Τό καλύτερο ἰατρικό κέντρο - π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

Κυριακή Η΄Λουκᾶ
Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

Τό καλύτερο ἰατρικό κέντρο

 « Ἤγαγεν αὐτόν εἰς πανδοχεῖον καί ἐπεμελήθη αὐτοῦ» (Λουκ. ι΄34)

 Του μακαριστού

Αρχιμανδρίτου π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

(†11/01/2021)

Ἀρχιγραμματέως  Ἱεράς Συνόδου

τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου

          Ἡ παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτη, πού ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἶναι ἕνας ἀριστουργηματικός ὕμνος τῆς ἀγάπης καί ταυτόχρονα πάρα πολύ πλούσια σέ διδάγματα. Ἐπί πλέον εἶναι μιά παρα­βολή μέ μυστικό βάθος, τό ὁποῖο ἀναπτύσσουν μέ τήν ἀλληγορική ἑρμηνεία τους οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.

          Σύμφωνα μέ τήν ἑρμηνεία αὐτή στό πρό­σωπο τοῦ ἀνθρώπου πού ἔπεσε στά χέρια τῶν ληστῶν εἶναι ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος, ὁλό­κληρη ἡ ἀνθρωπότητα, πού εἶχε τραυματισθεῖ βαρύτατα ἀπό τούς δαίμονες. Ὁ ἱερεύς καί ὁ λευΐτης εἰκονίζουν τό Νόμο καί τούς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού δέν μποροῦσαν νά σώσουν τήν ἑτοιμοθάνατη ἀνθρωπότητα. Ὁ Κα­λός Σαμαρείτης εἶναι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χρι­στός, ὁ Ὁποῖος μᾶς εὐσπλαγχνίστηκε καί ἔγινε ἄνθρωπος καί σταυρώθηκε γιά τή σωτηρία μας, καί μᾶς ὁδήγησε στό «πανδοχεῖο», γιά νά θερα­πευτοῦμε ἀπό τά τραύματα τῶν δαιμόνων.

          Σ᾽ αὐτό τό σημεῖο θά μείνουμε σήμερα καί θά δοῦμε: Ποιό εἶναι αὐτό τό πανδοχεῖο, ποιές ἀσθένειες θεραπεύει καί πῶς ἐπιτυγ­χάνεται τελικά ἡ θεραπεία.

******

« Ἤγαγεν αὐτόν εἰς πανδοχεῖον καί ἐπεμελήθη αὐτοῦ »

          Μέ τό πανδοχεῖο τῆς παραβολῆς λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, εἰκονίζεται ἡ Ἐκκλησία. Ἕνα πνευματικό πανδοχεῖο, στό ὁποῖο τήν θέση τοῦ πανδοχέα, τοῦ ξενοδόχου τήν κατάχουν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ διάδοχοί τους κληρικοί, οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ ἱερεῖς.

          Χαρακτηρίζεται ὡς πανδοχεῖο ἡ Ἐκκλησία μέ τήν ἔννοια ὅτι ὅπως στό πανδοχεῖο ὁ πληγω­μένος ἄνθρωπος βρῆκε περιποιήση καί φροντίδα καί θεραπεύτηκε ἀπό τά τραύματά του, ἔτσι καί μέσα στήν Ἐκκλησία οἱ ψυχικά, οἱ πνευματικά πληγωμένοι ἀπό τήν ἁμαρτία ἄνθρωποι βρίσκου­με τήν κατάλληλη φροντίδα καί τά ἀπαραίτητα φάρμακα καί θεραπευόμαστε. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει γιά τήν Ἐκκλησία ὅτι «ἰατρεῖον ὁ οἶκος οὗτός ἐστιν πνευματικόν», αὐτός ἐδῶ ὁ οἶκος εἶναι ἰατρεῖο πνευματικό, ὥστε ὅσα τυχόν τραύματα κι ἄν δεχθοῦμε ἀπ᾽ ἔξω, ἐδῶ νά τά θεραπεύσουμε.

