Προσευχή για τις φωτιές - π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Προσευχή για τις φωτιές

 π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

 

Υψώστε την καρδιά σας και όχι τα χέρια σας στον ουρανό.

Η προσευχή γεννιέται όχι από συνήθειες και σχήματα σώματος, αλλά απ’ την αγάπη, και αυτή πηγάζει από την πίστη και την εμπιστοσύνη στο Θεό. Όσο μεγαλύτερη αγάπη και πίστη τόσο περισσότερη επιμονή και σταθερότητα στην προσευχή. «Μὴ ὀλιγοψυχήσῃς ἐν τῇ προσευχῇσου» (Σειράχ 7, 10) μας συμβουλεύει ο σοφός Σειράχ ξέροντας τον πειρασμό να εκφράζουμε απαίτηση και όχι παράκληση στην προσευχή!

Η προσευχή υψώνει τους ανθρώπους πάνω από το επίπεδο που τους είναι δοσμένο, είτε από την κληρονομικότητα, είτε από την αγωγή. Η επαφή της προσευχής με τον Χριστό μάς «ποτίζει» με ειρήνη. Η ειρήνη ακτινοβολεί στους γύρω μας. Έτσι όσοι προσεύχονται φέρνουν ειρήνη όπου κι αν βρίσκονται.

Η προσευχή είναι για μας τους σημερινούς ακατανόητη (ή και σκέτα... ανόητη!!) απασχόληση. Η αμαρτία, που δυστυχώς βαραίνει το λιγότερο τη συνείδησή μας, είναι η παράλειψη της προσευχής. Μας φαίνεται υπερβολική η προσευχή όταν υποτίθεται την σκεφτόμαστε ψύχραιμα. Και μας είναι πιεστική ανάγκη, όταν βρισκόμαστε σε πειρασμό πόνου, που δεν είναι διαχειρίσιμος από τις δυνατότητες και την διάθεση που διαθέτουμε! Κάνουμε τον Σταυρό μας, λέμε «Παναγιά μου, βόηθα», και όλα αυτά σε χρονικό κλάσμα αμελητέο! Το να είσαι ανίσχυρος είναι πόνος, και δεν επιθυμούμε κάτι τέτοιο να είναι υπομνηστική εικόνα, κάτω από τα μάτια μας. Αποφεύγουμε να δούμε! Οι χριστιανοί όμως δεν ήταν ποτέ προστατευμένοι (και δεν το επεδίωκαν!) από την οδύνη των φυσικών ή προσωπικών κακών. Κοίταζαν κατάματα τις δυσκολίες. Ήταν αληθινοί με τον εαυτό τους.

Είναι εύκολο να έχει κανείς πίστη στο Θεό όταν όλα πάνε καλά. Όταν όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά, είμαστε επιρρεπείς να αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε για το Θεό. Έχω συνειδητοποιήσει πια πως το να είναι κανείς χριστιανός δε σημαίνει ότι η ζωή του δε θα έχει σκαμπανεβάσματα. Αρκεί απλά να ρίξουμε μια ματιά στη ζωή των αποστόλων για να διαπιστώσουμε ότι στη ζωή τους αντιμετώπιζαν προβλήματα.

Το να είναι κανείς μαθητής του Χριστού δε σημαίνει πως δε θα έχει ατυχήματα, δε θα αντιμετωπίσει αδιαφορία, αδικία ή το θάνατο. Η ριζική διαφορά είναι πως δεν είμαστε μόνοι όταν έρχονται οι δυσκολίες. Ο Θεός είναι μαζί μας και μας βοηθάει μέσα στις προκλήσεις.

Ακόμα και στις πιο μεγάλες δοκιμασίες μπορούμε να ευχαριστούμε το Θεό γιατί μέσα στις καταστάσεις αυτές ανακαλύπτουμε πόσο κοντά μας βρίσκεται. Ο Θεός είναι μαζί μας όχι για να μας απομακρύνει από τις δυσκολίες αλλά για να μας βοηθήσει να τις αντιμετωπίσουμε.

Η προσευχή είναι συνυφασμένη με έντονη δυσκολία. Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, χρειάζεται να ’σαι συνεπής χωρίς να βιώνεις ξεκάθαρα κάτι. Κάποια εμπειρία χαράς ή αγάπης τέλος πάντων. Η προσευχή τελικά είναι μια «experimentum crucis», μια «δοκιμασία του Σταυρού». Μια δοκιμασία με την οποία οι αναλήθειές μας ξεγυμνώνονται μπροστά μας κι εμείς (αν διαθέτουμε μυαλό και κρίση) χάνουμε,ελευθερούμενοι, τις αυταπάτες που μας συντήρησαν, όταν έφτιαχναν ακόμα και στα μάτια μας, μια ψεύτικα ανέφελη εικόνα εαυτού και της σχέσης του με τον Θεό.

Η πειρασμική τραγωδία που έχει ενσκήψει στην Πατρίδα μας αυτές τις μέρες με τις φρικτές τεράστιες φωτιές, βγάζει στην επικαιρότητα (και πότε δεν είναι;) την προσευχή.

Ας προσευχηθούμε ολόψυχα. Με όλη μας την καρδιά. Με μια αγάπη που την γεννάει ο Χριστός και οι αδελφοί μας, για τους οποίους είμαστε υπόλογοι. Έχοντας πάντα στο μυαλό μας ότι στην προσευχή είναι προτιμότερο να έχεις καρδιά δίχως λόγια, παρά λόγια δίχως καρδιά.

............................................................

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΟΥΣ

Εύσπλαγχνε και Ελεήμων, Κύριε Ιησού, πολλοί αδελφοί μας βρίσκονται στην ταραχή μιας επικίνδυνης και ασαφούς καθημερινότητας,και στο ενδεχόμενο να μείνουν άστεγοι από την καταστροφική φωτιά, που η εγωιστική μας αδιαφορία για την κτίση άναψε, και η οποία φωτιά έχει κάνει πυρίκαυστες πελώριες περιοχές της πατρίδος μας, αλλά και του κόσμου γενικότερα.

Συγχώρησε, Κύριε, την εγωκεντρική ανοησία μας.

Βοήθησε τους αδελφούς μας να αντιμετωπίσουν με υγιά υπομονή και καρτερία αδάμαστη, τον πειρασμό της «σταύρωσης» της καθημερινότητάς τους από την πίεση των αναγκών που θα προκύψουν από την φωτιά.

Βοήθησέ τους να κατανοήσουν ότι δεν είσαι Συ ο αίτιος των κακών, αφού Εσύ είσαι η Ζωή και η στέρησή Σου είναι το μόνο πραγματικό κακό και θάνατος. Μάθε τους, και αυτούς και εμάς, ότι στο χωράφι της καρδιάς, η ακούσια βροχή γεννάει καρπούς ανάλογα με τον σπόρο που έχει αποτεθεί από εμάς.

Βοήθησέ και μας:

Να λευτερωνόμαστε από την δαιμονική περηφάνεια «του ρυθμιστή των πάντων», για να μπορούμε να εμπιστευόμαστε την πρόνοιά Σου και όχι τις δυνάμεις μας.

Να συνειδητοποιήσουμε, ότι αν θέλουμε να αυταπατώμαστε ότι είμαστε σιδερένιοι και απτόητοι... πρέπει να έχουμε κατά νουν, ότι το «το σίδερο με σίδερο ακονίζεται»!!

Να βλέπουμε κάθε διλημματική πίεση στη ζωή μας, (και αυτή τώρα τη φωτιά), σαν θέμα που χρειάζεται να το αξιολογήσουμε σωστά, ώστε να μη το υποστούμε απλώς, αλλά να κερδίσουμε από την συμφορά.

Ο Προφήτης Σου μας είπε Κύριε, ότι δίνεις στους κουρασμένους δύναμη και στεριώνεις τους αδύνατους (Ησαΐας 40, 29). Δίνε μας λοιπόν δύναμη και υπομονή να στηριζόμαστε σε Σένα για τα προβλήματά μας. Να μάθουμε να εκτιμάμε το παρόν και αυτά που έχουμε, αντί να σχεδιάζουμε συνέχεια το μέλλον.

Κράτα την καρδιά μας καθαρή, τόσο στους μικρούς όσο και στους μεγάλους πειρασμούς, και γίνε οδηγός και δύναμή μας.

Βοήθα μας να Σε εμπιστευόμαστε, ώστε να μη φοβόμαστε το μέλλον, αφού μας υποσχέθηκες μετά την Ανάστασή Σου, ότι θα ‘σαι πάντοτε μαζί μας.

Δίνε μας την ειρήνη Σου, που ξεπερνάει τις αντιληπτικές δυνατότητες του μυαλού μας, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε με θάρρος τις τωρινές δυσκολίες.

Στείλε μας το Πνεύμα Σου, Πατέρα μας, να μας διδάξει και να μας γεμίσει σοφία, ώστε να εμπιστευόμαστε τα σχέδιά Σου για μας, και να μας κάνει πρόθυμους να εκτελούμε το θέλημά Σου. Να νοιώσουμε ότι, αν και θέλουμε να είμαστε φροντιστές και ρυθμιστές της ζωής μας, τελικώς Εσύ είσαι Φροντιστής του φροντιστή.

ΑΜΗΝ.

 Πηγή: Ενοριακό info