"ΠΕΝΘΙΜΑ" ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

"ΠΕΝΘΙΜΑ" ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

 
          Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα! Η πιο χαρούμενη γιορτή του κόσμου! Την περιμένουν όλοι. Άλλοι πνευματικά και άλλοι κοσμικά, με τον τρόπο τους θα γιορτάσουν τη Γέννηση του Χριστού! Εγώ φέτος έχω πένθος και δεν ξέρω πώς θα μπορέσω να τη ζήσω: Έφυγε για τον ουρανό, από καρκίνο, ο αδελφός μου! Στην αγκαλιά της συζύγου του και στη δική μου και των παιδιών του και των αδελφών μας γύρω-γύρω. Μας αποχαιρέτησε μέσα σε πολλή αγάπη και φροντίδα. Δόξα τω Θεώ! Χριστιανά τα τέλη του! Και η κηδεία και το μνημόσυνό του έγιναν σαν πανηγύρι με τόσο κόσμο γύρω του! Όλα όπως έπρεπε. Τώρα ευτυχισμένος και λυτρωμένος αναπαύεται στην ουράνια ζωή! Πόση παρηγοριά και δύναμη μας δίνει αυτό! Σεβόμαστε το άγιο και αλάνθαστο θέλημα του Θεού! Αυτός ορίζει τη γέννηση, τη ζωή και το θάνατο των παιδιών του..! Παρ’ όλα αυτά εμείς πονάμε. Η απουσία του είναι μαρτυρική. Τα Χριστούγεννα δε θα προσευχόμαστε μαζί του στο Ναό μας ούτε θα χαιρόμαστε μαζί του στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Μας λείπει τόσο. Έχουμε πένθος φέτος!
          Κάποια μέρα παρακολουθώντας τις ειδήσεις παρατήρησα τούτο: Μας ενημερώνουν με αριθμούς, για πολλούς μήνες, τόσοι νέοι ασθενείς, τόσοι στις εντατικές, τόσοι θάνατοι και άλλα πολλά. Πόσοι όμως είναι οι πενθούντες για τα μαρτυρικά θύματα του κορωνοϊού; Σιωπή! Ποιος τους μέτρησε; Ποιος τους σκέφτηκε; Ποιος προσεύχεται γι αυτούς; Τι προβλήματα έχουν; Πώς θα γιορτάσουν τα Χριστούγεννα; Αυτοί οι ήρωες συγγενείς, γονείς, σύζυγοι, αδέλφια, παιδιά, φίλοι βίωσαν οξύτατο πόνο: Οι ασθενείς τους ολομόναχοι στην αρρώστια και στο θάνατο, με την οικογένειά τους μόνη στην κηδεία και στο μνημόσυνο. Ποιος μπορεί να περιγράψει την οδύνη και την τραγικότητα αυτών των ανθρώπων; Θρηνούν τη μοναξιά, την απομόνωση απαρηγόρητοι! Χρειάζεται δυνατή πίστη να δεχθούν πως αυτό ήταν το θέλημα του Θεού, πως συντρόφευε με Αγγέλους τον άνθρωπό τους και τον ετοίμαζε αυτό τον καιρό με το στεφάνι του μάρτυρα, εκεί ψηλά για τη Βασιλεία των Ουρανών. Και πως και οι συγγενείς είναι μάρτυρες, για όσα αντιμετώπισαν, πρωτόγνωρα, ξένα, στην ελληνική πραγματικότητα και στον πολιτισμό. Αυτό είναι μεγάλη παρηγοριά στον ανείπωτο πόνο τους και στα δύσκολα θέματά τους.
          Αδέλφια μου, που δίκαια φέρετε με τόσο βάρος το πένθος για το θανατηφόρο χτύπημα, για την απώλεια των αγαπημένων σας από τον κορωνοϊό, θα ευχόμουν να σας ενισχύσει αυτή η εικόνα: Ο Κύριός μας μόνος από συγγενείς και φίλους αντιμετώπισε τη μεγαλύτερη αδικία του κόσμου, «ένοχος θανάτου», στα δικαστήρια και στον επώδυνο, επαίσχυντο σταυρό! Η Παναγία μας τραγικότατο πρόσωπο έξω, μακριά από το παιδί της! Με τον Ιωάννη και τις Μυροφόρες, τον Ιωσήφ και το Νικόδημο, με τόσους λίγους, φρόντισαν την αποκαθήλωση και την ταφή του Εσταυρωμένου! Τα ίδια δεν ζήσατε κάπως κι εσείς; Η μεγάλη μας Μάνα να σας απαλύνει τον πόνο και όλοι μαζί να της δώσουμε τη χαρά: Να γιορτάσουμε σωστά τα φετινά Χριστούγεννα… με χαροποιό πένθος, με καθαρή καρδιά και το Χριστό στην ψυχή μας , αναπαυμένοι όπως οι άνθρωποί μας στον Ουρανό!
 

Μια πονεμένη ψυχή