Παρασκευή 7 Μαΐου 2021

ΟΥΤΕ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΟΥΤΕ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΝΥΧΤΑ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 

ΟΥΤΕ  Η ΕΠΟΜΕΝΗ  ΜΕΡΑ  ΟΥΤΕ  Η ΕΠΟΜΕΝΗ  ΝΥΧΤΑ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

Ούτε το ένα ούτε το άλλο λίαν αγαπητέ μου πάτερ Βασίλειε Θερμέ.

     Όσο κι αν μετά την αιμάτινη συμφωνία θριάμβου των τριών πρώτων αιώνων, από τα χρόνια της ελευθερίας κλπ. του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου ως σήμερα, ο Χριστός κινείται διαρκώς από τον κήπο της Γεθσημανή ως και το Σταυρό εξ αιτίας των δικών του, δηλαδή, ημών των χριστιανών, δυστυχώς. Επειδή όμως, και ευτυχώς, το έτερον είναι στο δικό Του, όχι στο δικό τους χέρι, ανασταίνεται, και θα ανασταίνεται με την Εκκλησία Του διαρκώς!

     Στην ανάρτησή σας -«Σύμπτωση ή κάτι συμβαίνει;»,18.03.21- είχα παρέμβει περίπου ως εξής. «Εξήντα χρόνια μετά «τη στροφή στην Ορθοδοξία», θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να γίνει και μια αποτίμηση της «επιδραστικότητας» αυτής στη σημερινή Ελληνική κοινωνία, την εκ προοιμίου βέβαια Ορθόδοξη. Και ιδού, «ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας», εσείς ο ίδιος δίνεται μια εκπληκτική όσο τραγική αποτύπωση της «επιδραστικότητας» αυτής- «Εκκλησία και Πανδημία: η επόμενη μέρα.

Ή μήπως η επόμενη νύχτα;»-05.05.21. Και, ο προβαλλόμενος από τις Τηλεοράσεις τούτες τις μέρες ιερέας της Χαλκιδικής, με τις εκπληκτικής … «θεολογικής» εμβρίθειας ρηματικές διακηρύξεις του και το συνακόλουθο στυλ, ως ενδεικτικό αποτύπωμα της «επιδραστικότητας» αυτής, ολοκληρώνουν εντυπωσιακά, ως μη όφειλε, την τραγική της αποτύπωση! Ήγουν, κατά τη λαϊκή θυμοσοφία: «Αν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς»!

    Ωστόσο, παρά ταύτα και εις πείσμα όλων αυτών, και όλων όσων δεν καταλαβαίνουν ότι το παιχνίδι εδώ παίζεται αλλιώς. Όλοι τους εντός κι εκτός, και σε απόσταση, και απέναντι από την Εκκλησία, που είναι ο ίδιος ο Χριστός, αυτό ακριβώς, το «έτερον», η Ανάσταση, η καινούργια μέρα είναι πάντα στο δικό Του, όχι στο δικό τους χέρι, ευτυχώς σταθερά κι αμετακίνητα!

      Αρκετά εκτεθήκαμε ως εδώ ! «Η νυξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν»! Η ημέρα βέβαια, της αλυσίδας, μετάνοια-σύνεση- σπουδή, προσευχή, πολύ προσευχή. «Ο Κύριος εγγύς … μεθ’ ημών πάσας τας ημέρας της ζωής ημών»! Απομένει και επιβάλλεται να αφήσουμε τις «α-θεολόγητες» ανοησίες, και να  διαβάσουμε πολύ προσεκτικά, γιατί ο Κύριος «παραχώρησε» να μας βρει, να βρει όλο τον κόσμο η όχι λίγο επώδυνη και θανατερή Πανδημία αυτή!

«Χριστός Ανέστη. Θανάτω θάνατον πατήσας».

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος  Κοτταδάκης

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΠΙ ΤΟ ΟΡΘΟΤΕΡΟΝ: Ως μη ώφελε, όταν διατυπώνουμε ευχή ανεκπλήρωτη και ερμηνεύεται: μακάρι να μη συνέβαινε. Εντελώς διαφορετκό το: "ως όφειλε" που σημαίνει: όπως είχε χρεος (υποχρέωση). Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

«γιατί ο Κύριος «παραχώρησε» να μας βρει, να βρει όλο τον κόσμο η όχι λίγο επώδυνη και θανατερή Πανδημία αυτή!»

Ἀξότιμε κ. Καθηγητά, Χριστός Ἀνέστη!
Διάβασα τό σχόλιό σας στό ἄρθρο τοῦ π. Βασιλείου καί ἐπιθυμῶ ἄν μοῦ τό ἐπιτρέπετε νά καταθέσω κάποιες σκέψεις.
Οἱ ἀκρότητες στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ποτέ δέν ἔλειψαν, δέν λείπουν καί δέν θά λείψουν ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι «σάρκα φοροῦντες καί τόν κόσμον οἰκοῦντες».
Ἐπικεντρώνοντας ὅμως τό ἐνδιαφέρον μας μόνο στόν τρόπο ἀντιμετώπισης τῶν ἀκροτήτων πού ἔφερε ἡ πανδημία, εἶναι φανερό πώς λησμονοῦμε ὅτι ἡ ἀποστασία μας ἀπό τό Θεό ἔφερε τήν πανδημία καί ὄχι ἡ πανδημία τήν ἀποστασία μας.
Ὁ κύριος λόγος, ἡ κύρια αἰτία αὐτῆς τῆς ὀδυνηρῆς καί ἐπώδυνης ἀλλά παιδευτικῆς θεϊκῆς παρεμβάσεως ἦταν αὐτός:Ἡ ἀποστασία μας.
Ἐκτός ἄν τρέφουμε αὐταπᾶτες πώς ὅλα πρίν τήν πανδημία ἔβαιναν καλῶς.
Ἀλλά, προηγήθηκε χρονικά ἡ ψυχική μας ἀλλοίωση καί ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό καί ὕστερα ἦλθε ἡ πανδημία.
Ὅμως, πῶς νά προσδώσουμε στήν προέλασή της τά χαρακτηριστικά τῆς παρουσίας τῆς ἀγάπης καί τῆς Πρόνοιας τοῦ Θεοῦ, χωρίς τόν κίνδυνο νά ἐξεγερθοῦμε ἐναντίον Του, ἀφοῦ μέ τήν ἀπομάκρυνσή μας ἀπό κοντά Του ἔχουμε στερηθεῖ τήν πνευματική μας διαύγεια;
Πῶς νά ἀκούσουμε τόν ἁγιογραφικό λόγο ὅτι ὁ Θεός, ὡς φιλόστοργος πατέρας διά τῆς πανδημίας μᾶς παιδαγωγεῖ ἀπό ἀγάπη:«ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται» (Παρ.γ΄12), (Ἑβρ. ιβ΄6), ἀφοῦ ὑπό τήν ἐπίδραση ξένων πρός τήν Πίστη μας ἰδεῶν ἐννοοῦμε μέ τελείως διαφορετικό τρόπο τήν ἀγάπη Του;
Πῶς νά καταλάβουμε ὅτι δέν θά μᾶς ἀγαποῦσε πραγματικά ἄν ἀδιαφοροῦσε γιά μᾶς, παρόλο πού μᾶς ἔβλεπε πεσμένους στήν προλυπρόσωπη ἁμαρτία, ἀφοῦ δέν βλέπουμε ὡς ἁμαρτία τίς πτώσεις μας οὔτε τίς ἀστοχίες μας, καθώς ἔχουμε ἀλλοτριωθεῖ ἀπό θεωρίες πού τήν ἀπενοχοποιοῦν;
Πῶς νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι τό νά ἐπιτρέπει νά μᾶς βρίσκουν πειρασμοί, δοκιμασίες ἀλλά καί μεγάλες καί ἐπίπονες θλίψεις, εἶναι γιά νά μᾶς ὁδηγεῖ μέ αὐτό τόν παιδεμό σέ μιά ἐπωφελή καί εἰλικρινή μετάνοια, ἀφοῦ ἀποστραφήκαμε τά νάματα τῆς Πίστεως καί ἀλλοιώσαμε τό νόημά τους;
Ἐν τέλει, κάτω ἀπό τίς ἀνωτέρω συνθῆκες πῶς θά ξεκινήσουμε μιά νέα ἀρχή, πῶς θά ἐπηρεάσουμε καθοριστικά τήν ἐπόμενη μέρα, χωρίς νά ἔχουμε «διαβάσει», χωρίς νά ἔχουμε «λάβει» τό μήνυμα τῆς πανδημίας;
Καί σαφῶς τό μήνυμά της εἶναι ἕνα: «Μετανοεῖτε».
Ὅμως, πώς θά τό εἰπράξουμε ὅταν προσεγγίζουμε τήν πανδημία ὡς πρός τά ἀποτελέσματα πού ἔφερε καί ὄχι ὡς πρός τήν αἰτία πού τήν ἔφερε;
Ὁ Κύριος βέβαια διαχρονικά μᾶς ἐφιστᾶ τήν προσοχή: «λέγω ὑμῖν, ἀλλ᾿ ἐὰν μὴ μετανοήσητε, πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε». (Λουκ.ιγ΄5).
Εἴθε ὅμως, τήν προειδοποίηση αὐτή να τήν λάβουμε ὑπόψη μας, ἔτσι ὥστε ἡ ἐπόμενη ἡμέρα νά μᾶς βρεῖ νά ἐργαζόμαστε τίς ἐντολές Του «ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι.» (Ά Τιμ. β΄ 2).
Μέ ἐκτίμηση.
Θεόδωρος Σ.

Unknown είπε...

Να,κάτι που δεν ήξερα. Σε ευχαριστούμε 7.40!