Διηγεῖται κάποιος: «Ἔκανα μὲ τὴ γυναῖκα μου
περίπατο μέσα στὸ δάσος, ὅταν ξαφνικὰ ἔφτασαν στὰ αὐτιά μου οἱ ἦχοι ἀπὸ ἕνα
φορητὸ ράδιο ποὺ κάποιος νεαρός, περιπατητὴς κι αὐτός, εἶχε κρεμασμένο στὸν ὦμο
του. “Κοίταξε, μοῦ εἶπε ἡ γυναίκα μου: Φοβᾶται νὰ ἀκούσει τὸ τραγούδι τῶν πουλιῶν”.
Πιστεύω πὼς ἔκανε λάθος. Φοβόταν νὰ διακινδυνεύσει νὰ βρεθεῖ, ἔστω καὶ γιὰ μιὰ
στιγμή, μόνος μὲ τὸν ἑαυτό του.
Γιατί, πῶς νὰ ἐξηγήσω διαφορετικὰ τὸ γεγονὸς ὅτι
ἄνθρωποι ἀναπτυγμένοι πνευματικὰ προτιμοῦν νὰ περνοῦν τὸν καιρό τους
παρακολουθώντας τὶς θορυβώδεις διαφημίσεις τῆς τηλεοράσεως παρὰ μένοντας μόνοι;
Πῶς ἀλλιῶς, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὅτι αὐτὸ τοὺς βοηθάει νὰ μὴ σκέπτονται;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου