώ να πάω και στην εξόδιο ακολουθία του, που θα γίνει στην Δευτέρα 2 Νοεμβρίου από τον Άγιο Διονύσιο Mangrove για τον οποίο πολλά εκοπίασε.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα για τον θείο μου Ανδρέα, γιατί τον συναναστραφήκαμε, και τον χαρήκαμε ζωντανό ανάμεσά μας, στην Αυστραλία, στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Ο θείος μου Ανδρέας ήταν μια ψυχή χαριτωμένη, που τώρα αναπαύεται
στην αγκαλιά του Κυρίου μας, που τόσο αγάπησε.
Αγαπητέ μου θείε Ανδρέα, καλή αντάμωση.
Αναστάσιος Κωστόπουλος
1 σχόλιο:
Καλός άνθρωπος, ευγενική ψυχή, καλός χριστιανός ο κυρ-Ανδρέας. Ο Θεός να τον αναπαύσει. Πρόσφερε πολλά και τώρα θα πάρει τον δίκαιο έπαινο από τον Κύριο με τις πρεσβείες του Αγίου Διονυσίου.
Δημοσίευση σχολίου