Μικροὶ - μεγάλοι, ὅλοι κοντὰ στὸ Θεό! - Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου

Μικροὶ - μεγάλοι, ὅλοι κοντὰ στὸ Θεό!

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζουμε τὰ Εἰσόδια τῆς Παναγίας. Τί εἶνε τὰ Εἰσόδια καὶ τί μᾶς διδάσκει ἡ μεγάλη αὐτὴ θεομητορικὴ ἑορτή; Αὐτὰ θὰ ἐξετάσουμε μὲ ἁπλᾶ λόγια.

* * *

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει γονεῖς· κανένας δὲν γεννήθηκε ἀπὸ βράχο. Μόνο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ὁ Ἀδάμ, ἦρθε στὴ ζωὴ ἀπ᾽ εὐθείας ἀπ᾽ τὸ Θεό· ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔχουμε πατέρα καὶ μάνα. Ἔτσι καὶ ἡ Παναγία· γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς. Τί γονεῖς ὅμως! Ὑπάρχουν γονεῖς ποὺ δὲν διαφέρουν ἀπ᾽ τὰ ζῷα, καὶ γονεῖς πού ᾽νε σὰν ἄγγελοι.

Ἡ Παναγία μας εἶχε γονεῖς διαμάντια. Ὁ πατέρας της λεγόταν Ἰωακεὶμ καὶ ἡ μητέρα της Ἄννα. Πίστευαν στὸ Θεό, ἦταν εὐσεβεῖς. Τὰ χρόνια ὅμως περνοῦσαν καὶ παιδιὰ δὲν εἶχαν. Ἔνιωθαν λύπη· μέρα - νύχτα παρακαλοῦσαν τὸ Θεὸ νὰ τοὺς δώσῃ παιδί. Κ᾽ ἔκαναν ὑπόσχεσι, ὅτι τὸ παιδὶ ποὺ θὰ τοὺς δώσῃ θὰ τὸ ἀφιερώσουν σ᾽ Αὐτόν. Ὁ Κύριος λοιπὸν ἄκουσε τὴν προσευχή τους καὶ ἡ Ἄννα γέννησε ἕνα χαριτωμένο κοριτσάκι, ποὺ τὸ ὠνόμασαν Μαρία.

 Ὅταν ἡ Μαρία ἔγινε 3 ἐτῶν, πατέρας καὶ μάνα τήρησαν τὴν ὑπόσχεσί τους· τὴν πῆραν καὶ συνοδείᾳ παρθένων μὲ λαμπάδες τὴν πῆγαν στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Στὰ προπύλαια τοὺς ὑποδέχτηκε ὁ ἀρχιερεὺς Ζαχαρίας ντυμένος τὴ στολή του. Καὶ τότε τὸ χαριτωμένο κοριτσάκι μπῆκε στὰ ἅγια τῶν ἁγίων. Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἐκτὸς τοῦ ἀρχιερέως ἔμπαινε ἐκεῖ κάποιος ἄλλος καὶ μάλιστα γυναίκα· γιατὶ ἡ μικρὴ Μαρία ἦταν διαλεγμένη ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ γίνῃ ἡ μητέρα τοῦ Υἱοῦ του. Ἐκεῖ ἦταν ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Κυρίου καὶ τὴν παρακολούθησι τοῦ ἀρχιερέως Ζαχαρία.

Πῶς ἦταν ἡ ζωή της; Προσευχόταν. Ὅταν μεγάλωσε διάβαζε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ. Νήστευε. Δούλευε στὰ ἐργαστήρια τοῦ ναοῦ, σὲ ἀργαλειούς, καὶ τὰ χέρια της ὕφαιναν ἱερὰ ὑφάσματα. Πήγαινε στὶς βρύσες, γέμιζε στάμνες καὶ ἔφερνε νερὸ γιὰ τὴν ὑπηρεσία τοῦ ναοῦ.

Μὲ τί τρεφόταν; Λέει ἡ παράδοσις –ἂς μὴν τὸ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐμεῖς τὸ πιστεύουμε–, ὅτι κατέβαινε ἄγγελος καὶ τῆς ἔδινε ψωμὶ οὐράνιο· ἡ Παναγία μας τρεφόταν μὲ «ἄρτον ἀγγέλων», ποὺ λέει τὸ Ψαλτήρι (77,25).

