Μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Βασιλίσκου (22 Μαΐου)

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Η Εκκλησία μας καλεί σήμερα να εορτάζουμε τη μνήμη του Αγίου μάρτυρος Βασιλίσκου και των Αγίων Μαρτύρων Μαρκέλλου, που θυσιάστηκε για το Χριστό δεχόμενος το καυτό μολύβι, με το οποίο τον πότισαν οι εθνικοί, και Κόδρου, που παρέδωσε την ψυχή του συρόμενος από αφηνιασμένο άλογο στο οποίο τον είχαν προσδέσει. Επίσης σήμερα αποδίδεται η εορτή των Μυροφόρων γυναικών.
Είναι ενδιαφέρον να δούμε πως ο υμνογράφος ωφελεί τους πιστούς περιγράφοντας το έργο των Μυροφόρων:
«Ἐπὶ τὸ μνῆμα ἔδραμον γυναῖκες, μετὰ δακρύων μύρα φέρουσαι, καὶ στρατιωτῶν φυλασσόντων σε, τὸν τῶν ὅλων Βασιλέα, ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον; Ἀνέστη ὁ μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, πατήσας τὸν θάνατον. Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι». (Ὄρθρος, Καθίσματα. Μετὰ τὴν β´ Στιχολογίαν, ἕτερα Ἦχος Βαρὺς).
«Γυναῖκες μυροφόροι μύρα φέρουσαι, μετὰ σπουδῆς καὶ ὀδυρμοῦ τὸν τάφον σου κατέλαβον, καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ ἄχραντον Σῶμά σου, παρὰ δὲ τοῦ Ἀγγέλου μαθοῦσαι τὸ καινόν, καὶ παράδοξον θαῦμα, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγον· Ἀνέστη ὁ Κύριος, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος». (Ἑσπέρια τροπάρια. Ἦχος Α΄).
Ο Μάρτυρας Βασιλίσκος, που εορτάζουμε σήμερα 22 Μαΐου, καταγόταν από την περιοχή της Αμάσειας του Πόντου και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Ήταν ανιψιός του μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του Τήρωνος και υπέστη, όπως κι εκείνος, φυλακίσεις και φρικτά βασανιστήρια για χάρη του Χριστού.
Αξιώθηκε από το Θεό να επιτελεί πολλά θαυμάσια, ένα από τα οποία ήταν η δια της προσευχής του κατακρήμνιση του ειδώλου του θεού Απόλλωνα, μπροστά στο οποίο είχε οδηγηθεί πιεζόμενος να προσφέρει θυσία. Το μεγάλο αυτό θαύμα δεν οδήγησε σε μετάνοια τον ασεβή Έπαρχο Αγρίππα, ο οποίος και διέταξε τη θανάτωσή του.
Ο Άγιος τελείωσε το σύντομο βίο του με αποκεφαλισμό στα Κόμανα του Πόντου, παραμένοντας πιστός στον αληθινό Θεό μέχρι θανάτου. Στον τόπο του μαρτυρίου του κτίστηκε περικαλλής ναός, στον οποίο κοιμήθηκε ο εξόριστος Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και όπου το ιερό του λείψανο παρέμεινε εξόριστο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου