Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021

«ΦΙΛΟΣ ΜΕΝ ΠΛΑΤΩΝ, ΦΙΛΤΑΤΗ Δ΄ ΑΛΗΘΕΙΑ», Αριστοτέλης. - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

«ΦΙΛΟΣ  ΜΕΝ  ΠΛΑΤΩΝ,  ΦΙΛΤΑΤΗ  Δ΄ ΑΛΗΘΕΙΑ», Αριστοτέλης.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

Α.      Αριστοτελικά, λοιπόν, φίλτατε κε Αναστάσιε, συγχωρείστε μου να αμφισβητήσω τη βεβαιότητα που αναδύεται στο προς εμέ απαντητικό σχόλιο σας από το γραφόμενο, «παρανόμησε και το ομολόγησε», Αμφότερα ούτε τα είδα, ούτε τα διάβασα κάπου. Και μάλλον το αντίθετο βεβαιώνεται, τόσο στο εκτενές «Δικάζομαι», όσο και στα δημοσιευθέντα για την εμφάνιση του στο δικαστήριο, και ιδιαίτερα στις μετά ταύτα δηλώσεις του. Οπότε, στο δικό σας : «Από την μία ο κληρικός στην Πάτρα που άνοιξε τις πόρτες»,  εκείνο το,  «τον παραδέχομαι», μένει μετέωρο και φεύγει, όσο κι αν μπορεί να μένει στην αγάπη σας.  Ενώ στο, «Από την άλλη ο κληρικός που με πόνο ψυχής δεν τελεί την Θεία Λειτουργία», εκείνο το, «αποκαλύπτομαι μπροστά του», μένει, αν και θα ήταν προτιμότερο ένα απλό  και ταπεινό «επιτέλεσε το χρέος του». Περίπου ή αντίστοιχα ως το δικό σας. «Δεν εκκλησιάσθηκα, έχω μάθει να πειθαρχώ στις ιατρικές συμβουλές και τις αποφάσεις της Εκκλησιαστικής Αρχής, που αφορούν όχι μόνο εμένα, αλλά το σύνολο των συνανθρώπων μου».

Β.   Η δικαστική απόφαση για αναβολή εκδίκασης των του π. Αναστασίου είναι ένα ευδιάκριτο Roi Mat στον ίδιο, και στην ηγεσία της Εκκλησίας. «Δική σας υπόθεση.  Βγάλτε, λοιπόν, το φίδι από την τρύπα», μοιάζει να λέει. Ο μεν π. Αναστάσιος και οι ευάριθμοι δικοί του αφήνοντας το στυλ του «ηρωικού προασπιστή» τάχα μου «των παραδεδομένων», και ακολουθώντας το, «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε. Αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών ως λόγον αποδώσοντες, ίνα μετά χαράς τούτο ποιώσι, και μη στενάζοντες. Αλυσιτελές γαρ τούτο»-Εβρ.13,17.

Δεδομένου ότι εκείνο που προέχει είναι η ενότητα του ενοριακού και του όλου εκκλησιαστικού σώματος. Η δε Συνοδική και η τοπική, «εις τόπον και τύπον Χριστού» Εκκλησιαστική Ηγεσία, εξετάζοντας προσεκτικά αν ωφελεί και προάγει την ενότητα της Εκκλησίας, η μέχρι σήμερα γραμμή και τακτική του «κατ’ οικονομίαν», και ας πούμε έτσι, η στάση «αγίας διάκρισης» απέναντι στους εκτρεπόμενους κληρικούς ιδιαίτερα.Ή μήπως την βλάπτει, οπότε πρέπει να χρησιμοποιήσουν «παιδευτικά» και «ελεγκτικά» την ασημένια ράβδο με το Σταυρό του Χριστού ανάμεσα στα δυο φίδια στην κορυφή, σύμφωνα με το: « … τοῖς δὲ ἀπειθέσι, καὶ εὐτραπέλοις, χρῷ αὐτῇ, ράβδῳ ἐπιστυπτικῇ, (ελεγκτική), ράβδῳ παιδεύσεως (παιδαγωγική)», ως τους ορίστηκε, όταν την παρέλαβαν. Γιατί δεν είναι δα και δυσδιάκριτο ότι κάποιοι από τους «απειθείς και ευτράπελους» ερωτοτροπούν με τον «αποτειχισμό», και τα αφελή, όσο και επικίνδυνα παρεπόμενα αυτού !

Γ.    Τα τελευταία δεν είναι άσχετα με την προσφώνηση, και σε τόνο υψηλό του Αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου σε άρτι χειροτονηθέντα «εις τύπον και τόπον Χριστού». Αντιγράφω. «Δεν είναι όλα ρόδινα ... υπάρχουν πολλές δυσκολίες … που προέρχονται από έξω, αλλά δυστυχώς και από μέσα από την Εκκλησία … Πού θα στραφείς; Ασφαλώς σε Αυτόν που έδωσες τη ζωή σου. Και ύστερα, ανθρώπινα σε αυτό που υποσχέθηκες. Στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και επομένως δεν έχεις δικά σου βιώματα; Δεν έχεις δυνατότητα να αμφισβητήσεις κάτι, δεν είναι δυνατόν να έχεις κάτι προσωπικό, που πιθανόν να έχεις ερωτηματικά από αυτά που ακούς; Έχεις το δικαίωμα αυτό. Αλλά πάνω από όλα είναι η υπακοή στην Εκκλησία και στη Σύνοδό της, διότι αυτή καθοδηγεί αυτό το σκάφος. Και σε αυτήν θα πειθαρχείς. Πιθανόν όμως η γνώμη σου να είναι ισχυρή, πιθανόν να είναι δυνατή. Σεβόμαστε την ελευθερία σου και την ελευθερία του καθενός. Αλλά θα πρέπει να έρθει και να πει «πατέρα μου εγώ αυτό είμαι», και να αφήσει τα καθήκοντά του και να αποσυρθεί στο σπίτι του, στο μοναστήρι του, στο κελί του και από εκεί να έχει τις θέσεις τις δικές του. Υπάρχει μια φράση, που πολλοί την ακούνε και ανατριχιάζουν: «Αποτειχίζομαι». Αυτός, λοιπόν, που διαφωνεί και δεν θέλει να τηρήσει τη γραμμή της Εκκλησίας, της Ιεράς Συνόδου, έρχεται και λέει αυτά που είναι δικά μου πιστεύω, αλλά όμως οφείλω υπακοή στην Εκκλησία. Επομένως «σας δίνω ένα χαρτί και σας λέω αποτειχίζομαι, και από δω και πέρα κάνω ιδιωτική ζωή, κάνω αυτό που θέλω». Η ενότητα της Εκκλησίας είναι πάνω από όλα γιατί στηρίζει την αληθινή πίστη. Αυτές οι σκέψεις πρέπει να επικρατούν και σε αυτούς που ανεβαίνουν σήμερα τα σκαλιά του θυσιαστηρίου, αλλά και αυτούς που υπηρετούμε. Οι ανάγκες των καιρών μας, η πατρίδα μας, η κοινωνία μας, η αποιεροποίηση των πάντων γύρω μας, είτε λέγεται οικογένεια, είτε λέγεται νεότητα, είτε λέγεται παιδεία, είτε λέγεται στρατός. Αυτή η μανία της αποιεροποιήσεως δεν απαντιέται, ούτε αντιμετωπίζεται με κανέναν άλλον τρόπο, παρά με την Πίστη μας, τις ρίζες μας, τη βάση μας. Μπορούμε να παρεκκλίνουμε μέσα μας. Δεν βιαζόμαστε. Υπακούμε στο θέλημα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας»*.

      Η απαραίτητη προσθήκη, και το σημείο αιχμής εδώ είναι, τι συνήθως γίνεται, και τι πρέπει να γίνεται, όταν κάποιος κληρικός δεν έχει την αναγκαία ειλικρίνεια και εντιμότητα γι αυτό, και συνεχίζει στο δικό του βλαπτικό, βέβαια, της ενότητας του τοπικού ή ευρύτερου εκκλησιαστικό σώματος «σκοπό» ! Πιο συγκεκριμένα και ανοιχτά :  Αν τοπικός Επίσκοπος ή  Σύνοδος της Ιεραρχίας αντίστοιχα δεν χρησιμοποιούν την ώρα που πρέπει και με τους όρους που πρέπει την ποιμαντική τους ράβδο «ελεγκτικά» και «παιδευτικά» απέναντι σ’ αυτούς, «τους απειθείς και ευτράπελους» ! Αν καθυστερούν, ή αν, ως είναι το χρέος τους δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη να «εγχειρίσουν» αυτό το απόστημα ! Και από τούτο ποιες οι συνέπειες στο τοπικό και το ευρύτερο εκκλησιαστικό σώμα. Τουτέστιν, αν απ’ αυτό κι αυτό, κι από τούτο κι εκείνο, δεν ολισθαίνει σιγά-σιγά μα σταθερά στην … «αποιεροποίηση»  και τα δυσάρεστα παρεπόμενά της!

Με «την αγάπην πρώτην, ην ουκ αφήκα … «

Αθανασιος Κοτταδάκης

·        «Κι αν υποθέσουμε ότι η Εκκλησία εν Συνόδω κάνει λάθος, και πάλι πρέπει αυτήν ν’ ακολουθούμε, διότι εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία», Άγιος Παϊσιος.

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτή η αγάπη του κ. Κοτταδάκη και του π. Γκοτσόπουλου κρατάει χρόνια. Παρακαλώ να τα βρουν γιατί κονταροχτυπιούνται χωρίς αιτία.

Ανώνυμος είπε...

Από τις δηλώσεις του φάνηκε ότι δεν μετανόησε με τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα. Μέχρι να αποφανθεί η δικαιοσύνη αρμόζει να επέμβει η ποιμαντική ράβδος «ελεγκτικά» και «παιδευτικά» και προς παραδειγματισμό άλλων άτακτων κληρικών.

Ανώνυμος είπε...

Αφήστε τον Κοτταδάκη να μέμφεται τον π. Αναστάσιο, γνωστό ομολογητή και αγωνιστή της Ορθοδοξίας σε αντίθεση με κάποιους συμβιβασμένους οικουμενιστές θεολόγους...
Αποτελεί τίτλο τιμής να σε μέμφεται ο Κοτταδάκης και οι ομόφρονές του.

Ανώνυμος είπε...

Καλά τα λες εσύ κ. ΑΘ. Κ. όμως δεν σε ακούνε. Τολμάει και κουνάει το δάκτυλο, αλλά ο μοναδικός αρμόδιος, δεν πιάνει το παλμό όλων εμάς, που μας έχει σκανδαλίσει με την στάση και τον λόγο του ο υφιστάμενός του.
Όταν η εκκλησιαστική ηγεσία αδρανή επεμβαίνει δίκαια η πολιτική.

Ανώνυμος είπε...

Άξιος ο π. Αναστάσιος..
Υπακοή στην ορθοτομούσα Ιερά Σύνοδο, ξέραμε τόσα χρόνια.... έλα τώρα που πρέπει οι επίσκοποι,Ιερείς καί λαός , να κάνει υπακοή σε μία Σύνοδο πλήρης ελεγχόμενη από την πολιτεία!!!... γελάει κι ο έξω από'δω...

Ανώνυμος είπε...

Υποταγή στον πρώτο .... κατά τα άλλα συνοδικό σύστημα...

Ανώνυμος είπε...

Απογοήτευση προκαλεί το άρθρο αυτό, αν σκεφθούμε ότι ένας "άνθρωπος της εκκλησίας" ζητεί την χρήση "επιστυπτικής" και "παιδευτικής" ράβδου (δηλαδή επιβολή ποινής) σε Κληρικό, επειδή ετέλεσε Θεία Λειτουργία την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Δεν φθάνει όμως μόνον η ράβδος, αλλά χρειάζεται επί πλέον και "εγχείριση" για να αντιμετωπιστή το "απόστημα" ! !
Ποιό Ευαγγέλιο λέει άραγε να επιζητούμε την τιμωρία και την καταδίκη του αδελφού μας ;

Ανώνυμος είπε...

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ:
"Προλογίζοντας τη διπλωματική εργασία του Αιδεσιμολoγιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Αναστασίου Γκοτσόπουλου, Κληρικού της καθ ημάς Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως με θέμα: "Η Εκκλησία της Ρώμης και ο Επίσκοπός της στα πρακτικά και στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων", αισθάνομαι την ανάγκη να σημειώσω κάποιες σκέψεις τόσο για το θέμα με το οποίο ασχολείται ο π. Αναστάσιος στην ως είρηται εργασία, όσο και για τον ίδιο".
"Ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, είναι κληρικός ζηλωτής με ενθουσιασμό και σφρίγος πνευματικό. Η ενασχόλησή του με τα θέματα της πίστεως και της Ορθοδόξου Θεολογίας και μάλιστα λεπτομερώς και εις βάθος, το ενδιαφέρον του για τις διαχριστιανικές σχέσεις με γνώμονα πάντοτε την από τον Θεό αποκεκαλυμμένη αλήθεια και η σταθερή προσήλωσή του στην αγία παράδοση της Αγιωτάτης ημών Ορθοδόξου Εκκλησίας τον έχουν αναδείξει βαθυνούστατον μελετητή και αυστηρό θεολόγο μεταξύ των συμπρεσβυτέρων του.
Τον συνοδεύει πάντοτε η αγάπη μας και η ευχή μας για ό,τι καλό και πνευματικό προς δόξα του εν Τριάδι ορθοδόξως προσκυνουμένου Θεού ημών και φωτισμόν μέσω των της Εκκλησίας μας δογμάτων και σωτηρίαν των ανθρώπων.
Τον επαινούμε για το ωραίο ανά χείρας πόνημά του και δεόμεθα του Κυρίου υπέρ αυτού και της ευσεβούς οικογενείας του, στην οποία εν συγκινήσει εδιαβάσαμε, ότι αφιερώνει την παρούσα εργασία του".

Ευχαριστώ
φίλος π. Αναστασίου από τα παλιά

Ανώνυμος είπε...

Ο Μ.Αντώνιος έλεγε, ότι θα έρθει καιρός που οποίος κάνει το σωστό θα θεωρείται τρελός καί ο παράλογος σωστός... μήπως το ζούμε στην εποχή μας;

Ανώνυμος είπε...

Ο οικείος μητροπολίτης δεν θα έπρεπε να επαινέσει τον ιερέα του;... έστω όμως καί με την σιωπή του κινείται προς την κατεύθυνση αυτή...

Ανώνυμος είπε...

Καλά κάνει ο Δεσπότης

Ανώνυμος είπε...

Το ιερατείο κατάντησε σαν μύλο χωρίς Μυλωνά. Οπότε ταιριάζει το μπάστε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μην σώστε.
Ολόσωστες οι παρατηρήσεις σας αλλά όταν δεν υπάρχει Μυλωνάς τότε ο μύλος θα καταστραφεί αν δεν έχει πάρει την κάτω βόλτα… και αντί για ανάσταση θα έλθει ο θάνατος.

Ανώνυμος είπε...

Μήπως η ραβδος δεν χρησιμοποιείται στον π. Αναστάσιο για να μην τιμωρηθούν μαζί του και οι μεγαλο-προϊστάμενοι που έβαζαν κρυφίως στις Θ. Λειτουργίες τα σόγια τους κι τις "ευσεβείς δωρήτριες";;; Υ.Γ. Παρακαλώ και ένα σχόλιο του σεβαστού ιστολόγου πάνω σε αυτό...

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Κοτταδάκη δεν θα πρέπει να είστε «κάτοικος Πατρών» και για αυτό δεν μπορείτε να κατανοήστε τον ευλαβή κληρικό που βλέπει Διοκλητιανούς σήμερα, και εποχή Αλβανικού προτύπου Εμβέρ Χότζα και το δήλωσε βγαίνοντας από το Δικαστικό Μέγαρο της οδού Δημητρίου Γούναρη. Κάποτε η θρησκευτική Αθήνα εκφραζόταν δημόσια περί των ιερών και των οσίων την ερίτιμο κ. Ελένη Λουκά καθηγήτρια Αγγλικών και ιεραπόστολο. Η των Πατρέων πόλις διαθέτη τον παπαΣταρΑναστάσιο που είναι εγκυρότερος εκφραστής από την πολιτεία και την Εκκλησία στα νομικά, εκκλησιαστικά και υγειονομικά. Είναι κράτος εν κράτει, είναι η έννομη τάξη για κάθε πράγμα. Είναι ο φψτισμένος και γεμάτος από τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος πρωτοπρεσμύτερος ο οποίος ιερουργεί «ελέω Θεού» στον πρώην ναό Γκοτσόπουλων.
Μετά την αναβολή ο παπαΣταρΑναστάσιος δήλωσε “Όσο με ανέχεται ο Θεός θα τον υπηρετώ, μόνο αν ο επίσκοπος με θέσει σε αργία ή με καθαιρέσει θα πάψω να λειτουργώ”. Και ως γνήσιος Λειτουργός της Μητροπόλεως που καθαγίασε με το αίμα του ο Πρωτόκλητος ευθαρσώς είπε «Εννοείται θα το ξαναέκανα να ανοίξω την Εκκλησία».
Σταματήστε τα κτυπήματα στον παπαΣταρΑναστάσιο και στον οικουμενιστή φίλο σας κ. Αναστάσιο.
Στρατοκλής

Ανώνυμος είπε...

Μόνον επτά μήνες είναι μέχρι τον Μάιο. Ας κάνουν λίγη υπομονή ο κ. Κοτταδάκης και ο κ. Στρατοκλής και θα τιμωρηθεί ο π. Αναστάσιος επειδή "δέν συνεμορφώθη πρός τας υποδείξεις", και θα λάβουν Χαράν Μεγάλην !

Ανώνυμος είπε...

ο αγαπητός π. Αναστάσης, μάλλον τον έχει καταβάλ(λ)ει ενας εγωισμός, που προκελεί μεγαλύτερη ζημιά στο λαού του Θεού, απ΄ ότι οι αποφάσεις της Δ.Ι.Σ. για την πανδημία.
Ευχομαι σε όλους μας καλή μετάνοια.