Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου στον πανηγυρίζοντα Απόστολο Λουκά Στροβόλου

“Λουκᾶς ἔστι μόνος μετ᾿ ἐμοῦ”. Με επίκεντρο την μέχρι τέλους υποδειγματική αφοσίωση τού Αποστόλου Λουκά προς τον Απόστολο Παύλο, ο Μακαριώτατος, εξήρε, κατά το σημερινό του κήρυγμα, το πνευματικό ύψος στο οποίο έφθασε ο εορταζόμενος μεγάλος αυτός απόστολος και ευαγγελιστής τής Εκκλησίας μας, κατά τη διάρκεια του πανηγυρικού εσπερινού που τελέστηκε στον ιερό ναό του αποστόλου Λουκά στο Στρόβολο.

Πλειάδα ιερέων πλαισίωσε τον Μακαριώτατο και τον συγχοροστατούντα Επίσκοπο Μεσαορίας κ. Γρηγόριο κατά τον εορταστικό αυτό εσπερινό. Πολλοί, ακόμη, πιστοί, προσέτρεξαν για να τιμήσουν τον προστάτη άγιό τους, τον γιατρό, τον αγιογράφο, τον μαθητή, τον υποτακτικό.

«…Ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς, σαγηνεμένος από τον μεγάλο απόστολο των Εθνών Παύλο, τον ακολούθησε με τέλεια αυταπάρνηση μέχρι τέλους, χωρίς να τον εγκαταλείψει σε στιγμές που μπορούσε κι ο ίδιος να κινδυνεύσει, όπως όταν ήταν στη φυλακή.

Με τα προσόντα και τις προϋποθέσεις, που είχε ο Λουκάς, όπως μας τον παρουσίασε στις επιστολές του ο ίδιος ο Παύλος» ανέφερε στο κήρυγμά του ο Μακαριώτατος,  «θα μπορούσε κάλλιστα να διαπρέψει μέσα στην τότε κοινωνία και να κερδίσει δόξα, πλούτο, ακόμη και ψυχές για το Χριστό, με το κύρος και τη θέση του. Θα μπορούσε πράγματι, ως χριστιανός γιατρός να υπηρετήσει τον Κύριο και την Εκκλησία με τον πιο θεάρεστο τρόπο. Αλλά ο Λουκάς, διάλεξε να θάψει τον εαυτό του και την «καριέρα» του, να αφανισθεί στη διακονία του μεγάλου αποστόλου που θαύμασε, να ριχθεί μέσα στην περιπέτεια του ευαγγελίου. Ακολούθησε τον Παύλο με τη συνείδηση, ότι πεθαίνει πιά, όχι μόνο για τον κόσμο με την αμαρτωλή του έννοια, αλλά και για τον εαυτό του με τις παραμικρότερες νόμιμες απαιτήσεις του. Παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμα, από κάθε προσωπικό όνειρο και σχέδιο, για να γίνει απόλυτα εύχρηστος του αποστόλου· η καρδιά του χτυπούσε με τους χτύπους της καρδιάς τού Παύλου. Αλλά ο Θεός, που υψώνει όσους ταπεινώνονται για το Ονομά Του, τόν δόξασε σ᾿ όλους τους αιώνες…

…Ο απόστολος Λουκάς δεν ενδιαφερόταν μόνο για τη δική του ψυχή, πράγμα που είναι εγωιστικό, αλλά με την πληρότητα ζωής που βίωνε, χάριν στο ολοκληρωτικό δόσιμό του στην υπακοή, συνέπασχε με όλους τους άλλους. Ήταν πλούσιος μέσα στη φαινομενική φτώχεια του, αν και είχε μόνο αυτά τούτα τα ρούχα που φορούσε. Η μεγαλύτερη προσφορά μας σήμερα είναι να τον μιμηθούμε. Έτσι θα βρούμε την αληθινή χαρά κι όχι την ψεύτικη και φευγαλέα που μας προσφέρουν τα υλικά…».

Μετά την αρτοκλασία, ο Μακαριώτατος χειροθέτησε σε αναγνώστη τον εκ Λάρνακος ευλαβέστατο κύριο Μιχαήλ Λάμπρου.

Μετά την απόλυση, οι ιερείς και η εκκλησιαστική επιτροπή τού ναού, παρέθεσε κέρασμα προς τιμήν τού Μακαριωτάτου.

Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου