Είμαστε Χριστιανοί ή οπαδοί προσώπων "χριστιανικών";

 Σε συζήτηση τηλεφωνική την οποία είχα με μια κυρία, με πληροφόρησε, ότι Ιερέας έλαβε εντολή από τον Μητροπολίτη του να καλύψει κάποιο κενό. Τον ιερέα αυτόν τον ακολούθησαν 50 πιστοί στον Ναό που πήγε.

Έτσι πήγε το μυαλό μου στην λέξη «οπαδός».

Έριξα μια γρήγορη ματιά στο Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας το οποίο ορίζει τον οπαδό ως «αυτόν που υποστηρίζει πρόσωπα, ιδέες, θεσμούς ή ομάδες σε πολιτικό, ιδεολογικό, κοινωνικό, θρησκευτικό ή άλλο επίπεδο». Επίσης, είναι αυτός «που υποστηρίζει με φανατισμό κάτι ή κάποιον, που το πάθος του υπερβαίνει τη λογική».

Έτσι με βασανίζει εδώ και ώρα…. είμαστε Χριστιανοί ή οπαδοί προσώπων "χριστιανικών";

Πολλοί αδελφοί κάνουν χιλιόμετρα, για να μετέχουν της Θείας Λειτουργίας, λες και στην ενορία τους δεν την τελούν οι ιερείς-εφημέριοι. Ακούω να λένε «σήμερα πήγα στον Παράδεισο» από την λειτουργία που έκανε ο π. (τάδε), και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Πάω στην Εκκλησία για τον Χριστό ή για να απολαύσω τον ιερέα του οποίου είμαι οπαδός;

Μπορείς να εμπιστευθείς ανθρώπους οπαδούς αφού η λέξη «οπαδός» παράγεται από το αρχαίο ρήμα «οπάζω», που σημαίνει «ακολουθώ, καταδιώκω» όταν ακολουθείς τον (τάδε) και τις απόψεις του και όχι τον Χριστό;

Το Λεξικό της κοινής Νεοελληνικής γράφει: «οπαδός: αυτός που δέχεται τις ιδέες ή γενικά τις απόψεις κάποιου και ενεργεί σύμφωνα με αυτές· (πρβ. θιασώτης): ~ μιας θρησκείας / μιας ιδεολογίας / μιας ομάδας»

Έχω την άποψη -μπορεί και λανθασμένη- ότι δεν έχει καμιά σχέση ο ''οπαδός'' με τον ''χριστιανό''. Νομίζω οι οπαδοί δεν είναι γνήσιοι Χριστιανοί. Επειδή οι οπαδοί είναι οπαδοί.

Θα παρακαλούσα κάποιους εκ των φίλων που έχουν οπαδούς, και από εκείνους που τρέχουν πίσω από τους οπαδούς, να κάνουν μια βουτιά στο είναι τους για να βρουν την βασιλική οδό.

Θα τελειώσω φέρνοντας στην μνήμη μας αυτά που έγραψε ο αείμνηστος πρωτ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός « …Υπάρχουμε, δυστυχώς, πρόσωπα - χρησιμοποιώ το πρώτο πρόσωπο του πληθυντικού, με όλη την ειλικρίνεια - που δεχόμαστε τον τίτλο του Γέροντος η προβαλλόμαστε οι ίδιοι ως Γέροντες, χωρίς να έχουμε αυτά τα πνευματικά χαρίσματα· χωρίς να έχουμε, δηλαδή, πραγματική εμπειρία της πνευματικής ζωής. Και γινόμαστε, πολλές φορές, δολοφόνοι των ψυχών.»
 
Με αγάπη
Α.Κ.Κ.