Μητροπολίτης Λαρίσης: “Τα «μαγαζάκια» του Σώρρα πίσω από τους αρνητές” - Συνέντευξη του Μητροπολίτη Λαρίσης στο Δημήτρη Δανίκα

Μητροπολίτης Λαρίσης: “Τα «μαγαζάκια» του Σώρρα πίσω από τους αρνητές”

Συνέντευξη του Μητροπολίτη Λαρίσης στο Δημήτρη Δανίκα

Αντιμετώπισε με χαμόγελο τις αποδοκιμασίες αντιεμβολιαστών – Ηταν από τους πρώτους ιεράρχες που φιλοξένησαν έξω από τους ιερούς ναούς κινητές μονάδες για τον εμβολιασμό των πιστών – «Διαφωνώ μαζί τους, αλλά η ευθύνη μου είναι να τους πείσω για την αλήθεια»

Δεν τον ήξερα, αφού η Ιερά Σύνοδος, οι ιεράρχες και η Εκκλησία δεν είναι το αντικείμενό μου. Ομως, όταν διάβασα και όταν έμαθα για τη στάση του, υποκλίθηκα. Ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου, ένας ιεράρχης οπαδός της απλής λογικής. Τα λόγια του, το ακλόνητο επιχείρημα για όλους τους πιστούς. Οταν είπε: «Τα υγειονομικά ζητήματα δεν πρέπει να “βαφτίζονται” θεολογικά. Πρέπει ο πολίτης να σκέφτεται την κοινωνία και όχι μόνο το άτομό του». Προέτρεψε μάλιστα τους υπευθύνους για τους εμβολιασμούς να λειτουργήσουν έξυπνα και έδειξε εμπιστοσύνη στον Ελληνα, ο οποίος λειτουργεί με φιλότιμο όταν πρέπει. «Δεν θα διαιρεθούμε για το εμβόλιο».

Κι όμως, διαιρεθήκαμε. Κι όμως, εκείνος εξακολουθεί να είναι οπαδός της επιστήμης και της απλής λογικής. Κι όμως, πιστεύει στη δύναμη της πειθούς και όχι της υποχρεωτικότητας και της επιβολής. Κάπως έτσι αποφάσισα να τον βρω και να μιλήσω μαζί του. Και έτσι έπεσα πάνω σε ένα βιογραφικό πληρέστατο σπουδών. Τόσο της Νομικής όσο και της Θεολογικής Σχολής, καθώς και μεταπτυχιακών. Ενα βιογραφικό που θα το ζήλευαν αρκετοί μορφωμένοι και διανοούμενοι.

Ο λόγος του κρυστάλλινος και καθαρός. Οι απαντήσεις του άμεσες, χωρίς περιστροφές. Ο τόνος του χαμηλός. Και κάθε τόσο, σε κάθε δικό μου επιφώνημα ενθουσιασμού, εκείνος απαντούσε «δεν είναι τίποτα, δεν είμαι τίποτα σπουδαίο και σημαντικό». Και η μόνιμη επωδός του, ο πλήρης ορισμός ενός αισιόδοξου ανθρώπου: «Και στραβά κάποιος να ξεκινήσει, ο Θεός στο τέλος ξέρει τον τρόπο να τον ισιώσει»!

Σκηνή 1
«Δεν είναι τίποτα, δεν είναι τίποτα»

Αρχισα από τις λεπτομέρειες, έτσι για να γνωριστούμε καλύτερα. Και τον ρώτησα:

– Το κατά κόσμον όνομά σας Παναγιώτης Νικολόπουλος φανερώνει καταγωγή από την Πελοπόννησο.
Από τη Ζαχάρω της Ηλείας ο πατέρας μου.

– Και η μητέρα σας;
Από τη Μύκονο.

– Συμπίπτουμε, κι εγώ από την Αμαλιάδα της Ηλείας. Στη Ζαχάρω γεννηθήκατε;
Οχι, στην Αθήνα.

– Μη μου πείτε ότι ο πατέρας σας είναι δικηγόρος…
Είναι.

-Και ο δικός μου ήταν. Ομως εσείς με τη Θεολογική Σχολή ακολουθήσατε άλλη διαδρομή.
Οχι, στην αρχή ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στη Νομική Σχολή. Μετά ακολούθησε η Θεολογική. Εχω κάνει και μεταπτυχιακά στην Ολλανδία μεταξύ 1996-97, με αντικείμενο την Ιστορία στο Βυζαντινό Δίκαιο. Εκεί με έστειλε ο καθηγητής μου Σπύρος Τρωιάνος. Αλλά πρέπει να σας πω ότι υπήρξα ασκούμενος δικηγόρος στο γραφείο του πατέρα μου, πήρα άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και μετά παραιτήθηκα.

– Προφανώς, σας κέρδισαν η Θεολογία και η Εκκλησία.
Με την Εκκλησία πάντα είχα εξαιρετικές σχέσεις, από μικρό παιδί. Και με την ενορία μου και με το Κατηχητικό σχολείο. Ολα τα μέλη της οικογένειάς μου είχαν εξαιρετικές σχέσεις με την Εκκλησία.

-Εκτός από σπουδές Νομικής και Θεολογίας, θα κατέχετε κάμποσες ξένες γλώσσες.
Κυρίως αγγλικά και γερμανικά.

– Θα τα μιλάτε σαν να είναι μητρική σας γλώσσα.
Τα ξέρω καλά, όμως στη Λάρισα με ποιον να μιλήσεις αγγλικά και γερμανικά;

Σκηνή 2
«Και ο μαρξιστής στο τέλος θα δει την αλήθεια»

Επρεπε κάπως να τον προκαλέσω, επομένως κατέφυγα στην αντίθεση θρησκείας – μαρξισμού.

– Με εντυπωσιάζει ο τόνος της φωνής σας.
Δεν είναι τίποτα, δεν είναι τίποτα (το είπε δύο, ίσως και τρεις φορές).

– Μα πώς δεν είναι τίποτα…
Σε όλα αυτά να μη δίνουμε πολλή σημασία. Πάντως, σε μένα θα παρακαλούσα να μη δώσετε.

– Μα πώς να μη δώσω σε έναν Ιεράρχη με τόσο γερά μορφωτικά θεμέλια και με τόση καλλιέργεια, σε έναν διανοούμενο; Με εντυπωσιάζετε.
Θα παρακαλούσα σε μένα να μη δώσετε. Ετσι, έτσι. Σημασία έχει να δίνουμε σ՚ αυτά που αξίζουμε στη ζωή. Σ՚ αυτά που υπηρετούμε. Τα υπόλοιπα είναι, πώς να σας το πω, είναι ασήμαντα, δευτερεύοντα, σχεδόν τίποτα.

– Το προσπερνάω. Τι θα λέγατε σε κάποιον που πιστεύει σε άλλον «Θεό», ας πούμε σε κάποιον μαρξιστή του ιστορικού υλισμού;
Είμαι βέβαιος ότι ακόμα και εκείνος που υπηρετεί, που πιστεύει στον μαρξισμό, στο τέλος θα δει την αλήθεια.

– Τι εννοείτε;
Εννοώ το ουσιώδες και το αληθινό. Το πραγματικά αληθινό. Ο Θεός δεν είναι άδικος. Γι՚ αυτό δεν εγκαταλείπει τα πλάσματά του στην πλάνη τους. Και στραβά κάποιος να ξεκινήσει, ο Θεός στο τέλος ξέρει τον τρόπο να τον ισιώσει.

– Ολους θα τους ισιώσει;
Μόνο εκείνους που έχουν ξεκινήσει καλοπροαίρετα. Εγώ, ας πούμε, υπηρετώ αυτό που είχα μέσα μου. Τι είναι αυτό; Η αγάπη προς τον Θεό. Ετσι αφιερώθηκα σ՚ αυτό που αγαπούσα. Πάντα! Τα υπόλοιπα, στα χέρια του Θεού.

Σκηνή 3
«Ο Θεός θα συγχωρέσει κι αυτόν που έχει διαπράξει τερατουργήματα»

– Αν ο Θεός είναι τόσο μεγαλοδύναμος και τόσο παντοδύναμος, γιατί δεν έχει προνοήσει ώστε όλα τα πλάσματά του να είναι αγαθά και καλά εκ γενετής;
Θα σας απαντήσω. Η απόφαση για την αφιέρωσή μου και για την αγάπη μου προς τον Θεό είναι δική μου επιλογή. Οπως και η επιλογή για τον τρόπο που θα ζήσω, για την πορεία μου, τις επιλογές μου και ολόκληρη τη διαδρομή μου. Δηλαδή, η επιλογή του πώς θα ζήσω και πώς θα υποστασιοποιηθώ. Με λίγα λόγια, δεν αρκεί να πάρεις μια απόφαση, πρέπει μετά να τα βγάλεις πέρα.

– Και οι ανθρώπινες αδυναμίες; Ποιες είναι οι δικές σας;
Κάθε άνθρωπος είναι αδύναμος και κάθε άνθρωπος έχει τις αδυναμίες του.

– Ολοι οι χριστιανοί, όλοι οι πιστοί ελπίζουν στη συγχώρεση του Θεού, κι αυτό ακούγεται βολικό.
Ο Θεός περιμένει τη μετάνοια του καθενός για να συγχωρέσει ακόμα και εκείνον που έχει διαπράξει τερατουργήματα. Ομως να ξέρετε κάτι. Η ανθρώπινη αμαρτία, στο σύνολό της, μπροστά στον ωκεανό της θείας αγάπης μοιάζει με μία σπίθα Δεν μπορεί ο ωκεανός να σβήσει μια σπίθα; Θα τη σβήσει.

– Πρέπει κανείς να συγχωρέσει πρώτα και μετά να συγχωρεθεί;
Καθένας κουβαλάει τον δικό του σταυρό. Το κατά πόσο συγχωρούμε είναι το μέτρο του κατά πόσο και ο Θεός μπορεί να μας συγχωρέσει. Ο άνθρωπος ανάλογα με το τι πράττει αναδεικνύεται κι αυτός. Οι πράξεις χαρακτηρίζουν τον καθένα μας και μ՚ αυτό θα μας κρίνει ο Θεός.

– Και εκείνος που είναι σωστός, τίμιος, άνθρωπος του μόχθου, που ουδέποτε έχει κάνει κακό σε συνάνθρωπό του, εκείνος που πιστεύει και τιμά τη συνείδησή του και όχι τον Θεό, τι έχετε να πείτε γι՚ αυτόν;
Ο Θεός έχει βάλει στον καθένα τον έμφυτο ηθικό νόμο που λέγεται συνείδηση. Ο καθένας οφείλει να ακούει αυτή τη φωνή ή να μην τη πνίγει ή να μην την υποκαθιστά. Από εκεί και μετά ο Θεός μοίρασε πολλά χαρίσματα στον κόσμο, όχι όμως το δικαίωμα της κρίσης του άλλου. Είπε η κρίση είναι δική μου. Γι՚ αυτό και ευτυχώς στο τέλος όλους μας θα κρίνει ο Θεός.

Σκηνή 4
Τα πολιτικά κέντρα του Σώρρα εναντίον εμβολιασμού

– Μα είναι ανθρώπινη αδυναμία, σε όλους συμβαίνει, να κρίνουν, να σχολιάζουν και έτσι να χωρίζουν τους άλλους σε φίλους και εχθρούς. Ανάλογα με τις προτιμήσεις τους, τα κριτήρια και τα συμφέροντά τους.
Εγώ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να βρίσκουμε εχθρούς. Γιατί; Χρησιμοποιούμε την κρίση για να λύνουμε προσωπικά προβλήματα. Μην ξεχνάτε το ιστορικό γεγονός πως οι μεγαλύτεροι άγιοι της Εκκλησίας ξεκίνησαν από διώκτες της. Γιατί πρέπει να βάζουμε ταμπέλες και να χαρακτηρίζουμε τους συνανθρώπους μας; Τη στιγμή μάλιστα που με τη μετάνοια μπορεί κι εμείς να αλλάξουμε. Οπως συνέβη με τους αγίους της Εκκλησίας που ξεκίνησαν από διώκτες της.

– Ολους; Ακόμα και τους χειρότερους; Ακόμα και εκείνους που αρνούνται να εμβολιαστούν;
Εγώ δεν σπεύδω να χαρακτηρίσω ανθρώπους. Προσπαθώ να αντιμετωπίσω τις καταστάσεις. Είμαστε μια κοινωνία στην οποία μάλλον κυριαρχεί η φλυαρία. Καλό θα είναι να σιωπάμε. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι προέρχονται από το ποίμνιό μου. Επομένως δεν μπορώ να τους αντιμετωπίσω εχθρικά. Επομένως φέρω την ευθύνη των ψυχών τους. Είμαι επίσκοπος. Διαφωνώ μαζί τους και η ευθύνη μου είναι να τους πείσω για την αλήθεια. Οχι να τους χαρακτηρίσω και να τους κάνω εχθρούς.

– Είχατε δηλώσει από την αρχή ότι το ζήτημα του εμβολιασμού δεν είναι πολιτικό, παραταξιακό, ούτε θεολογικό.
Είχα πει, και το πιστεύω, ότι το ζήτημα του εμβολιασμού είναι υγειονομικής τάξεως. Με απλά λόγια, ρωτάμε τον γιατρό μας. Το είπα εξ αρχής.

– Ομως η Λάρισα εξακολουθεί να αγκομαχάει, να βρίσκεται πίσω, με χαμηλές επιδόσεις και με περιορισμένο αριθμό εμβολιασμένων πολιτών.
Η Λάρισα βρίσκεται πλησιέστερα της Θεσσαλονίκης και πιο μακριά από την Αθήνα. Επομένως αυτονόητο είναι να επηρεάζεται από τον βόρειο χώρο. Περισσότερο συνδέεται με τον Βορρά παρά με τον Νότο.

– Τι ακριβώς ισχυρίζονται σε εσάς όλοι αυτοί οι ανεμβολίαστοι και μάλιστα εκείνοι που είναι πιστοί, οι θρησκευόμενοι;
Κοιτάξτε να δείτε. Οι περισσότεροι επηρεάζονται από πολιτικά κέντρα και από θρησκοληπτικές πηγές.

– Εχει ενδιαφέρον που διαχωρίζετε τη θρησκεία από τη θρησκοληψία
Πρέπει να ξέρετε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της Εκκλησίας είναι η θρησκοληψία. Γιατί είναι ψευδαίσθηση πίστης. Γιατί δημιουργεί αυτάρκεια και γιατί εμποδίζει τη μετάνοια.

– Και στη Λάρισα, οι ανεμβολίαστοι επηρεάζονται από θρησκοληπτικές πηγές;
Οχι, στη Λάρισα κυριαρχούν οι πολιτικές επιρροές. Ακόμα τώρα λειτουργούν τρία εκλογικά κέντρα. Και σ՚ αυτά τα κέντρα πηγαίνει κόσμος. Τι να κάνει ο μητροπολίτης; Να τα κλείσει;

– Ποια εκλογικά κέντρα; Απίστευτο!
Μαγαζιά της οργάνωσης «Ελλήνων Συνέλευσις» του Αρτέμη Σώρρα. Πολιτικά καταστήματα και κάτι σαν εκλογικά κέντρα. Με φωτογραφίες του Σώρρα, σε τρία σημεία της Λάρισας και με άφθονη αρχαιολατρία.

Σκηνή 5
Να πείσουμε και όχι να επιβάλουμε

– Και ποια τα επιχειρήματά τους;
Δεν έχουν πάντα θρησκευτική αναφορά. Πρόκειται για τις γνωστές θεωρίες συνωμοσίας που μας έρχονται από παντού, από όλο τον κόσμο.

– Προφανώς έχετε μιλήσει μαζί τους.
Το έχω κάνει και θα το κάνω. Ομως ταυτόχρονα μ՚ αυτούς, υπάρχουν και οι άλλοι, που είναι πολλοί και είναι σοβαροί. Οι οποίοι έρχονται και κουβεντιάζουν, με τις ενστάσεις τους και τα επιχειρήματά τους. Δυστυχώς, όμως, όλοι αυτοί χάνονται μέσα στο γενικό πλαίσιο φανατισμού και παραλογισμού. Δυστυχώς.

– Είστε από τους πρώτους ιεράρχες που είχαν την ιδέα να φιλοξενήσουν στους ιερούς ναούς κινητές μονάδες για τον εμβολιασμό των πιστών. Υποκλίνομαι στην απλή λογική σας.
Σας είπα από την αρχή, δεν είναι τίποτα. Αυτό που έκανα ήταν να δέχομαι την κινητή μονάδα εμβολιασμού έξω από τον ναό και να τους δίνω ρεύμα. Ταυτόχρονα φροντίζουμε ώστε πάντα να υπάρχει ασθενοφόρο για κάθε δυσάρεστη περίπτωση. Ο ναός δίνει χώρο, προσφέρουμε φιλοξενία μαζί με όλα τα απαραίτητα, όπως ένα ποτήρι νερό και άλλα. Καθώς και χώρους αναμονής. Οχι όμως μέσα στον ναό.

– Κανονικά θα έπρεπε να επιτρέπεται η είσοδος στους ναούς μόνο για τους εμβολιασμένους, για όσους έχουν νοσήσει και για εκείνους με πιστοποιητικό από rapid test των τελευταίων 48 ωρών.
Δεν υπάρχει τέτοιος περιορισμός. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να μπαίνουμε με μάσκα και να τηρούμε αποστάσεις. Πρέπει όμως να σας πω ότι υπάρχει μεγάλη πικρία ανάμεσα στους πιστούς. Ο κόσμος έχει κουραστεί, γιατί οι εκκλησίες τόσο καιρό ήταν κλειστές. Απ՚ όλα αυτά τα υγειονομικά μέτρα δημιουργήθηκε πικρία και μεγάλη κόπωση.

– Ποια είναι η άποψή σας σχετικά με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό όλων των πολιτών;
Η γνώμη μου είναι διαφορετική. Η Πολιτεία οφείλει και πρέπει να πείσει παρά να επιβάλει. Και κάτι τέτοιο γίνεται μόνο με διάλογο, με σοβαρά και στέρεα επιχειρήματα και με την επιστράτευση ολόκληρου του επιστημονικού κόσμου.

– Κι αν δεν πείθονται; Τι θα γίνει δηλαδή, να καταστραφούμε όλοι;
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορώ να υποχρεώσω κάποιον να εμβολιαστεί με το ζόρι. Είμαι υπέρ της πειθούς και εναντίον της υποχρεωτικότητας. Αυτή είναι η απόφαση της Ιεράς Συνόδου. Είμαστε αντίθετοι τόσο στην άνωθεν επιβολή όσο και στην απαγόρευση.

– Και οι άλλοι που εμποδίζουν;
Οχι μόνο εμποδίζουν, αλλά σε όσους κάνουν το εμβόλιο τους προπηλακίζουν. Μέσα σ’ αυτό το δυσάρεστο κλίμα είμαι υποχρεωμένος να εκφράσω δημοσίως την ευγνωμοσύνη μου σε όλους αυτούς που κόντρα σ’ αυτή τη συνθήκη μπήκαν και έκαναν το εμβόλιο. Και ταυτόχρονα κατανοώ τη στάση όλων αυτών που προσήλθαν να εμβολιαστούν αλλά βλέποντας αυτή την κατάσταση απ՚ έξω είπαν «άσ՚ το» και έφυγαν. Αυτό λοιπόν δεν παύει να ՚ναι ένας καταναγκασμός. Από την πλευρά των αρνητών. Που δημιουργούν κλίμα πόλωσης. Κάνουν το ίδιο, από την άλλη πλευρά, μ՚ αυτό που κάνει το κράτος. Εκείνοι δεν θέλουν να τους υποχρεώσει το κράτος. Την ίδια στιγμή όμως υποχρεώνουν και αναγκάζουν τους άλλους να μη εμβολιαστούν κι αυτοί.

Σκηνή 6
Η ευκαιρία και η ευλογία πίσω από μια ανθρώπινη τραγωδία

– Ποια η γνώμη σας συνολικά για την πανδημία;
Λογικό είναι εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς να λες πράγματα που την ώρα της ευθύνης δεν θα τα έλεγες. Στέκομαι στο ότι κανείς μας δεν είχε εμπειρία, είτε θεσμικά είτε ιδιωτικά και προσωπικά, αντιμετώπισης της πανδημίας. Ισα-ίσα, είχαμε πιστέψει ότι με την πρόοδο της επιστήμης είχαμε απαλλαγεί οριστικά από πάσης φύσεως πανδημίες. Και να που καταφύγαμε πάλι σε ιατρικές μεθόδους και σε καταστάσεις Μεσαίωνα. Δηλαδή, μάσκες και αποστάσεις για να αντιμετωπίσουμε αυτό το άγνωστο.

– Μα δεν είναι τόσο άγνωστο.
Αγνωστο, γιατί ποιος την ήξερε και ποιος κατείχε εμπειρία πανδημίας; Μόνο οι επιζώντες από την τελευταία πανδημία της Ισπανικής γρίπης του 1918. Πόσοι ζουν από τότε; Μπορεί να υπήρχε επιστημονική αποτύπωση, αλλά δεν υπήρχε εμπειρία. Το ζήτημα θεωρητικά γνωστό, πρακτικά άγνωστο.

– Μερικοί λένε ότι αυτός ο ιός είναι θέλημα Θεού για να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς.
Αυτές οι ερμηνείες είναι πολύ τολμηρές, γιατί ποιος μπορεί να ερμηνεύσει τον ίδιο τον Θεό; Ομως, δεν το αποκλείω. Ο Θεός μας έχει βάλει σε μια εποχή όπου θα αντέξουμε στα όσα θα συμβούν. Ο καθένας ζει σ՚ αυτό που αντέχει. Επιτρέπει ο Θεός για τον καθένα αυτά που θα αντέξει.

– Και εκείνοι οι ευάλωτοι, οι ευαίσθητοι, οι αδύναμοι;
Αυτοί ακόμα δεν έχουν βρει τις δυνάμεις μέσα τους, δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους ή δεν έχουν ζητήσει τη βοήθεια του Θεού.

– Και οι καρκινοπαθείς; Οσοι πάσχουν από ανίατες αρρώστιες;
Κάτι που επιτρέπει ο Θεός σε κάθε περίπτωση να το μετατρέψουμε σε ευλογία. Σημασία έχει ο τρόπος που θα το αντιμετωπίσουμε. Εγώ, ας πούμε, δεν ξέρω πότε θα πεθάνω, ο καρκινοπαθής το ξέρει. Βλέπουμε την τραγικότητα, αλλά δεν βλέπουμε την ευκαιρία ή την ευλογία που κρύβεται πίσω από μια τέτοια ανθρώπινη τραγωδία.

– Με εντυπωσιάζει η πυκνότητα του λόγου σας.
Αυτή είναι και η δυσκολία μου στο κήρυγμα. Κάποιοι λένε ότι μιλάω πυκνά και μερικές φορές δεν με καταλαβαίνουν. Δυσκολεύονται να κατανοήσουν αυτά που λέω.

Σκηνή 7
Η μοναδικότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας

– Προσφάτως ήρθαν στο φως της δημοσιότητας άφθονα και ανατριχιαστικά περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από κληρικούς της Καθολικής Εκκλησίας. Και οι πιστοί αναρωτιούνται μπας και τα ίδια συμβαίνουν και στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Πρώτον, δεν σχολιάζω ζητήματα που αφορούν την Καθολική Εκκλησία. Σε εμάς, λοιπόν, το σύστημα είναι αξιόπιστο και τιμωρεί τυχόν παρεκτροπές. Και φυσικά εμποδίζει αναξίους να μπαίνουν στην ιεροσύνη. Αλλωστε, δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοιες συγκρίσεις ανάμεσα στην Ορθοδοξία και σε άλλα δόγματα. Για παράδειγμα, στις προτεσταντικές εκκλησίες δεν υπάρχουν άγιοι, εικόνες, σύμβολα. Επειδή κάτι γίνεται εκεί δεν σημαίνει ότι το ίδιο συμβαίνει και σε εμάς. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μοναδική, δεν μπορεί να παραλληλίζεται με οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία, φιλοσοφία και με οποιονδήποτε άλλο τρόπο ζωής.

– Μα ο λόγος του Χριστού και των ευαγγελίων συγκροτούν φιλοσοφικό σύστημα.
Η Εκκλησία διδάσκει ότι είναι η σώζουσα αλήθεια. Αυτό διδάσκει η Εκκλησία.

– Υπάρχει όμως μια πρόταση ζωής. Ας πούμε οι μαρξιστές επαγγέλλονται τον γήινο παράδεισο, ο Χριστός τον επουράνιο.
Αυτό το λέει ενδεχομένως κάποιος που δεν έχει καλή γνώση ούτε της Εκκλησίας ούτε του μαρξισμού. Η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί. Δεν περιμένω κάτι από έξω.

Σκηνή 8
Ολοι έρχονται, και οι κομμουνιστές

– Ανάμεσα στο ποίμνιο της δικής σας Μητροπόλεως υπάρχουν και πιστοί που προέρχονται από το ΚΚΕ;
Οπως δεν ζητάμε πιστοποιητικό εμβολιασμού, έτσι δεν ζητάμε κομματική ταυτότητα.

– Μα η κοινωνία είναι μικρή, πρέπει να τους γνωρίζετε.
Ιδίως στην επαρχία, όπου όλοι γνωριζόμαστε με όλους. Αλλά είμαι αντίθετος στη λογική των γηπέδων. Εγώ είμαι Παναθηναϊκός, εσύ Ολυμπιακός, επομένως δεν θα μπούμε στον ίδιο ναό. Η Εκκλησία είναι έξω και πέρα απ՚ όλα αυτά.

– Μα οι μαρξιστές είναι άθεοι.
Δεν νομίζω ότι κάποιος χώρος έχει διακηρύξει αθεΐα και αθεϊσμό. Ερχονται όλοι. Ισα-ίσα, θα λεγα. Ολοι χρειαζόμαστε έναν χώρο που να μην έχει τέτοιες διακρίσεις και να τους δέχεται όλους. Η Εκκλησία, ο μοναδικός χώρος ειρήνευσης της κοινωνίας.

– Η Λάρισα έχει υποστεί μεγαλύτερα και περισσότερα πλήγματα από την οικονομική κρίση;
Η Λάρισα έχει τα ίδια προβλήματα με τις άλλες πόλεις. Η Λάρισα στηρίζεται στον πρωτογενή τομέα, πράγμα που σημαίνει ότι τα βγάζει πέρα με τα στοιχειώδη και απαραίτητα. Αλλά με τον σεισμό στις 3 Μαρτίου βίωσε περίοδο τραγική. Ο σεισμός κατέστρεψε 2.500 σπίτια και στην περιοχή του Τυρνάβου το ίδιο έκανε σε 29 ναούς, εκ των οποίων οι 11 ιστορικοί από την εποχή της Τουρκοκρατίας.

– Και πώς αντιμετωπίζονται μετανάστες και πρόσφυγες;
Δόξα τω Θεώ, υπάρχει μια ειρηνική συμβίωση. Η ευθύνη της Μητροπόλεως είναι να παρέχει σε όλα αυτά τα πλάσματα ένα πιάτο φαγητό και να εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση. Η Μητρόπολη φροντίζει για το Γηροκομείο, για το καθημερινό συσσίτιο τριακοσίων μερίδων που στο τέλος και συνολικά καταλήγει στις τετρακόσιες μερίδες σε καθημερινή βάση.

– Και τι θα λέγατε για όλα αυτά τα περιστατικά με το βιτριόλι και τις αλλεπάλληλες γυναικοκτονίες;
Ολα αυτά τα περιστατικά είναι συνέπειες της απο-χριστιανοποίησης της κοινωνίας. Οι συνέπειες από την κατάργηση ηθικών φραγμών. Ο Ανθρωπος μόνος του ευθύνεται για τη δυστυχία του, διότι ο Νόμος, όσο και ισχυρός να είναι, προσπαθεί να αποτρέψει εξωτερικές συμπεριφορές. Ποιος όμως διορθώνει τις προβληματικές σκέψεις και τις απάνθρωπες διαθέσεις στην καρδιά και τον νου του ανθρώπου; Ποιος του λέει τι αξίες πρέπει να έχει; Ολα αυτά τα βάζουμε στην άκρη. Το Ευαγγέλιο, ο χρυσός κανόνας που λέει όποιος αντέξει και όποιος έχει διασώσει τις ανθρώπινες σχέσεις και την ανθρώπινη συμβίωση. Οταν στην άκρη βάζουμε το ποιος θα υπαγορεύσει, ποιος θα κατευθύνει τον λογισμό, ποιος θα ανακόψει την πορεία ενός ανθρώπου προς το κακό, αυτά παθαίνουμε. Η Εκκλησία λέει ό,τι λέει ο Χριστός. Ελα να δεις.

– Και οι αμαρτωλοί; Αν δεν κάνω λάθος, η προτεραιότητα του Χριστού ήταν οι αμαρτωλοί. Αυτοί οι έσχατοι θα είναι και οι πρώτοι.
Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος. Ο Χριστός έδειχνε όσους είχαν συναίσθηση της αμαρτωλότητάς τους. Οσοι αισθάνονταν την ανάγκη να κάνουν κάτι γι՚ αυτό. Αντίθετα με τους άλλους που αισθάνονται αυτάρκεις και επομένως δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν κάτι. Και το πρόβλημα είναι γιατί άραγε να αισθάνονται αυτάρκεις;

– Τι θα λέγατε, ας πούμε, σ՚ έναν βουδιστή;
Εγώ δεν θα τον κρίνω. Αν είναι δίπλα μου και μου ζητήσει νερό, θα του δώσω νερό. Αν όμως θέλει να συζητήσουμε για το ποδόσφαιρο, θα του πω ότι δεν είμαι αρμόδιος.

– Ποτέ δεν ασχοληθήκατε με το ποδόσφαιρο;
Ποτέ, ποτέ, τίποτα.

– Μα, η Λάρισα διαθέτει την ιστορική ΑΕΛ, που είχε κατακτήσει πρωτάθλημα.
Δεν έχουμε μόνο την ΑΕΛ, έχουμε και τον Απόλλωνα. Δεν έχω πάει ποτέ στο γήπεδο, αλλά το γήπεδο έχει έρθει σε μένα. Το μπαλκόνι μου είναι πάνω από την εξέδρα του Απόλλωνα.

– Τι να σας πω, υποκλίνομαι.
Μην το λέτε αυτό, είναι ντροπή. Σας εύχομαι καλή δύναμη.

Πηγή:  protothema.gr