          Ἡ Ἐκκλησία λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἕνα ἰατρεῖο, ἕνα πνευματικό Νοσοκομεῖο, στό ὁποῖο καταφεύγουμε οἱ ἄνθρωποι πού εἴμαστε  πνευματικά ἄρρωστοι, γιά νά βροῦμε τήν θεραπεία μας, τήν ἀνάκτηση καί τήν ἀποκατάσταση τῆς πνευματικῆς μας ὑγείας. Γι᾽ αὐτό ἄλλωστε ἔγινε ἄνθρωπος ὁ Κύριός μας, γιά νά καλέσει κοντά Του, δηλαδή νά καλέσει στήν  Ἐκκλησία Του, τούς ἁμαρτωλούς ἀνθρώπους. Διότι, εἶχε πεῖ σέ μιά συζήτηση μέ τούς ἄρχοντες τοῦ λαοῦ πώς, δέν ἔχουν ἀνάγκη γιατροῦ αὐτοί πού εἶναι ὑγιεῖς, ἀλλά οἱ ἄρρωστοι καί ταλαιπω­ρημένοι. Ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος διατυπώνει μέ πολλή ἀκρίβεια τήν ἀλήθεια αὐτή, πού μας δίδαξεν ὁ Κύριος. Λέγει ὅτι "ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν βασανιζομένων". Γιατί τήν Ἐκκλησία πού εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία πού ἔχει κεφαλή της τόν Ἐνανθρωπήσαντα Υἱό τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος θυσιάστηκε γι' αὐτήν, ὁ Ἅγιος τήν χαρακτηρίζει Ἐκκλησία βασανιζομένων;Ποιες εἶναι οἱ ἀσθένειες καί τά τραύματα ἀπό τά ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία θεραπεύει τόν ἄνθρωπο;

          Εἶναι ἕνα γεγονός θαυμαστό καί εἶναι κάτι, πού τό γνωρίζουμε ὅλοι, πώς τά θαύματα πού γίνονται μέσα στήν Ἑκκλησία εἶναι ἀμέτρητα. Ἄνθρωποι, πού πάσχουν ἀπό βαρειές καί ἀνίατες ἀσθένειες, καταφεύγουν μέ πίστη σέ ἱερά προσκυνήματα καί θαυματουργές εἰκόνες καί, ζητώντας ἀπό τόν Θεό, τήν Παναγία καί τούς Ἁγίους μας τήν θεραπεία τους, τήν βρίσκουν πολύ συχνά μέ τρόπο θαυμαστό καί ἀνεξήγητο μέ τήν λογική.

          Τό ὅτι γίνονται τέτοια θαύματα, εἶναι μιά ἀδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, καί γίνονται μάλιστα πολλά θαύματα ἰάσεων ἀπό ἀσθένειες καί ἐλλείψεις σωματικές. Ὅμως δέν εἶναι μόνο αὐτός ὁ λόγος, γιά τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ­ται καί εἶναι ἰατρεῖο.Καί δέν εἶναι αὐτός ὁ κύριος λόγος, διότι οἱ ἀσθένειες ἀπό τίς ὁποῖες κυρίως θεραπεύει τόν ἄνθρωπο ἡ Ἐκκλησία, εἶναι ἀσυγ­κρίτως πιό σοβαρές καί ἐπικίνδυνες. Εἶναι οἱ ἀ­σθένειες τῆς ψυχῆς. Τά πάθη δηλαδή καί οἱ κάθε εἴδους ἐπίμονες ἁμαρτίες καί διαστροφές, πού ἀφήνουν βαθειά τή σφραγίδα τους στόν ἄνθρω­πο καί τόν αἰχμαλωτίζουν καί τόν δένουν χεροπό­δαρα ἀπό ἀπόψεως πνευματικῆς. Οἱ ἀσθέ­νειες αὐτές οἱ βαρειές καί τά πάθη τά θανατη­φόρα, εἶναι ἀμέτρητα. Τέτοια πάθη καί ἁμαρτίες πού μᾶς ἀποξενώνουν ἀπό τόν Θεό καί νεκρώνουν τήν ψυχή εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ ματαιοδοξία, ἡ κενοδοξία, ἡ σαρκολατρία, τό μίσος, τό ψέμα, ἡ πονηρία, ἡ ἀπάτη, ἡ φιλαργυρία, συκοφαντία, ἡ ζήλεια καί ὁ φθόνος, τό χαρτοπαίγνιο, ἡ μέθη, ἡ βλασφημία καί αἰσχρολογία, ἡ ἀσέβεια, ἡ σκλη­ρότητα, ἡ δδιλία, τά ψυχικά τραύματα ἀπό τήν περιφρόνηση καί τήν ἀδικία τῶν ἄλλων, καί πλῆθος πολύ ἀκόμη.

