Για όλα φταίνε οι Χριστιανοί: η εργαλειοποίηση ενός τραγικού θανάτου - Άννυ Λιγνού

Αρκετοί έχουν ξεκινήσει ένα βιολάκι στα social media που δεν μου αρέσει καθόλου.
Προσπαθoύν με κάθε τρόπο να συνδέσουν τα παγκόσμια πολιτικά προβλήματα, τα οποία μάλιστα άλλες χώρες και πολιτικές προξενούν, με την κάθε επερχόμενη χριστιανική γιορτή.
Στην προκειμένη περίπτωση, για το θλιβερό περιστατικό στον Έβρο[*] και τα υπόλοιπα στις γύρω θάλασσες και σύνορα, σάς φταίνε οι χριστιανοί.

Όχι η επιτακτική και ολοκληρωτική πολιτική των διαφόρων γειτόνων,
όχι οι ενορχηστρωμένοι πόλεμοι,
όχι η τεχνητή παγκόσμια οικονομική κρίση που κατευθύνεται από τις μεγάλες δυνάμεις
όχι ο φονταμενταλισμός και η μισαλλοδοξία,
όχι η δημιουργία και προώθηση προσφύγων,
όχι γενικά κανένας που φταίει πραγματικά.
Μην τυχόν και δείτε καμία γιαγιά, που έχει τάμα για τα εγγόνια της, μη δείτε κανέναν απελπισμένο γονιό να γονατίζει και να κλαίει στην Παναγία όταν όλοι του έχουν κόψει κάθε ελπίδα, εκεί. Αυτόν να κοροϊδέψετε, αυτόν να πετροβολήσετε, αυτόν να γελοιοποιήσετε ότι σέρνεται και στο τέλος αυτόν να κατηγορήσετε για τα δεινά της γης.
Γιατί πράγματι όλα τα ταξικά, πολιτικά και οικονομικά προβλήματα του πλανήτη μπορούν να τα λύσουν οι χριστιανοί της Ελλάδας. Οι οποίοι αν μέσα στις προσευχές τους συμπεριλαμβάνουν και αυτά, πάλι υφίστανται μπούλινγκ και πάλι λοιδορούνται. Από σας τους έξυπνους.
Ξέρετε όμως τι λέει μια ελληνική παροιμία; «Του κόσμου το περίγελο, τον κόσμο περγελάει».
Και δεν με ενοχλεί η βλακεία σας, αλλά ο επιλεκτικός δικαιωματισμός σας και η τάχα μεγαλύτερη από των άλλων «ενσυναίσθηση» (μοντέρνα λεξη, κενή νοήματος) και ευαισθησία που πιστεύετε τους έχετε. Τσου ρε Λάκη...
Όταν θα κλαίτε για όλα τα παιδιά τους γης το ίδιο (και για τα ελληνόπουλα τους),
όταν θα μάθετε να σέβεστε τους μετανάστη του κόσμου (και τους Έλληνες τους),
κάθε ΑΜΕΑ κυρίως δε αυτά που η  αναπηρία τους δεν είναι άμεσα εμφανής,
κάθε άνθρωπο που σκέφτεται και δρα διαφορετικά από εσάς χωρίς να τους πειράζει ή να προσπαθεί να τους επιβληθεί (τους είναι η πραγματική αποδοχή τους διαφορετικότητας)
κάθε ηλικιωμένο γιατί κι τους θα γεράσετε και όχι όμορφα έτσι που το πάτε,
όταν θα λυπάστε για κάθε παιδάκι που το δάγκωσε ο σκύλος περισσότερο από τον σκύλο που του πέταξε η γιαγιά το μπαστούνι γιατί φοβήθηκε να περάσει,
όταν θα αποβάλλετε τον ιδεολογικό τους φανατισμό και θα σέβεστε την θρησκεία, την ιστορία και την κουλτούρα όλων (και των Ελλήνων),
όταν θα νοιάζεστε πραγματικά για κάθε άνθρωπο κι όχι μόνο για τους που ταιριάζουν με τα κομματικά, ιδεολογικά και κοινωνικά τους πρότυπα,
τότε κάτι μπορεί να γίνει.
Τέλος,
όταν θα κόψετε τη μούφα «ενσυναίσθηση» και θα νοιώσετε πραγματική συμπόνοια (αυτή είναι η σωστή λέξη) για όλους,
όταν θα μάθετε τρόπους και θα δείχνετε σεβασμό τους τα πάντα και τους πάντες,
όχι μόνο τους που τους βολεύει
κι όταν θα έχετε τα κότσια να υψώσετε ανάστημα τους πραγματικούς υπεύθυνους,
κι όχι να κάνετε τσαμπουκάδες σε τους που ξέρετε τους δεν θα ανταποδώσουν,
τότε και μόνο τότε θα μπορείτε να λογίζεστε ως επαναστάτες.
Ως τότε είστε όχι απλώς υποκριτές αλλά και επικίνδυνοι για το πούσι που επικρατεί στο στενό μυαλό τους.

Άννυ Λιγνού

____________________

[*] Σημείωση ιστολογίου
Η Μαρία, ένα πεντάχρονο κοριτσάκι πρόσφυγας από τη Συρία, εγκλωβίστηκε από τις 14 Ιουλίου μαζί με άλλους μετανάστες σε μια νησίδα στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Το βράδυ της Δευτέρας 8 Αυγούστου ένας σκορπιός τσίμπησε τη Μαρία και την 9χρονη αδελφή της, με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο η Μαρία και η αδελφή της να είναι σε κρίσιμη κατάσταση.
Χθες, 13/8 μια εφημερίδα αποκάλυψε πως το λείψανο του παιδιού -που παραμένει άταφο για 5 μέρες- έβαλε η μάνα του στο ποτάμι, ώστε να επιβραδύνει τη σήψη.
Όλες αυτές τις μέρες έχει ξεκινήσει ένας ανελέητος πόλεμος ανακοινώσεων και μια εργαλειοποίηση του τραγικού περιστατικού. Βουλευτές της αντιπολίτευσης κατηγορούν την κυβέρνηση για ολιγωρία. Η ΕΛΑΣ ανακοίνωσε πως η νησίδα ανήκει σε τουρκικό έδαφος. Οργανώσεις, όπως το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και η HumanRights360 έχουν ήδη ενημερώσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και την Εισαγγελία Ορεστιάδας, χωρίς ωστόσο να δοθεί τέλος στην σύγχρονη αυτή τραγωδία.

Επιμέλεια: v.