«Ο ΔΡΑΚΩΝ Ο ΠΥΡΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ» ΣΕ ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΔΡΟΜΗ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

«Ο  ΔΡΑΚΩΝ  Ο  ΠΥΡΡΟΣ  Ο  ΜΕΓΑΣ»  ΣΕ  ΟΛΙΚΗ  ΕΠΑΝΑΔΡΟΜΗ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

      «Κραυγή ακούστηκε στη Ραμά-Ουκρανία-θρήνος, κλάματα, βαρύς στεναγμός, κλαίει τα τέκνα της Ραχήλ, μα πουθενά παρηγοριά»-Ιερ.31,15/Μτ.2,17. Ποιος το περίμενε ποτέ, ποιος ημπορούσε καν να σκεφτεί, πως στην Ευρώπη του 21^ου αιώνα, η πολεμική φρικαλεότητα του 20^ου, θα επανακάμψει στη γη αδυσώπητη !

      Όντως τον περασμένο αιώνα, όχι η Ευρώπη μοναχά, η οικουμένη ολόκληρη είδε το απαίσιο πρόσωπο του «μεγάλου δράκοντα», κι ένιωσε το βασανισμό του στο κορμί της κατάβαθα, Στη μαύρη εκδοχή του, Ναζισμός, Φασισμός, όπου «ο «άλλος» λογίζεται προσχηματικά «ο απέναντι», «ο εχθρός! Κι ο διωγμός στο κατώφλι του ανελέητος, κι ο κατατρεγμός, κι η φυλακή, κι ο εγκλεισμός του σε απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης-Νταχάου, Άουσβιτς κλπ.. Και η εξόντωση αυτού άμεση και μαζική, και με μεθόδους σατανικής επινόησης. Και, 2^ος παγκόσμιος πόλεμος, και μυριάδες θάνατοι, κι ορφάνιες ισάριθμες, κι ερείπια, και χαλασμοί ισοπεδωτικοί …

      Και στην πυρρόχρωμη εκδοχή του, «Αντίθεος Μαρξιστικός ολοκληρωτισμός Λένιν-Στάλιν κοπής», επί το κομψότερο, «υπαρκτός σοσιαλισμός». Τα υπόλοιπα, ίδια σχεδόν και τα αυτά. Κι εδώ «ο άλλος» προσχηματικά «ο απέναντι», «ο εχθρός», από παράπλευρη οδό. Προσδιορισμένη με σιδερένια πυγμή από ξυνωρίδα κλειστή, αλληλοϋποβλεπόμενων ανδρών, ενεργούντων, λέει, «στο … όνομα όλων των προλετάριων» ως της γέννας ενός νέου κόσμου  … «εμβρυουλκών»! Κι η μεθοδολογία η ίδια και η αυτή, διώξεις, κατατρεγμοί, φυλακίσεις, καταδίκες, εκτελέσεις, εκτοπισμοί του, πιο ειδικά και, «ως εχθρού του … λαού» ! Και εγκλεισμός του στο «Αρχιπέλαγος των Γκουλάκ», όπου η μαζική του εξόντωση πραγματώνεται με αργό θάνατο βασανιστικά!

******   ***   ******

        Εβδομήντα χρόνια συν, «ο δράκων ο πυρρός ο μέγας»-Απ.12,3-έθυσε, απώλεσε, σκόρπισε όσα πολλά δεινά. Έστυψε μυρμηγκιές ανθρώπων οικονομικά, θα οικοδομήσει, λέει, το «νέο κόσμο», όπου «καθένας θα πρόσφερε το δυνάμενο, και θ’ απολάμβανε το επιθυμητό» ! Όμως από τούτο, κι αυτό, και κείνο, και κάποια απρόσμενα «αντί», το «όραμα ολοκληρωτικής υλικής ευζωίας» καθυστέρησε, και «πρόκαμε» η πτώση του, παράδοξο, αθόρυβη ως πύργου από τραπουλόχαρτα. «Στις 26-12-1991, ώρα 19:32 ακριβώς κατέβηκε από το Κρεμλίνο η κόκκινη Σοβιετική σημαία για τελευταία φορά, και πήρε τη θέση η τρίχρωμη της μεγάλης Ρωσίας, της τσαρικής», η «Ρωσική Ομοσπονδία», έκανε αρχή. «Αύτη η αλλοίωσις της δεξιάς του υψίστου»-ψ.76,11-αναφώνησε ο πασών των Ρωσιών δοξαστικά, με νόημα και νεύμα προς κάθε κατεύθυνση. Κι ο νέος μεγαλοπρεπής ναός του Σωτήρος, που δε θ’ αργήσει να υψωθεί στη θέση αυτού που ισοπέδωσε το πρότερο άθεο καθεστώς, θα υποδηλώσει “urbi et orbi” ευκρινώς πως η συνέχεια θα είναι κάπως «αλλιώς»

       Από δική της πλευρά της η «νέα», όχι άγνωστη απ’ τα παλιά πολιτική ηγεσία, κάστα κλειστή, με μυστική συμφωνία … «κυρίων», τέως συντρόφων, θα επιδοθεί σε κάτι σαν εκείνο το, «διεμερίσαντο τα ιμάτια μου εαυτοίς, και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον»-Ιω.19,24. Και τι θαυμάσιο, τι θαυμαστό, όλος ο κόσμος θ’ ακούσει, θα μάθει θα ιδεί το χτες «προλετάριο», σήμερα «ολιγάρχη» τρανό, με αμύθητο πλούτο, επαύλεις, υπερπολυτελείς θαλαμηγούς, και άλλα πολλά εντός της χώρας κι εκτός, ανά την υφήλιο. Έτι δε θα πετύχει ισορροπία επτασφράγιστη, οριακό συσχετισμό ανάμεσα στον τοποτηρητή εγγυητή της «ολιγάρχη» και τους λοιπούς  κυρίως εντός. Και, «όλα καλά, κι όλα ωραία», η συνέχεια της ιστορίας έκανε αρχή κάπως «αλλιώς».

******   ***   ******

      Ο «ολιγάρχης» εγγυητής τοποτηρητής, πήρε τη θέση του, αρμόδια ισότιμος ανάμεσα σε ομοίους του ως πριν, στα διεθνή θέσμια και καθιερωμένα-«Συμβούλιο Ασφαλείας ΟΗΕ κλπ.-για την ειρηνική συμβίωση λαών και κρατών, τον έλεγχο και σωφρονισμό εδώ κι εκεί «άτακτων» τυχόν. Και συνέπλεε μαζί τους αρμονικά στην υψηλή αυτή αποστολή του «επόπτη- επιτηρητή» χρόνια ικανά. Με βλέμμα συνάμα οξύ και πονηρό διέκρινε και είδε «παρασπονδία ιδιοτελή» ισότιμων τινών-διάλυση Γιουγκοσλαβίας, της Σερβίας βομβαρδισμός. Και προϊόντος του χρόνου γενόμενος πιο ισχυρός, υποκύπτει στον πειρασμό, κι αποτολμά μια πρώτη κι αυτός-Κριμαία 2014. Ακολούθως μέγας στην προπαγάνδα και εξπέρ, έπιασε να διαχέει πως με τούτο, κι αυτό κι εκείνο, έτεροι «ισότιμοι» έφτασαν να τον περισφίξουν από επικίνδυνα ως θανατερά, πράγμα άδικο και απαράδεκτο.

      Πλην δεν ακολουθεί ως είχε χρέος και ειδική οφειλή τα προβλεπόμενα από τα διεθνή θέσμια για την ειρηνική διευθέτηση και επίλυση της περιβόητης «υπέρ περίσφιγξης. Με αυτογνώμονα κρίση εστιάζει πού, και πώς και ποια η αιτία του κακού, και αρχίζει … «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», κοινώς πολεμική εισβολή επιβολής. Και, με την υπέρ τριπλάσια σε δύναμη και ισχύ στρατιωτική του μηχανή του, επιτίθεται στην υπό τριπλάσιας δύναμης και ισχύος αντίστοιχη της Ουκρανίας, όμορης χώρας, και τι τραγικό, με λαό ειρηνικό, φυλετικά ομογενή, έτι δε και ομόδοξο θρησκευτικά, ήτοι με διπλό αδελφικό δεσμό ! Και, εδώ και είκοσι μέρες ανελέητα και ασταμάτητα κονιορτοποιεί τα πάντα, τα ισοπεδώνει, τα κάνει χειρότερα από «γης Μαδιάμ»! Και θάνατοι αμέτρητοι, και ορφάνια ισάριθμη, και σ’ αυτόν τον άμαχο πληθυσμό, κι αμέτρητα ερείπια, και ξεριζωμός, και πρόσφυγες ατέλειωτη μυρμηγκιά, το πιο πολύ, γυναίκες και μικρά παιδιά! 

******   ***   ******

       «Κραυγή ακούστηκε στη Ραμά-Ουκρανία-θρήνος, κλάματα, βαρύς στεναγμός, κλαίει τα τέκνα της Ραχήλ, μα πουθενά παρηγοριά». Και όλα αυτά ad hoc τηλεοπτικά, μπρος στα αποσβολωμένα μάτια όλου του κόσμου, που αδυνατεί να πιστέψει, πως μπορεί στην Ευρώπη και στον 21^ο αιώνα διαδραματίζεται μια τραγωδία τόσο φρικτή ! Από το «δράκοντα τον πυρρό και μέγα», σε ολική επαναδρομή … κάπως «αλλιώς» ! Ήτοι, όχι ως πρότερα κόντρα στο Θεό, αλλά πλάι, μαζί, και «στο Όνομα Αυτού»! Ως υποδηλώνεται λόγω τε και έργω, «άπαγε της βλασφημίας», μυριάκις «μη γένοιτο», και από το νυν πασών των Ρωσιών! Που είναι ν’ απορεί κανείς και να εξίσταται από πού κι ως πού και πώς μπορεί να βρήκε ο Πρωθιεράρχης αυτός, πως ο Χριστός της ελευθερίας, της ειρήνης, και της αγάπης έχει και την παραμικρή σχέση με άνομους πολέμους, αίμα αθώων αμάχων, έτι δε και ιδιαίτερα, νηπίων και παιδιών, ούτε καν στην εαρινή ώρα της επί της γης ζωής τους!

     Και το έτι τραγικότερο, με όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα το λεγόμενο ή όντως χριστιανικό, Δύσης τε και Ανατολής, έξω από μια όντως συμπαθή συμπαράσταση και ένθερμη αγάπη στους δοκιμαζόμενους, να αδυνατεί να πετύχει άμεση κατάπαυση του πυρός, οριστικό τέλος των εχθροπραξιών, κι επιστροφή στον ειρηνικό διάλογο και τον έντιμο συμβιβασμό. Και από μια άποψη μάλιστα να προτιμά να μένει οιονεί «ιματισμένος και σωφρονών», «ίνα μη τι χείρον γένηται», από έναν απρόκλητο, πλην ενδεχόμενο παραλογισμό της «πυρηνικής απειλής».

     Ούτως εχόντων των πραγμάτων, αδελφοί, ανάγκη πάσα και πρωταρχική για «άνω σχώμεν τας καρδίας», με όλως μεγαλύτερη ένταση, υπομονή κι επιμονή, ιδιαίτερα τώρα που διανύουμε την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Συν ανίχνευση και αναζήτηση, και όποιος ξέρει, κι όποιος μπορεί ας πει, πώς και γιατί στη θέση του λαού της Ουκρανίας «ξανασταυρώνεται ο Χριστός»! Και πιο πολύ αν, κι αυτή η φοβερά φρικτή πολεμική Σταύρωση Του θα βγάλει μια καλή πανανθρώπινη διδαχή, πως θα γενεί παν το δυνατό, να είναι η τελευταία, και ποτέ πια η πολεμική απανθρωπιά να μη βρει το δρόμο του γυρισμού στη γη!

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα…»

Αθανάσιος Κοτταδάκης