Οι ψεύτικοι χαρισματούχοι οικειοποιούνται τα
κατά φαντασίαν χαρίσματά τους. Επαίρονται γι’ αυτά. Φροντίζουν για την προβολή
και «αξιοποίηση» τους. Δημιουργούν ομάδες και κλειστούς κύκλους οπαδών από
παρόμοια μ’ αυτούς άτομα, που ρέπουν προς την πλάνη, το σχίσμα και την αίρεση.
Στηρίζονται στον εαυτό τους, και όχι για χάρη της Εκκλησίας.
Οι οπαδοί τους με φορτικότητα
διαφημίζουν τις αρετές των αρχηγών τους, για να αγρεύσουν οπαδούς και να
αυτοδιαφημιστούν ως μαθητές τέτοιων διακεκριμένων δασκάλων».
Η νοσηρή τους ευσεβοφάνεια και
προσποίηση διακρίνεται από μακριά, γιατί είναι κοινό το σύμπτωμα της αρρώστιας
αυτής παντού και πάντοτε μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας.
Αργά ή γρήγορα όμως φανερώνεται
πόση αλήθεια είχαν οι προφητείες τους και πόση σοβαρότητα οι διαφημιζόμενες
αρετές τους.
Εν αντιθέσει με τους πλανεμένους,
που έχουν εντυπωσιασθεί από την πνευματική τους ανωτερότητα, την οποία θέλουν
πάση θυσία να διασώσουν και να προβάλλουν, υπάρχουν οι αληθινοί ταπεινοί και
κεχαριτωμένοι, που τρέφονται και αναπτύσσονται πνευματικά μέσα στην Εκκλησία,
ζώντες «συν πάσι τοις αγίοις». Αυτοί δεν υπολογίζουν τον εαυτό τους. Τον
θεωρούν ένα σκουπίδι, «πάντων περίψημα έως άρτι». Γι’ αυτό, δέχονται χαρίσματα,
που τα κρατούν αδιάφθορα και τα διατηρούν, χωρίς να το γνωρίζουν. Φροντίζουν με
μία παιδική και ταυτόχρονα θεϊκή τρυφερότητα τους άλλους. Είναι η δόξα της
Εκκλησίας και η παρηγοριά όλου του κόσμου.
Αρχιμανδρίτης Βασίλειος
Γοντικάκης
2 σχόλια:
Δεν είναι ούτε τόσο απλά, ούτε τόσο ήρεμα τα πράγματα, όσο τα βλέπει η ασκητική μακαριότητα και αγάπη σου, πολυσέβαστε Γέροντα, λίαν αγαπητέ παλιέ καλέ της νιότης αδελφέ και φίλε. «Οι ψεύτικοι χαρισματούχοι», έκαναν αυτά που καταγράφετε, και ξεσκεπάστηκαν. Πλην μαζί με τους «αντιεμβολιαστές κληρικούς που δείχνουν στους ενορίτες τους καλοί χριστιανοί, δεν είναι καλοί κι αληθινά ευσεβείς, αλλά υποκρίνονται τους ευσεβείς για να έχουν οπαδούς να τους ακολουθούν σε ό,τι τους λένε»-Ηλείας Γερμανός. Πόνταραν στην άγνοια του πλήθους, καλυμμένοι πίσω από ένα, «να ξέρατε ποιος είναι αυτός ο Γέροντας», υποδηλώνοντας έναν τέτοιο … «χαρισματούχο», για να ενισχύσουν το τάχα μου δικό τους κύρος, είναι εκτεθειμένοι σε σειρά ασύγγνωστων παραπτωμάτων. Εκκλησιαστικών-ανυπακοή στη Συνοδική Απόφαση-εκκλησιολογικών-πώς εκφωνούσαν «εν πρώτοις μνήσθητι Κύριε του Αρχιεπισκόπου ημών τάδε», τη στιγμή που Εκείνος ακολουθούσε τη Συνοδική Απόφαση, κι αυτοί την καταπατούσαν, πράγμα που πάει πολύ ψηλά, καταλαβαίνουν όσοι ξέρουν λίγη θεολογία, και δεν προσθέτω-ούτε πρόκειται να προσθέσω-λέξη. Αφήστε τώρα τα φοβερά κοινωνικά παρεπόμενα της τοιαύτης, όπως κι αν την πει κανείς ελάχιστο θα είναι, απερισκεψίας ! Και το χειρότερο, τάχα μου λέει στο όνομα της «Παράδοσης», και της «Ορθοδοξίας» ! Εννοώ χηρείες, ορφάνιες, συνακόλουθα ψυχικά τραύματα, τεράστια, επείγοντα, και χαίνοντα οικονομικά προβλήματα. Όταν σκέπτεται κανείς όλα αυτά, δεν ξέρει τι να πει. Όταν «καβαλάει κανείς το καλάμι του υπερεγώ», κι ένας αδιόρατος δια γυμνού οφθαλμού ιός μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα; Ή ότι η άβυσσος της ανεξιχνίαστης Ευσπλαχνίας του Θεού, θα βρει πάλι κάτι να «οικονομήσει» με την Αγάπη Του κι αυτή την αθλιότητα μας; Αλλά, "Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου". Αθανάσιος Κοτταδάκης
Από την αρχή ως το τέλος το σχόλιο του κ. Κοτταδάκη δεν αγγίζει απλά την πραγματικότητα αλλά είναι η ζοφερή σημερινή κατάσταση στον εκκλησιαστικό χώρο. Πέρασαν δύο χρόνια και δεν λένε να συνετιστούν οι «ψεύτικοι χαρισματούχοι» που σπέρνουν την καταστροφή.
Αποδείχθηκαν και είναι επικίνδυνοι.
Δημοσίευση σχολίου