Ἔτσι περνοῦσαν τὰ χρόνια. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε ὁ Θεὸς ἐμπιστεύθηκε τὸ λαμπρὸ αὐτὸ ἀστέρι, τὸ ἀμόλυντο κρίνο, τὸ λουλούδι τ᾽ οὐρανοῦ, τὸ ἐμπιστεύθηκε στὰ χέρια τοῦ δικαίου Ἰωσήφ. Ὄχι γιὰ γάμο, ἀλλὰ γιὰ νὰ προφυλάξῃ τὴν ἁγνὴ παρθένο ἀπὸ αἰσχρὴ συκοφαντία.

Ἂν ἡ Παναγία παρουσιαζόταν ἔγκυος χωρὶς νὰ φαίνεται ὅτι ἔχει ἄντρα, ὁ νόμος ἦταν σκληρός (βλ. Λευϊτ. 20,10. Δευτ. 22,22-24. Ἰεζ. 16,37-40). Ὅποια γυναῖκα τὴν ἔπιαναν νὰ μοιχεύῃ ἢ νὰ πορνεύῃ, δὲν ὑπῆρχε ἔλεος οὔτε δικηγόροι νὰ κάνουν τὸ μαῦρο ἄσπρο καὶ τὸ ἄσπρο μαῦρο, δὲν ὑπῆρχαν δικαιολογίες. Ὅποια τὴν ἔπιαναν νὰ προσβάλλῃ τὴν τιμὴ τοῦ ἀντρός της, τὴν ἔπαιρναν καὶ γιὰ νὰ μὴ μολύνῃ τὸν τόπο τους τὴν ἔβγαζαν ἔξω, ἕνα - δυὸ χιλιόμετρα· κ᾽ ἐκεῖ μικροὶ - μεγάλοι, ἄντρες - γυναῖκες, ἅρπαζαν στὰ χέρια λιθάρια, τὴν πετροβολοῦσαν καὶ τὴ σκότωναν, γιὰ νὰ μὴ μείνῃ ἀνάμεσά τους τέτοιο αἶσχος(πρβλ. Ἰω. 8,5).

Γιὰ νὰ φυλάξῃ λοιπὸν ἡ θεία πρόνοια τὴν Παναγία ἀπὸ τέτοια συκοφαντία, τὴν ἐμπιστεύθηκε στὰ χέρια τοῦ δικαίου Ἰωσήφ. Καὶ τότε, ὅπως λέει ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος, «ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε»(Α). Ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ στὴ Ναζαρὲτ καὶ ἔφερε στὴν Παρθένο τὸ μέγα μήνυμα, ὅτι θὰ γεννήσῃ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ.

Αὐτὸ εἶνε τὸ ἱστορικὸ τῆς σημερινῆς ἑορτῆς.

 * * *

Τί διδάγματα μᾶς προσφέρει ἡ ἡμέρα αὐτή;

 Πρῶτον. Εἴδαμε ὅτι οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας τὸ εἶχαν καημὸ νὰ μένουν ἄτεκνοι. Καὶ πῶς τὸ ἀντιμετώπισαν; Πολλοὶ τώρα, ἐὰν τοὺς θλίβῃ εἴτε ἡ ἀτεκνία εἴτε κάτι ἄλλο δυσάρεστο ἀπ᾽ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὰ σπίτια, ἀναζητώντας βοήθεια χτυποῦν λάθος πόρτες· καὶ ἀντὶ νὰ βρίσκουν λύσι μπλέκουν χειρότερα. Οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας, πάνω στὸν πόνο τους, κατέφυγαν μὲ τὴν προσευχὴ στὸ Θεό.

Ὁ Θεὸς εἶνε πατέρας. Καὶ ὁ Χριστὸς λέει· Ποιός πατέρας, ἂν τὸ παιδί του τοῦ ζητήσῃ ψωμί, θὰ τοῦ δώσῃ πέτρα; ἢ ἂν τὸ παιδί του τοῦ ζητήσῃ ψάρι, θὰ τοῦ δώσῃ φίδι; Ὑπάρχει τέτοιος πατέρας; Ὄχι. Ἐὰν λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος ὁ ἁμαρτωλὸς φροντίζῃ γιὰ τὰ παιδιά του, πόσο περισσότερο ὁ οὐράνιος Πατέρας;(βλ. Ματθ. 7,9-11. Λουκ. 11,11-13). Κι ὅταν οἱ γονεῖς μας πεθαίνουν καὶ δὲν ἔχουμε κανένα στήριγμα, πάλι δὲν εἴμαστε ὀρφανοί· ἔχουμε πατέρα στοὺς οὐρανούς. Θὰ τοῦ ποῦμε· Πατέρα μας, προστάτεψέ μας.

Τὸ πρῶτο λοιπὸν ποὺ διδασκόμεθα εἶνε, ὅτι τὸ κλειδὶ ποὺ δίνει τὴ λύσι εἶνε ἡ προσευχή· Μεγάλο πρᾶγμα ἡ προσευχή. Προσεύχεσθε! Προσεύχεσθε ὅπως προσεύχονταν οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας μας Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα. Καὶ ἡ Παναγία μας καρπὸς τῆς προσευχῆς εἶνε.

 Δεύτερον. Πολλοὶ πάνω στὸν πόνο τους, ἀντὶ νὰ καταφύγουν στὸ Θεὸ μὲ τὴν προσευχή, κάνουν τὸ μέγα λάθος νὰ καταφεύγουν σὲ μάγους. Ἡ μαγεία, ποὺ εἶνε δαιμονικὴ ἐνέργεια, σήμερα κάνει θραῦσι. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα; Διάβαζα –θὰ τὸ εἴδατε ἴσως κ᾽ ἐσεῖς–, ὅτι σὲ μεγάλη πόλι ἕνας νέος εἴκοσι ἐτῶν, τὰ μεσάνυχτα, ὥρα τοῦ διαβόλου, πῆρε τσεκούρι κ᾽ ἔκανε κομμάτια τὸ κεφάλι τοῦ πατέρα του! Γιατί; Διότι, λέει, ὁ πατέρας ἦταν μάγος, τὸν εἶχε δέσει μὲ μάγια· κ᾽ ἐνῷ ὁ γυιὸς τὸν παρακαλοῦσε νὰ τὸν λύσῃ, ἐκεῖνος δὲν τὸν ἔλυνε. Νά τί κάνει ἡ μαγεία. Δὲν εἶνε αὐτὴ χρυσὸ κλειδὶ ποὺ λύνει τὰ ζητήματα, ἀλλὰ τὰ περιπλέκει.

Κάποιοι πηγαίνουν στοὺς μάγους, γιὰ νὰ κάνουν παιδί. Ἂν ὅμως κάνετε παιδὶ μὲ τὴ βοήθεια μάγων, τί παιδὶ θά ᾽νε αὐτό; Θὰ εἶνε παιδὶ ὄχι τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τοῦ διαβόλου· κι ἀλλοίμονό σας, πατέρα καὶ μάνα! Τὸ παιδί σας πρέπει νά ᾽νε παιδὶ ζυμωμένο μὲ προσευχές.

Θέλεις παιδί; Μὴν πᾷς σὲ μάγους. Πήγαινε στὴν ἐκκλησιά, γονάτισε μπροστὰ στὸ Θεὸ καὶ παρακάλεσέ τον, ὅπως ἔκανε ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα. Ὁ Κύριος εἶνε παραπάνω ἀπὸ τοὺς μάγους καὶ τὰ δαιμόνια. Νὰ πῇς· Ἂν εἶνε θέλημά σου, Κύριε, δός μου αὐτὸ ποὺ ζητῶ· διαφορετικά; «γενηθήτω τὸ θέλημά σου» (Ματθ. 6,10). Ὁ Θεὸς εἶνε πατέρας καὶ μᾶς ἀγαπάει· δὲν μᾶς ἀγαποῦν οἱ μάγοι καὶ οἱ δαίμονες, ὄχι. Μακριά ἀπὸ τοὺς μάγους, καὶ κοντὰ στὸ Θεό!

 Τρίτον. Εἶσαι μάνα; Πάρε τὸ παιδάκι σου στὴν ἀγκαλιὰ καί, μαζὶ μὲ τὸ γάλα ποὺ τὸ θηλάζεις, μάθε το ν᾽ ἀγαπάῃ τὸ Θεό. Ἕνωσε τὰ τρία δάχτυλά του καὶ μάθε το νὰ κάνῃ τὸ σταυρό του. Νύχτωσε; μάθε το νὰ γονατίζῃ μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Τὴν Κυριακὴ φέρ᾽ το στὴν ἐκκλησία, ν᾽ ἀκούσῃ τὴ λειτουργία καὶ νὰ κοινωνήσῃ. Πρώτη λέξι, ποὺ πρέπει νὰ μάθῃ νὰ λέῃ, δὲν εἶνε «πατέρας» καὶ «μάνα», ἀλλὰ «Θεός», «Χριστός», «Παναγία». Εἶστε γονεῖς κι ἀκοῦτε τὸ παιδάκι σας νὰ λέῃ λόγια αἰσχρά; μὴν ἀδιαφορήσετε, ἔχετε εὐθύνη· τιμωρῆστε το. Ἀνατρέφετε τὰ παιδιά σας ὅπως ἀνέθρεψαν τὴν Παναγία ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα.

Ὑπάρχουν τέτοιοι γονεῖς σήμερα; Δὲν θὰ ξεχάσω ποτέ τὸ ἑξῆς. Ὅταν ἤμουν ἱεροκήρυκας καὶ περιώδευα, προτοῦ νὰ μπῶ σ᾽ ἕνα χωριὸ ἀκούω μιὰ βλαστήμια, τέτοια ποὺ δὲν εἶχα ξανακούσει. Σάστισα. Κοιτάζω δεξιὰ - ἀριστερά. Κάτω σὲ μιὰ χαράδρα ἕνας χωριάτης εἶχε πάνω στὰ γόνατά του ἕνα χαριτωμένο ἀγοράκι, κι ὁ καταραμένος τὸ μάθαινε νὰ βλαστημάῃ τὸ Χριστό! Ὑπάρχουν –ἀλλοίμονο– γονεῖς ποὺ ἀκοῦνε τὰ παιδιά τους νὰ αἰσχρολογοῦν καὶ νὰ βλαστημοῦν καὶ γελᾶνε καὶ καμαρώνουν. Ἔννοια τους! μιὰ μέρα θὰ κλάψουν πικρά.

Κάτι ἀκόμα θέλω νὰ σᾶς πῶ, ἀλλὰ δὲν θὰ τὸ δεχτῆτε. Θά ᾽πρεπε νὰ σταματήσω· ἀφοῦ ὅμως ἡ ἡμέρα τὸ καλεῖ, ἂς τολμήσω νὰ τὸ πῶ. Τὸ κοριτσάκι τους ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα τὸ κράτησαν γιὰ πάντα κοντά τους; Ὄχι. Ὅταν ἔγινε 3 ἐτῶν κ᾽ ἔμαθε νὰ μιλάῃ, τὸ πῆγαν στὸ ναὸ καὶ τὸ ἀφιέρωσαν στὸ Θεό, γιὰ πάντα. Ποιός τὸ κάνει αὐτὸ σήμερα;

Βρῆκα σὲ κάποιο χωριὸ ἕνα καλὸ παιδί, μορφωμένο, καὶ λέω· Θέ᾽ς νὰ γίνῃς παπᾶς; –Ναί, λέει, θέλω. Ἐρωτῶ κατόπιν τὸν ἐφημέριο, τί γίνεται ὁ νέος αὐτός. –Νὰ ἤξερες, λέει, τί ἔγινε στὸ σπίτι του! ἕνα βράδυ ὁ πατέρας του τὸν κυνηγοῦσε μ᾽ ἕνα ῥαβδὶ φωνάζοντας· Ἂν γίνῃς παπᾶς, θὰ σὲ σκοτώσω!… Αὐτὸς εἶνε ὁ κόσμος. Τὸ παιδί τους δὲν θέλουν νὰ γίνῃ παπᾶς. Πολὺ περισσότερο δὲν θέλουν νὰ γίνῃ καλόγερος· στὸ Ἅγιο Ὄρος οἱ μοναχοὶ ἔχουν μειωθῆ. Γίναμε σάρκες, τέρατα, χειρότεροι ἀπ᾽ τὰ θηρία.

* * *

Αὐτά, ἀγαπητοί μου, εἶχα νὰ σᾶς πῶ σήμερα. Γονεῖς, προσεύχεστε· μάθετε καὶ τὰ παιδιὰ νὰ λένε «Κύριε, ἐλέησον», «Πάτερ ἡμῶν», «Ἄσπιλε ἀμόλυντε». Μείνετε μακριὰ ἀπὸ μάγια. Ἀναθρέψτε τὰ παιδιὰ μὲ πίστι στὸ Χριστό. Δῶστε ἕνα παιδὶ στὸ Θεό, νὰ γίνῃ παπᾶς ἢ ἱεραπόστολος, νὰ συνεχιστῇ ἡ παράδοσί μας.

Κ᾽ ἐσεῖς παιδιά μου, ἀγαπῆστε τὸ Χριστὸ ὅπως τὸν ἀγαποῦσε ἡ Παναγία μας.

Ὅλοι, μικροὶ - μεγάλοι, νὰ εἴμαστε κοντὰ στὸ Θεό, γιὰ νά ᾽χουμε τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου.