Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2020

“ Ο φίλος ημών Σωκράτης κεκοίμηται” - π. Γερασιμάγγελος Στανίτσας


 
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΝΙΚΑΣ
 
          “ Ο φίλος ημών Σωκράτης κεκοίμηται”
 
          Σε ηλικία 85 ετών έφυγε από κοντά μας πριν λίγες μέρες ο έγκριτος θεολόγος Σωκράτης Νίκας κάνοντας φτωχότερη με την απουσία του την θεολογική μας οικογένεια γενικότερα και ειδικότερα της Πάτρας.
          Ο Σωκράτης υπηρέτησε τη θεολογική επιστήμη -ειδικότητά του με πολλή αγάπη, με μεγάλο πάθος και θαυμαστή επιτυχία στη διάρκεια της ζωής του.
          Ο Θεός τον είχε προικίσει με πολλές χάρες και τάλαντα σε μεγάλο βαθμό αναπτυγμένα, ο οποίος τα αξιοποίησε  και τα πολλαπλασίασε μέσα στον αγρό της Εκκλησίας ως “δούλος αγαθός και πιστός”.
          Συνοδοιπόρος της θεολογικής σκέψης του αείμνηστου καθηγητή Σάββα Αγουρίδη εμπνεύστηκε απ’ αυτήν και ασχολήθηκε και με βιβλικά θέματα, όπως φαίνεται μέσα από τις θεολογικές του ενασχολήσεις και τον θεολογικό του λόγο. Εξέδωσε δύο τόμους με τον τίτλο: “Λεξικό ορθόδοξης Θεολογίας”, αλλά δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει.
          Εξ ίσου σημαντικά είναι τα σχολικά βοηθήματα για τους καθηγητές θεολόγους του Γυμνασίου, όπως και τα άλλα έργα του, Λειτουργικά ερμηνευτικά κείμενα, σχόλια στα μυστήρια του Βαπτίσματος, του Γάμου κ. α.
          Η παρουσία του στη θεολογική κίνηση των Πατρών, και όχι μόνον, υπήρξε σημαντική, τόσο ως καθηγητή θεολόγου, όσο και ως χαρισματικού ομιλητή στο βήμα διαφόρων αιθουσών, αλλά και  στον άμβωνα των Εκκλησιών.
          Ο Σωκράτης ήταν ένας δάσκαλος χαρισματικός κατά γενική ομολογία. Γοήτευε τους ακροατές του με τον μεστό, ουσιαστικό και τολμηρό λόγο του. Οι αναρίθμητοι μαθητές του με πολύ συγκίνηση θυμούνται τον αγαπητό τους θεολόγο- καθηγητή για τον εποικοδομητικό και αφυπνιστικό του λόγο, την ικανότητά  του να παρουσιάζει τον λόγο του Θεού ως γνήσια τροφή που μπορούσε να στηρίζει και να τρέφει τις παιδικές ψυχές.
          Η επί σειρά ετών επιτυχής  διακονία του στην εκπαίδευση τον ανέδειξε ως ένα ξεχωριστό και αξιόλογο εκπαιδευτικό λειτουργό του είδους του, αναγνωρισμένης αξίας. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο, ότι λόγω των ικανοτήτων του εξελέγη κατ’ επανάληψη Σχολικός Σύμβουλος Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης των θεολόγων της περιφέρειας μας. Πραγματοποίησε επισκέψεις εκτός Πατρών για να συναντήσει ιδιαίτερα νέους καθηγητές στα σχολεία τους για να τους ενθαρρύνει στο δύσκολο έργο τους, να τους
 εμψυχώσει και να ανανεώνει την ελπίδα τους για το μέλλον.
          Ο Σ. Νίκας δεν αρνήθηκε  ποτέ σε κανέναν τη θεολογική, την   παιδαγωγική και συμβουλευτική του συνδρομή. Πάντα πρόθυμος σε κάθε πρόσκληση είτε στα σχολεία, είτε στον άμβωνα , είτε σε βήματα αιθουσών. Εμείς προσωπικά πολλά έχουμε να θυμόμαστε απο την συνεργασία μας , τόσο στο σχολείο, όσο στο βήμα του πνευματικού μας κέντρου.
          Ο Σωκράτης Νίκας φάνηκε άνθρωπος του καθήκοντος και της διακονίας στη μετάδοση του λυτρωτικού μηνύματος της Γραφής με κάθε τρόπο. Γι’ αυτό και στη δραστηριότητά του αγκάλιασε και άλλους τομείς, εκτός από τη σχολική έδρα, όπως αναφέραμε παραπάνω.
          Πάντως βασικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του Σ. Νίκα πέρα από την θεολογική του κατάρτιση και προσφορά, ήταν η αγάπη του και η ζεστή καρδιά του για μικρούς και μεγάλους. Απόρροια της βαθιάς πίστης του ότι ο “Θεός αγάπη εστίν” και ότι,  μια τέτοια αγάπη δεν γνωρίζει περιορισμούς  και αποκλειστικότητες, αλλά τους αγκαλιάζει όλους.
          Ο θάνατος του ήταν απρόοπτος και τον βρήκε μέσα στο χρονικά όρια που ορίζει ο Θεός για τον καθένα απο μας.
          Ο “ Πάντα εν χάριτι, άλατι ηρτημένος λόγος” του  Σωκράτη Νίκα, γραπτός ή προφορικός, ως συνισταμένη όλων των άλλων πτυχών της προσωπικότητάς του, θα αποτελεί μια γλυκιά ανάμνηση  για όσους τον γνώρισαν και έζησαν μαζί του, ιδιαίτερα  οι οικείοι του, οι φίλοι του και οι μαθητές του.
 
          Ας είναι αιωνία η μνήμη του
 
   Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος Στανίτσας

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλή ψυχή και καλός θεολόγος. Προοδευτικός στο μάθημα και στο γράψιμο. Με τον πατέρα μου είχαν φιλία στο Οικοτροφείο της ΖΩΗΣ που έμεναν. Σχεδόν κάθε χρόνο βλεπόντουσαν σε μια συνάντηση που έκανε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος πρώτα στην Θήβα και μετά στην Αθήνα. Ας βρει την αναψυχή του στην άνωθεν Βασιλεία.

Ανώνυμος είπε...

Σύντομος, περιεκτικός, παρηγοριτικός ο επεικήδειος λόγος του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου στην κηδεία του μακαριστού αδελφού Σωκράτους. Κάθε θεολόγος ετόνισε ο θεοφιλέστατος είναι κήρυκας της αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Όπως ακριβώς αναφέρει στο άρθρο του ο π. Γερασιμάγγελος Στανίτσας.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

Ανώνυμος είπε...

Ένας διαφορετικός θεολόγος που μιλούσε στην γλώσσα μας και μετέφερε την χριστιανική διδασκαλία στο σήμερα και όχι στο χθες. Ευτύχησα να τον έχω στο 3ο Αρρένων της Πάτρας τον απολάμβανα και τον υπάκουα. Όσες φορές τον έβλεπα στον Λύχνο τον χαιρόμουν.

Ανώνυμος είπε...

Γράφε π. Α. για να φωτίζεις τον κόσμο και να ζωντανεύεις νεκρές συνειδήσεις.

Αθανάσιος Κοταδάκης είπε...

Ασπάζομαι νοερά το τίμιο σκήνωμά σου αγαπημένε αδελφέ μου Σωκράτη με ένα δάκρυ ολόθερμης αγάπης τρυφερό. Σε κατευοδώνω λίαν αγαπητέ συνάδελφε, και λίαν αγαπητέ φίλε θεολόγε της αγάπης και της χαράς στην όντως «μακάρια οδό των μεγάλων ελπίδων μας» ! Του Σταυρού και της Ανάστασης του Χριστού, που ευλογήθηκες να διακονήσεις εν υπηρεσία και εκτός ως την έσχατη ώρα των 85 ενιαυτών σου με ζωντάνια, θέρμη, ενθουσιασμό και πίστη. Και εύχομαι-προσεύχομαι και ελπίζω η ανερμήνευτα απέραντη αγάπη του Θεού να σε έχει δεχτεί εις «τόπον αναπαύσεως». Όπου και θα έχεις αναζητήσει και ενδεχομένως συναντηθεί με τους προπορευθέντες λίαν αγαπητούς αδελφούς, συναδέλφους και φίλους εκείνης υπέροχης ζωηρής, ανήσυχης, και για πάντα αγαπημένης νεανικής φοιτητικής μας συντροφιάς. Το συμπατριώτη σου π. Αθανάσιο Δούση, Γιώργο Παπαζάχο, π. Χαράλαμπο Δημητρακάκη, Δημήτρη Μπερτσιά, και δε θυμάμαι άλλον ποιον. Και μεις εδώ οι «περιλειπόμενοι», Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ Δαμιανός, Νίκος Γαλέτας, Νίκος Κοπιδάκης, Χρήστος Γιανναράς, ο και κορυφαίος αυτής, και ο υπογράφων-και άλλος ποιος;- συνεχίζουμε «τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες»-Ρωμ.12.12- στην ίδια ευθεία σταθεροί, όσο ακόμα χρόνο, άγνωστο, πλην περίπου ορατό, μας έχει παραχωρήσει η όντως και ανερμήνευτα απέραντη αγάπη του Χριστού. Η οποία και εύχομαι, ως ελπίζω εκ μέρους όλων, να σταθεί δύναμη παρηγοριάς, ελπίδας και μνήμης αγαθής στην οικογένειά σου. Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα». Αθανάσιος Κοτταδάκης

Οκονόμου Μιλτιάδης είπε...

Αισθανομαι τοσο φτωχος και ορφανος οπως αισθανθηκα στο θανατο του πατερα μου.Γιατι για μενα ο Σωκρατης ηταν ο δευτερος πατερας,ο μεγαλος δασκαλος, ο πραγματικος σχολικος συμβουλος.Του χρωσταω πολλα στη θεολογικη μου πορεια.Καλο ταξιδι δασκαλε...

Αλεξανδρεύς είπε...

@ Αθανάσιος Κοτταδάκης
Τι ξεχωριστή συντροφιά! Πόσο ευλογημένοι από τον Κύριο πρέπει να νιώθετε! Σας ζηλεύουμε...