ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 
ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ  ΚΑΙ  ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΕΣ  ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ  ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ

 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 
        Ιανουάριος 2020 απαρχή και επιταχυνόμενη εισβολή παγκοσμίως της λοίμωξης Covit19 με θανατερά παρεπόμενα. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος το συζητάει και σχεδιάζει ρυθμίσεις ανεδαφικές. Μέσα Μαρτίου 2020, η αρμόδια υγειονομική επιτροπή εισηγείται και η Κυβέρνηση επιβάλλει γενική απαγόρευση-“Lockdown”. Η Δ.Ι.Σύνοδος δεν έχει υπολογίσει ότι σε ένα μήνα ακριβώς έχουμε Πάσχα, δεν έχει επεξεργαστεί, φυσικά ούτε έχει κάνει  «κατ’ οικονομίαν» εναλλακτικές λειτουργικές προτάσεις εναρμονισμένες με τα δεδομένα της υγειονομικής επιτροπής, και καταλαμβάνεται εξ απήνης. Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενη δέχεται και εφαρμόζει την Κυβερνητική απόφαση για Πάσχα με κατάκλειστες Εκκλησιές. Ζούμε, λοιπόν, όσοι πολλοί χριστιανοί Μ. Εβδομάδα και Ανάσταση εσωτερικά ! Από την στο μέτρο του δυνατού ικανοποιητική ατμόσφαιρα Μεγαλοβδομαδιάτικης κατάνυξης και αντίστοιχα αναστάσιμης, που εκπέμπουν τηλεοπτικά οι άριστα οργανωμένες ιεροτελεστίες των Μεγάλων Ημερών από το Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών !
        Στο μεταξύ ανευθύνως ανεύθυνοι κληρικοί της βάσης και της κορυφής υιοθετούν, αναμασούν, διαδίδουν και όχι μόνο, τα περί παγκόσμιας συνωμοσίας φαιδρά, ή τουλάχιστον ύποπτα, και, τα ακόμα πιο φαιδρά θεολογικά, ότι στους Ναούς δεν μπαίνει ο ιός και κανέναν από τους εκεί υπηρέτες του Θεού δεν προσβάλλει, ούτε βέβαια και τους πιστούς. Έτι δε κληρικοί με κατ’ επιλογήν τους λαϊκούς πιστούς, λειτουργούν λάθρα και τους μεταλαμβάνουν, και κάποιοι άλλοι μεταλαμβάνουν πιστούς από σπίτι σε σπίτι επίσης λάθρα, προσέτι και αντί-Κανονικά. Και από πάνω εκθέτουν τον οικείο Μητροπολίτη, που βέβαια γνώριζε τα σχετικά, αλλά ενεργώντας «με αγία διάκριση κατ’ άκραν οικονομίαν», δεν τους επέβαλλε τα αντίστοιχα επιτίμια!
      Εν πάση περιπτώσει τελειώνει αυτή η ιστορία χωρίς εν Ελλάδι να ακουστεί η ελάχιστη συγγνώμη ως αυτή του Αρχιεπίσκοπου Αλβανίας Αναστασίου.  «Αδελφοί και αδελφές μου αιφνιδιαστήκαμε» ! Τουτέστιν πρώτη φορά μας συμβαίνουν αυτά τα φοβερά, και δεν μπορέσαμε να τα διαχειριστούμε καλά. Ακολουθεί ένα χαλαρό καλοκαίρι, ανοίγουν οι Εκκλησιές λειτουργούμαστε με μάσκες, και σε καθορισθείσα αραίωση, που συχνά παραβιάζεται με τον άλφα ή το βήτα τρόπο από «εξυπνάκηδες» ανεύθυνους … «χριστιανούς» ! Που και χωρίς μάσκα μπαίνουν, και κάθονται δίπλα-δίπλα, και κουβεντιάζουν, όσο κι αν ο Λειτουργός και έχει φροντίσει να έχει σημαδέψει τις επιτρεπόμενες θέσεις, και κατά καιρούς δεν παραλείπει να θυμίζει πώς και τι και πόσοι επιτρέπεται να είναι στο Ναό ! 
        Και φτάνουμε στο Σεπτέμβριο και εξής που αρχίζουμε να «πληρώνουμε» τα επίχειρα της καλοκαιρινής χαλάρωσης μέρα με τη μέρα πιο πολύ, με επιταχυνόμενο αυξητικά αριθμό σε κρούσματα, διασωληνωμένους, και το χειρότερο θανάτους μικρών, μεσαίων και μεγάλων σε ηλικία. Μη εξαιρουμένων, και Επισκόπων, και πρεσβυτέρων και μοναχών και μοναζουσών ! Ως είναι δήλον και φαίνεται καθαρά, άλλες βουλές και δρόμους ακολουθεί  ο Θεός. «Ου γαρ εισίν αι βουλαί μου, ώσπερ αι βουλαί υμών, ουδέ αι οδοί υμών, ώσπερ αι οδοί μου, λέγει Κύριος»-Ησαϊας. Αλλά και δεν παραλείπει να ανοίξει παράθυρο άλλης ελπίδας, ανάτασης και διδαχής παραχωρώντας να χτυπηθεί από τον ιό ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος για να διαμηνυθεί ποιο το χριστιανικό χρέος στην επελθούσα λοιμική: «Νομίζω το να συμμετέχει κανείς, έστω και με αυτό τον τρόπο στον κοινό πόνο είναι δώρο του Θεού» ! Αμέσως μετά και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για να χωνευτεί καλά, ποιο το χριστιανικό χρέος στην επελθούσα λοιμική: «Μετέχω και προσωπικά ως ποιμένας στη δοκιμασία που αφορά σε χιλιάδες αδελφούς μας στην πατρίδα μας και σε εκατομμύρια σε ολόκληρη την οικουμένη. Μετέχω στην αγωνία, και στον πόνο και στο φόβο όλων, που με την πίστη μας στο Θεό όλοι τηρώντας ευλαβικά τους κανόνες και τα μέτρα των αρμοδίων υγειονομικών αρχών της Πολιτείας θα υπερνικήσουμε».
       Η Κυβέρνηση, λοιπόν, αρχίζει να παίρνει περιοριστικά μέτρα τοπικά και ευρύτερα-π.χ. ανοίγει και κλείνει σχολεία. Οσημέραι όμως το πράγμα πάει να πιάσει και ως το Νοέμβριο πιάνει επικίνδυνη και δύσκολα ελεγχόμενη κορύφωση και τα μέτρα γίνονται όλο και πιο αυστηρά. Στο διάστημα αυτό ποιοι όφειλαν να λάβουν υπόψη τους τη συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση, και να σκεφτούν ότι, «ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας» έρχονται Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Θεοφάνεια και να προνοήσουν για τα από Εκκλησιαστικής πλευράς; Να επεξεργαστούν και να καταλήξουν σε ανάλογες «κατ’ οικονομίαν» συγκεκριμένες εναλλακτικές προτάσεις λειτουργικές, ώστε να μη φτάσουμε, όπως το Πάσχα, πάλι και στις Μεγάλες Γιορτές, Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Θεοφανείων με τις Εκκλησίες άδειες και κατάκλειστες; 
      Ακούσατε ή είδατε να έγινε κάτι, εκτός-αργά, τελευταία, μάλιστα-από κάποιες Επιστολές μερικών Μητροπολιτών σε λάθος διεύθυνση, ήτοι στον κ. Πρωθυπουργό; Όχι ως όφειλαν και έπρεπε στους Αδελφούς και Συλλειτουργούς τους Μητροπολίτες της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και τον Αρχιεπίσκοπο, να επισπεύσουν τις τελικές επιλογές τους, να πάνε εγκαίρως να τις συζητήσουν υπεύθυνα και σε όλες τις λεπτομέρειες εφαρμογής τους, και ειρηνικά με  συν-πλην αδελφικά, όπως ταιριάζει στον κορυφαίο πνευματικό θεσμό, που λέγεται και είναι, «Εκκλησία Θεού ζώντος», με την υπεύθυνη Κυβέρνηση, και τον κύριο Πρωθυπουργό, και να βρουν τη «χρυσή τομή»; 
       Ως ένα βαθμό, βέβαια, αυτά εδώ μπορούμε να τα μιλήσουμε και αλλιώς. Αλήθεια η Κυβέρνηση από την πλευρά της δεν θα έπρεπε να έχει καταλάβει κάτι πιο πολύ. Ας πούμε στοιχειωδώς, ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό, στο μέτρο που αφορά στη μέγιστη πλειοψηφία των Ελλήνων Ορθόδοξων, και όχι μόνο, τυπικά τουλάχιστον χριστιανών. Οι ειδικοί θεολόγοι υψηλού επιπέδου που διαθέτει ως συμβούλους δεν όφειλαν να της το επισημάνουν αυτό. Και να της επιστήσουν την προσοχή ότι έχει να κάνει με τον κορυφαίο πνευματικό θεσμό, της χώρας που λέγεται και είναι «Εκκλησία Θεού ζώντος», και του οφείλει ιδιαίτερο σεβασμό; Όχι, βέβαια, για να συγκυβερνήσει, τι αστειότητες κι αυτές, αλλά επειδή είναι ο αρμόδιος για τα λειτουργικά και πνευματικά τι και πώς, να τον ρωτήσει, τι σκέπτεται και τι προτείνει ακριβώς, πριν λάβει τις αποφάσεις που έλαβε ; Πότε θα γίνει στην Ελλάδα της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού κατανοητό και σε κίνηση εφαρμογής ότι οφείλουμε οι πάντες να διαλεγόμαστε και να λύνουμε ειρηνικά τα προβλήματα σεβόμενοι εαυτούς και αλλήλους, αλλά και υπακούοντες, ακολουθούντες, και εφαρμόζοντες αυτό που ορίζεται από της Δημοκρατίας τη βασική αρχή : «Η γνώμη των πλειόνων κρατείτω»;
     Ας είναι, Ας ελπίσουμε κι ας ευχηθούμε η αυριανή διάσκεψη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, αυτή της έσχατης έστω ώρας και στιγμής να είναι «εν Αγίω Πνεύματι» με κατανόηση της κρισιμότητας των περιστάσεων, και να δώσει ευλογημένο καρπό.
      Ωστόσο όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα, και όλοι οφείλουμε να ευχόμαστε- προσευχόμαστε ως ενσυνείδητοι χριστιανοί να είναι προς το βέλτιστο, ας μη μας διαφεύγει ότι και στην κορύφωση της λοιμικής του θανατερού Covit19,

