Πυρίτιδα.
Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου
Μαδαγασκάρης Πρόδρομος
Άλλη μια μέρα κάπου μακριά. Στιγμή τη στιγμή η αποστολή γίνεται πιο σύνθετη. Μάλλον αποκαλύπτει την πολυπλοκότητά της. Το να δίνεις τρόφιμα είναι εύκολο πλέον. Όλοι, λίγο έως πολύ ξέρουν πώς ανοίγει το σακί, πώς βράζει το ρύζι, πώς ανάβει η φωτιά. Το να δίνεις πολιτισμικά αγαθά είναι το δύσκολο. Είναι σα να ανακαλύπτεις εκ νέου την πυρίτιδα σε κάθε τόπο. Να προσπαθείς να δείξεις ότι τα λόγια δε σβήνουν ως "έπεα πτερόεντα" παρά μπορούν να σωθούν σε φύλλα χαρτιού. Να κάνεις παρουσίαση, ως άλλος αεροσυνοδός στην επίδειξη των τρόπων διαφυγής εκ του σκάφους, το τι είναι το στυλό, ο μαρκαδόρος. Πως ανοίγει το καπάκι, τι είναι το χρώμα που αφήνει στα χέρια και στις επιφάνειες. Να τραβήξεις την προσοχή από τον υπόκωφο ήχο, "ποπ", της αποσφράγισης της συσκευασίας, στη όντως χρήση.
Να πείσεις τους γονείς ότι τα παιδιά πρέπει να πιάσουν το μολύβι αντί για την τσάπα. Να επιβεβαιώσεις ότι η γραφική ύλη δε θα γίνει στίγματα φυτών στους άνυδρους κήπους. Να περάσεις από την πολυπόθητη επιβίωση στην ουσιώδη βιωτή. Να αγωνιστείς ούτως ώστε η ιεραποστολή να μην καταλήξει σε γέμισμα άδειων στομάχων, παρά σε Θεία Παιδαγωγία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου