Πρόσφατα η Εκκλησία μας εόρτασε την αγία
Πελαγία (8 Οκτωβρίου) και την αγία Αθανασία (9 Οκτωβρίου).
Η Πελαγία ήταν μια πλούσια και
γεμάτη στολίδια, περιζήτητη πόρνη. Όταν άκουσε τα λόγια του επισκόπου Νόννου,
που όχι μόνο δεν την κατέκρινε, αλλά θεώρησε τον εαυτό του ελλιπή που δεν έχει
τόση μέριμνα ώστε να αρέσει στον Κύριο, όσο η γυναίκα αυτή στους πελάτες της,
μετανόησε. Πέρασε την υπόλοιπη ζωή της ασκητικά, φορώντας αντρικά μοναστικά
ρούχα.
Η Αθανασία ήταν έγγαμη και με το
σύζυγό της Ανδρόνικο -που εορτάζει την ίδια μέρα- είχαν δυο παιδιά. Όταν
πέθαναν τα παιδιά τους, αποφάσισαν να μονάσουν χωριστά. Λίγα χρόνια μετά, η
Αθανασία συναντήθηκε πάλι με τον Ανδρόνικο. Ο σύζυγός της δεν την κατάλαβε,
καθώς τού παρουσιάστηκε ως μοναχός Αθανάσιος και φορούσε αντρικά μοναστικά
ρούχα. Ασκήτεψαν μαζί επί 23 χρόνια.
Η αποκάλυψη ότι τελικά δεν ήταν άντρες μοναχοί, αλλά γυναίκες, έγινε (και στις δυο αγίες) μετά το θάνατό τους. Το αφήνω στην κρίση μας για το αν θα τις αναγνωρίζαμε ως αγίες σήμερα...
Σίγουρα, θα ήταν το καλύτερο
θέμα για τα πρωινάδικα!
Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα
στην Ορθοδοξία και στην ηθικιστική θρησκευτικότητα.
Με άνεση μπορούμε να πούμε ότι
είμαστε στο 2021 π.Χ.
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
____________
Η εικόνα που πλαισιώνει το
κείμενο είναι δημιουργία του Γιώργου Κόρδη
1 σχόλιο:
Ναι αυτή είναι «η διαφορά». Άγνωστος αυτός ο βίος σε εμένα. Τα συμπεράσματά μου τα κρατώ μέσα μου για να μην μιανθούν οι ηθικιστές γνωστοί μου.
Δημοσίευση σχολίου