το γένος Παρπαρούση.
Την ημέρα που οι καμπάνες των
εκκλησιών σε κάθε γειτονιά χτυπούσαν αναστάσιμα, γιατί ήταν η απόδοση της
εορτής του Πάσχα (9.6.21), η ψυχή της αγαπημένης μας φίλης Ουρανίας Σπηλιοπούλου-Παρπαρούση
άφηνε τους επίγειους δεσμούς της για να συναντήσει τον Αναστάντα και να
ασφαλιστεί για πάντα κοντά Του.
«Στους αιθέρες κινάμε να πάμε, μ’ ανοιχτά της ψυχής τα φτερά, νέους
όμορφους κόσμους ζητάμε, στα γαλάζια ουράνια ψηλά» σιγόψελνε η μακαρία ψυχή
της.
Ναι, αγαπημένη μου φίλη, ακούω τη
βροντερή με παλμό φωνή σου, βλέπω το ολόλαμπρο καθάριο βλέμμα σου να νοσταλγεί,
να ποθεί και να τραγουδά: «Μαζί με τον
Χριστό λαχτάρησα να ζήσω…»
Αυτό ήταν το σύνθημα της επί γης ζωής σου. Σε έβλεπα μικρό παιδάκι του δημοτικού πρώτα στην αυλή του Αρσακείου, μετά στη χριστιανική ομάδα και την κατασκήνωση να παίζεις, να τρέχεις, να χαίρεσαι, να προσεύχεσαι… κι αργότερα να πορεύεσαι με το ίδιο σύνθημα, με το ίδιο παιδικό χαμόγελο, με το ίδιο καθαρό βλέμμα.
Αυτό μετέδωσες και στην
ευλογημένη οικογένειά σου αλλά και στις κυρίες του κύκλου σαν κυκλάρχισσα αλλά και
σε όλες εμάς τις παιδικές σου φίλες.
Ήλθε όμως και η αρρώστια,
πολύχρονη και βασανιστική. Και σ’ αυτές τις εξετάσεις μάς άφησες παράδειγμα
υπομονής, καρτερίας και αξιοπρέπειας! Θαρραλέα και αγόγγυστα υπέμεινες με το
βλέμμα της ψυχής προσηλωμένο στο στόχο σου, έζησες τα πολλά χρόνια της δύσκολης
δοκιμασίας πάντα «Συντροφιά με τον
Χριστό…».
Και τώρα αγαπημένη μας φίλη, «Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω».
Απερίσπαστη από τα γήινα,
νικήτρια στους αγώνες της ζωής, με γεμάτες τις αποσκευές με τα καλά σου έργα
και τις φιλανθρωπίες αου, την έμπρακτη αγάπη και την τιμή που απέδιδες σε «ιδιαίτερα»
άτομα, θα δοξάζεσαι στους ουράνιους κόσμους!
Θα χαίρεσαι, θα δοξολογείς αλλά
και θα προσεύχεσαι για τον αγαπημένο σου σύζυγο που με αυταπάρνηση στάθηκε
δίπλα σου και ήταν το στήριγμά σου σε κάθε δυσκολία. Θα προσεύχεσαι για τα
εκλεκτά παιδιά σου που σε διηκόνισαν με ιδιαίτερη λαχτάρα και στοργή την περίοδο
της αρρώστιας σου, θα προσεύχεσαι για τους συγγενείς σου και για όλους εμάς να
έχουμε και εμείς χριστιανά τέλη.
Αγαπημένη μου φίλη, Ράνια, δέξου
την ευγνωμοσύνη μας. Καλό σου ταξίδι! Θα σε θυμόμαστε πάντα με πολλή αγάπη. Ας
είναι αιωνία σου η μνήμη!
Β.Π.
2 σχόλια:
Καλή και ευγενική ψυχή.
Την ήξερα από μικρό παιδί.Όταν πήγαινα σπίτι της και έπαιζα με τον μεγάλο της γιο Νίκο. Με τι χαρά με υποδεχόταν!
Ευγενική και αγία ψυχή.Ταπεινή με υπομονή.
Τελευταία φορά την είδα στην κατασκήνωση μας την Άγκυρα πριν δύο μήνες περίπου ίσως και τρεις που με δυσκολία ανέβαινε τα σκαλιά στο δρομάκι που οδηγεί στην εκκλησία.
Κάποια στιγμή έπεσε, με δυσκολία προσπάθησε να σηκωθεί έτρεξα να την βοηθήσω και με ένα χαμόγελο αγνό ήρεμο άγιο μου είπε: :Μη θορυβείσαι Νίκο μου έτσι είναι η ζωή...." και μονολογούσε "Δόξα σοι ο Θεός, Δόξα σοι ο Θεός"
Ήταν τόσο ήρεμη ενώ πονούσε, χαμογελαστή...
Άνθρωπος υπομονης αγάπης θυσίας. Άνθρωπος του Θεού πραγματικά!
Ας είναι αιωνία της η μνήμη.
Καλό Παράδεισο!
Ν.εανια.Σ
Ευχαριστούμε την κ.Β Π. για όσα έγραψε για τη φίλη μας Ράνια .Πράγματι ήταν η χαρά της παρέας μας,γεμάτη ζωντάνια και παλμό .Συμμετείχε στις χαρές και στις λύπες των άλλων. Ηταν άνθρωπος προσευχής και έμπρακτης αγάπης. Μας δίδαξε με την υπομονή της,στη μεγάλη της δοκιμασία της αρρώστειας της._Πέρασες πολλά,αγαπημένη μας Ράνια. Πόνεσες,δοκιμάστηκες,αλλά δεν βαρυγκόμησες . Με την πίστη σου,τη συμμετοχή σου στα μυστήρια της εκκλησίας μας και με τη συμπαράσταση του συζύγου σου και των εκλεκτών παιδιών σου,στάθηκες δυνατή. Σήκωσες αδιαμαρτύρητα το σταυρό σου.Και τώρα βρίσκεσαι στην αγκαλιά της Παναγίας μας Εκεί όπου<>._Αιωνία σου η μνήμη αγαπημένη μας Ράνια ._Καλό παράδεισο!η φίλη σου Σ.Μ.
Δημοσίευση σχολίου