«Γιατί ερημώνουμε;» - Πάπας Φραγκίσκος

  Πάπας Φραγκίσκος

Πλατεία

Αγίου Πέτρου Τετάρτη, 16 Νοεμβρίου 2022

Κατήχηση στη Διάκριση.  «Γιατί ερημώνουμε;»

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα και καλώς ήρθατε!

Σήμερα, ας συνεχίσουμε τις κατηχήσεις με θέμα τη διάκριση. Είδαμε πόσο σημαντικό είναι να διαβάζουμε τι αναταράσσεται μέσα μας, ώστε να μην παίρνουμε βιαστικές αποφάσεις, ωθούμενες από το συναίσθημα της στιγμής, αλλά να τις μετανιώνουμε όταν είναι πολύ αργά. Δηλαδή, να διαβάσετε τι συμβαίνει και στη συνέχεια να λάβετε αποφάσεις.

Με αυτή την έννοια, ακόμη και η πνευματική κατάσταση που ονομάζουμε ερήμωση, όταν στην καρδιά όλα είναι σκοτεινά, είναι θλιβερά, αυτά τα πράγματα, αυτή η κατάσταση ερήμωσης μπορεί να είναι μια ευκαιρία για ανάπτυξη. Πράγματι, αν δεν υπάρχει λίγη δυσαρέσκεια, λίγη υγιής θλίψη, μια υγιής ικανότητα να κατοικούμε στη μοναξιά και να μένουμε μόνοι μας χωρίς να φεύγουμε, κινδυνεύουμε πάντα να παραμείνουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων και να μην έρθουμε ποτέ σε επαφή με τον πυρήνα της ύπαρξής μας. Η ερήμωση προκαλεί ένα «ξεσηκωμό της ψυχής»: όταν κάποιος είναι λυπημένος είναι σαν να κλονίστηκε η ψυχή. μας κρατά σε εγρήγορση, καλλιεργεί την επαγρύπνηση και την ταπεινοφροσύνη και μας προστατεύει από τους ανέμους της φαντασίας. Αυτές είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την πρόοδο στη ζωή, και ως εκ τούτου και στην πνευματική ζωή.

Μια τέλεια αλλά «άσηπτη» γαλήνη, χωρίς συναίσθημα, όταν γίνεται κριτήριο αποφάσεων και συμπεριφοράς, μας κάνει απάνθρωπους. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα συναισθήματά μας: είμαστε άνθρωποι και το συναίσθημα είναι μέρος της ανθρωπιάς μας.

Και χωρίς να καταλαβαίνουμε τα συναισθήματα είμαστε απάνθρωποι. χωρίς να ζούμε τα συναισθήματά μας θα είμαστε επίσης αδιάφοροι για τα βάσανα των άλλων και ανίκανοι να δεχτούμε τα δικά μας. Για να μην αναφέρουμε ότι μια τέτοια «τέλεια γαλήνη» δεν μπορεί να επιτευχθεί από αυτό το μονοπάτι της αδιαφορίας. Αυτή η στείρα απόσταση: «δεν θα εμπλακώ σε πράγματα, θα κρατήσω τις αποστάσεις μου»: αυτό δεν είναι ζωή, είναι σαν να ζούσαμε σε ένα εργαστήριο, κλεισμένοι, για να μην έχουμε μικρόβια και ασθένειες. Για πολλούς αγίους, η ανησυχία ήταν μια αποφασιστική ώθηση για να αλλάξουν τη ζωή τους. Αυτή η τεχνητή γαλήνη δεν θα κάνει. Ναι, μια υγιής ανησυχία είναι ωραία, η ανήσυχη καρδιά, η καρδιά που αναζητά το δρόμο της. Αυτή είναι η περίπτωση, για παράδειγμα, του Αυγουστίνου του Ιππώνα, της Έντιθ Στάιν, του Ιωσήφ Βενέδικτου Κοτράνγκο ή του Σαρλ ντε Φουκάουλντ. Οι σημαντικές επιλογές έρχονται σε ένα τίμημα που παρουσιάζει η ζωή, ένα τίμημα που είναι προσιτό σε όλους. ή μάλλον, οι σημαντικές επιλογές δεν προέρχονται από the lottery, όχι. έχουν ένα τίμημα και πρέπει να πληρώσετε αυτό το τίμημα. Είναι ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσετε με την καρδιά σας, είναι το τίμημα της απόφασης, το τίμημα της προσπάθειας. Δεν είναι δωρεάν, αλλά είναι μια τιμή προσιτή σε όλους. Πρέπει όλοι να πληρώσουμε για αυτήν την απόφαση, ώστε να αφήσουμε πίσω μας την κατάσταση αδιαφορίας. Η κατάσταση της αδιαφορίας μας κατεβάζει, πάντα.

Η ερήμωση είναι επίσης μια πρόσκληση στην αδικία, στο να μην ενεργούμε πάντα και αποκλειστικά με γνώμονα τη συναισθηματική ικανοποίηση. Το να είμαστε έρημοι μας προσφέρει τη δυνατότητα ανάπτυξης, έναρξης μιας πιο ώριμης, πιο όμορφης σχέσης με τον Κύριο και με τους αγαπημένους μας, μια σχέση που δεν περιορίζεται σε μια απλή ανταλλαγή προσφοράς και ύπαρξης. Ας σκεφτούμε την παιδική μας ηλικία, για παράδειγμα, σκεφτείτε: ως παιδιά, συμβαίνει συχνά να ψάχνουμε τους γονείς μας για να αποκτήσουμε κάτι από αυτούς, ένα παιχνίδι, κάποια χρήματα για να αγοράσουμε ένα παγωτό, άδεια... Και έτσι, τους αναζητούμε όχι για τον εαυτό τους, αλλά για προσωπικό κέρδος. Και όμως, το μεγαλύτερο δώρο είναι αυτοί, οι γονείς μας, και αυτό το καταλαβαίνουμε σταδιακά καθώς μεγαλώνουμε.

Πολλές από τις προσευχές μας είναι επίσης κάπως έτσι: είναι αιτήματα για χάρες που απευθύνονται στον Κύριο, χωρίς κανένα πραγματικό ενδιαφέρον γι' αυτόν. Πάμε να ζητήσουμε, να ζητήσουμε, να ρωτήσουμε τον Κύριο. Το Ευαγγέλιο σημειώνει ότι ο Ιησούς συχνά περιβαλλόταν από πολλούς ανθρώπους που τον αναζητούσαν για να αποκτήσουν κάτι: θεραπεία, υλική βοήθεια, αλλά όχι απλά για να είναι μαζί του. Τον έσπρωχναν τα πλήθη, όμως ήταν μόνος. Μερικοί άγιοι, ακόμη και μερικοί καλλιτέχνες, έχουν σκεφτεί αυτή την κατάσταση του Ιησού. Μπορεί να φαίνεται παράξενο, εξωπραγματικό, να ρωτάς τον Κύριο: «Πώς είσαι;» Αντίθετα, είναι ένας όμορφος τρόπος για να μπείτε σε μια αληθινή, ειλικρινή σχέση, με την ανθρωπιά του, με τα βάσανά του, ακόμη και με τη μοναδική μοναξιά του. Μαζί του, με τον Κύριο, που ήθελε να μοιραστεί τη ζωή του μαζί μας στο έπακρο.

Μας κάνει πολύ καλό να μάθουμε να είμαστε μαζί του, να είμαστε με τον Κύριο, να μάθουμε να είμαστε με τον Κύριο χωρίς υστερόβουλα κίνητρα, ακριβώς όπως συμβαίνει με τους ανθρώπους που νοιαζόμαστε: θέλουμε να τους γνωρίζουμε όλο και περισσότερο, γιατί είναι καλό να είμαστε μαζί τους.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, η πνευματική ζωή δεν είναι μια τεχνική στη διάθεσή μας, δεν είναι ένα πρόγραμμα εσωτερικής «ευημερίας» που εξαρτάται από εμάς να σχεδιάσουμε. Όχι. Η πνευματική ζωή είναι η σχέση με τον Ζωντανό, με τον Θεό, τον Ζωντανό που δεν μπορεί να περιοριστεί στις κατηγορίες μας. Και η ερήμωση, λοιπόν, είναι η σαφέστερη απάντηση στην ένσταση ότι η εμπειρία του Θεού είναι μια μορφή ευσεβών πόθων, μια απλή προβολή των επιθυμιών μας. Ερήμωση δεν είναι να αισθάνεσαι τίποτα, όταν όλα είναι σκοτεινά, αλλά αναζητάς τον Θεό μέσα στην ερήμωση. Σε αυτή την περίπτωση, αν νομίζουμε ότι είναι μια προβολή των επιθυμιών μας, θα είμαστε πάντα αυτοί που θα σχεδιάσουμε και θα είμαστε πάντα χαρούμενοι και ικανοποιημένοι, σαν ένας δίσκος που επαναλαμβάνει την ίδια μουσική. Αντίθετα, όσοι προσεύχονται συνειδητοποιούν ότι το αποτέλεσμα είναι απρόβλεπτο: εμπειρίες και περικοπές από την Αγία Γραφή που συχνά μας έχουν συναρπάσει, σήμερα, περιέργως, δεν μας συγκινούν. Και, εξίσου απροσδόκητα, εμπειρίες, συναντήσεις και αναγνώσεις που ποτέ δεν δώσαμε μεγάλη προσοχή ή προτιμήσαμε να αποφύγουμε – όπως η εμπειρία του σταυρού – φέρνουν τεράστια ειρήνη. Μη φοβάστε την ερήμωση. αντιμετωπίστε το με επιμονή, μην το αποφύγετε. Και στην ερήμωση, προσπαθήστε να βρείτε την καρδιά του Χριστού, να βρείτε τον Κύριο. Και η απάντηση θα έρθει, πάντα.

Αντιμέτωποι με δυσκολίες, επομένως, μην αποθαρρύνεστε ποτέ, παρακαλώ, αλλά αντιμετωπίστε τη δοκιμασία με αποφασιστικότητα, με τη βοήθεια της χάρης του Θεού, η οποία δεν λείπει ποτέ. Και αν ακούσουμε μέσα μας μια επίμονη φωνή που θέλει να μας απομακρύνει από την προσευχή, ας μάθουμε να την αποκαλύπτουμε ως φωνή του πειρασμού. και ας μην επηρεαζόμαστε· ας κάνουμε το αντίθετο από αυτό που μας λέει! Ευχαριστώ.

Πηγή: Βατικανό