Αυτή η Κυριακή ήταν μια μοναδική Κυριακή, χάρη στον π. Σεραφείμ!!! - Δημήτριος Σόγιακας

Σήμερα Κοινωνήσαμε όλη η οικογένεια και πήραμε μεγάλη δύναμη!

Αυτή την ώρα και πριν καλά καλά ξημερώσει, έχω στη σκέψη μου τον π. Σεραφείμ. Τον αρχηγό της κατασκήνωσής μας!!!
Θα ήθελα να σας μεταφέρω μια προσωπική εμπειρία που έζησα και πάντα θα την θυμάμαι! Μάλιστα είχα την μεγάλη χαρά, πριν μερικούς μήνες, να ευχαριστήσω τον ίδιο τον π. Σεραφείμ και να του περιγράψω - θυμίσω το παρακάτω περιστατικό:
 
Ήμουν 15 ή 16 ετών και βρισκόμουν στην κατασκήνωση του Λαλιώτη! Ενώ πάντα αγαπούσα την κατασκήνωση, εκείνη την χρονιά σκέφτηκα να φύγω πριν τελειώσει η κατασκήνωση. Μέσα στο μυαλό μου, είχε καρφωθεί η σκέψη να πάω στο εξοχικό που είχαμε και να κάνω μπάνια στη θάλασσα που αγαπούσα. Ίσως είχα και τη σκέψη ότι δήθεν με κούρασαν οι ομιλίες πνευματικού περιεχομένου της κατασκήνωσης. Πήγα στον αρχηγό μας τον π. Σεραφείμ (τότε ήταν λαϊκός) και του είπα τις σκέψεις μου με ειλικρίνεια. Θυμάμαι ήταν Σάββατο. Ο αρχηγός με αγαπούσε πολύ και μου έπιασε το χέρι και μου το έσφιξε για αρκετή ώρα σαν να με ζύγιζε. Στη συνέχεια μου λέει: βεβαίως Δημητράκη μου να πας! Να πας! Να πας να κάνεις τα μπάνια σου αφού τόσο πολύ το θέλεις! Ωστόσο θα ήθελα να σου ζητήσω μια χάρη: που να τρέχεις Σαββατιάτικα… περίμενε μέχρι αύριο Κυριακή! Περίμενε σε παρακαλώ να πάμε εκκλησία και μετά να φύγεις! Βεβαίως απάντησα θετικά. Ωστόσο, συνέχισε ο αρχηγός και μου είπε: θα ήθελα όμως και μια ακόμη χάρη! Θα ήθελα στην εκκλησία να είσαι μπροστά μπροστά με το βιβλιαράκι σου από νωρίς και να προσέχεις κάθε τι. Εγώ μου είπε θα κάνω προσευχή για να καταλάβεις γιατί ήρθες στην κατασκήνωση, καθώς μάλλον δεν έχεις καταλάβει και έτσι θέλεις να φύγεις… Βεβαίως συμφώνησα και την επόμενη μέρα ήμουν πρωί πρωί μπροστά μπροστά με το βιβλιαράκι μου και παρακολουθούσα τα πάντα!
Ο αρχηγός ήταν μόλις λίγα βήματα δίπλα μου. Ήταν προσηλωμένος στην Λειτουργία και ένιωθα τη δύναμη της προσευχής του.
Ένιωθα ότι έκανε προσευχή και για εμένα εκείνη την ημέρα!
 
Ξαφνικά άρχισα να νιώθω πράγματα που ποτέ δεν είχα νιώσει ξανά! Σαν να άνοιξαν οι ουρανοί!!!
Εκείνος έβλεπε την χαρά μου και κατάλαβε τι είχε συμβεί…
Στο τέλος της εκκλησίας με πλησίασε και μου είπε: τώρα Δημητράκη είπαμε ότι θα φύγεις;;;εγώ τότε θυμάμαι του απάντησα ότι δεν πάω πουθενά και του ζήτησα συγνώμη για την αγένειά μου που ήθελα να φύγω. Του είπα μάλιστα ότι θα ήθελα να ακούσω πολλές πνευματικές ομιλίες ακόμα! Από εκείνη τη στιγμή ποτέ ξανά δεν θέλησα να φύγω από την κατασκήνωση αλλά αντίθετα ήθελα ακόμη περισσότερες πνευματικές ομιλίες. Είχα καταλάβει τον πραγματικό σκοπό της κατασκήνωσης, με τη βοήθεια του αρχηγού μας!
 
Ακόμα και σήμερα (30 χρόνια μετά), θυμάμαι την μεγάλη χαρά που είχα νιώσει εκείνη την Κυριακή! Εκείνη η χαρά ήταν τόσο έντονη που μέχρι σήμερα δεν έχω ποτέ ξεχάσει. Αυτή η Κυριακή ήταν μια μοναδική Κυριακή, χάρη στον π. Σεραφείμ!!!
 

Αιωνία η μνήμη!

Ευχαριστούμε για όλα όσα έχετε κάνει π. Σεραφείμ!

Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας!!!

 

Δημήτριος Σόγιακας

Διδάκτωρ Οικονομικών

ΔΣ