«Στα μαύρα και βαθιά μεσάνυχτα-αυτής-

Η νύχτα δες ροδοχαράζει.

Γιορτάζουν οι ουρανοί της Βηθλεέμ

Βρέχοντας θείο φωτοχαλάζι !

‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’

Στις 25 Δεκεμβρίου, σε δέκα μέρες, δηλαδή,

Γεννιέται λειτουργικά κι εφέτος στη γη !

Έρχεται ο μεγάλος Αναμενόμενος

Του δύστυχου πεσμένου ανθρώπου.

Και ότι :

Δεν έρχεται,

με αστροπέλεκα, βροντές και καταιγίδα.

Έρχεται σαν αύρα, σαν πνοή

σαν φως σαν ορθρινή δροσοσταλίδα».

Γ. Βερίτης.

      Γιατί, φέτος, αγαπητοί μου, παρότι ως φαίνεται κάποιοι ή κάποια πράγματα, ενδεχομένως να θέλουν να ισχύσει ό, τι και τότε που: «Ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι».  Ας μην αμφιβάλλουμε, «ο Θεός που Αγάπη εστί» θα βρει τρόπο, ώστε ο Υιός της Παναγίας Παρθένου και Θεοτόκου Μαρίας να γεννηθεί πνευματικά, να σπαργανωθεί και να ανακλιθεί «εν τη φάτνη» κάθε χριστιανικής ψυχής που Τον προσμένει με πίστη και ταπείνωση !    Λοιπόν.

«Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει,

και η γη το σπήλαιον τω Απροσίτω προσάγει.

Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι,

Μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι.

«Δι ημάς γαρ εγεννήθη,

Παιδίον Νέον, ο προ αιώνων Θεός».

Ρωμανός ο Μελωδός

 

      Ευλογημένα και ελπιδοφόρα Χριστούγενα.

 

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα…»

Αθανάσιος Κοτταδάκης