          Αὐτές εἶναι οἱ πραγματικά ἐπικίνδυνες καί θανατηφόρες ἀσθένειες, ἀπό τίς ὁποῖες θερα­πευόμαστε στήν Ἐκκλησία. Πῶς ὅμως ἐπιτυγχά­νεται ἡ θεραπεία;

*******

          Ὅλες οἱ ἀσθένειες, πού ἀναφέραμε, θεραπεύονται μέσα στήν Ἐκκλησία, διότι ἐκεῖ εἶναι καί βρίσκεται καί δρᾶ ὁ μοναδικός Ἰατρός, ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος καί χορηγεῖ τά πανίσχυρα θεραπαυτικά του φάρμακα. Πρωτίστως τόν θεϊκό του λόγο, δηλαδή τό Εὐαγγέλιό Του, μέ τό ὁποῖο ἐνεργεῖ τίς κρίσιμες καί λεπτότατες χειρουργικές ἐπεμβάσεις στά βάθη τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρώπου. Διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι κατά τόν Ἀπόστολο  Παῦλο,"τομώτερος ὑπέρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον" (Ἑβρ. δ΄12). Εἶναι κοφτερώτερος ἀπό κάθε ἀκονισμένο δίκοπο μαχαίρι, καί εἰσέρχεται καί σ' αὐτά τά πιό ἐσώτατα καί ἀπώτατα βάθη τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, γιά νά τήν θεραπεύ­σει. Βέβαια ἐξ ἴσου θεραπευτικά φάρμακα εἶναι καί τά θεῖα καί ἱερά Μυστήρια, μέ τά ὁποῖα χορηγεῖται στούς πνευματικῶς ἀσθενεῖς ἡ θεία Χάρη, "ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα".

          Καί ἐδῶ βέβαια τήν πρώτη θέση, μετά τό Μυστήριο τοῦ Ἀγίου Βαπτίσματος, κατέχουν τό ἱερό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως καί τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ὅταν οἱ πιστοί προσέρχονται στόν Πνευματικό μέ θερμή μετάνοια καί εἰλικρινῆ Ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτι­ῶν τους· ὅταν δέχονται τίς συμβουλές ἴσως κά­ποτε καί τά ἐπιτίμια, τότε οἱ πνευματικές τους ἀ­σθένειες θεραπεύονται. Πολύ περισσότερο, ὅ­ταν μέ τήν ἄδειά του μετέχουν μέ εὐλάβεια καί πίστη στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, τότε δέχονται ζωοποιό μετάγγιση Αἵματος καί ἡ θεϊκή τροφή γίνεται γι' αὐτούς "φάρμακον ἀθανασίας"

          Ὅμως ἡ θεραπευτική ἀγωγή τῆς ψυχῆς μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι ὁλόκληρη ἐπιστήμη. Καί ὁπωσδήποτε γιά τήν ἐπιτυχία τῆς θεραπείας εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητη καί ἡ συμμετοχή τοῦ ἴδιου τοῦ πιστοῦ, ὁ προσωπικός του ἀγώνας κατά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ κακοῦ πού εὑρίσκονται μέσα του.

*****

« Ἤγαγεν αὐτόν εἰς πανδοχεῖον καί ἐπεμελήθη αὐτοῦ »

          Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ἀδελφοί, εἶναι τό τέλειο ἰατρικό κέντρο, μέσα στό ὁποῖο καμμιά ἀπολύτως πνευματική ἀσθένεια δέν μένει ἀθεράπευτη.

          Αὐτή τήν πραγματικότητα ὅμως εἶναι ἀνάγ­κη νά τήν συνειδητοποιήσουμε. Στήν Ἐκκλησία δέν μετέχουμε ἁπλῶς γιά νά παίρνουμε κάποια εὐλογία, γιά νά ἀπολαμβάνουμε τίς κατά­νυκτικές ἀκολουθίες της καί τίς ὡραῖες ἑορτές της. Μετέ­χουμε κυρίως ὡς ἀσθενεῖς, γιά νά βροῦμε θερα­πεία. Καί θά εἶναι κρίμα νά ἔχουμε ζήσει μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀλλά νά φύγουμε στό τέλος ἀπ' αὐτό τόν κόσμο ἀθεράπευτοι ψυχικῶς.

          Θά εἶναι μεγάλη ζημιά. Ἄς μή συμβεῖ λοιπόν ποτέ σέ κανένα ἀπό μᾶς! Ἀλλά μέ ζῆλο νά ἐπι­διώξουμε τήν ψυχική μας θεραπεία, γιά νά ἀξι­ωθοῦμε νά εἰσέλθουμε ὁλόφωτοι στόν ὁλό­φωτο Νυμφώνα τοῦ Κυρίου μας, χαίροντες τήν αἰώνια χαρά τῆς Βασιλείας Του.