Mήπως τελικά ο γάμος σου νέκρωσε στην “εντατική” της φιλαυτίας σου ; - π.Σπυρίδων Σκουτής

 Bλέπεις ζευγάρια 60 και 70 χρονών, με παιδιά κι εγγόνια, που δυστυχώς η συζυγία έχει τελειώσει, διότι πολύ απλά ξεκίνησε με λάθος κίνητρα.

Άνθρωποι που στην ουσία δεν αγαπήθηκαν βαθιά και ουσιαστικά, αλλά παντρεύτηκαν για να κάνουν οικογένεια και μέχρι εκεί. Ύστερα, μεγαλώνουν τα παιδιά, σπουδάζουν, παντρεύονται κάνουν εγγόνια και το ζευγάρι μένει μόνο του σε μια άρρωστη μοναξιά. Διαπιστώνουν ότι πλέον δεν έχουν τίποτα να πουν, δεν τους συνδέει κάτι. Αυτό που ήθελαν το κατάφεραν, αλλά επιφανειακά και τώρα νιώθουν δύο ξένοι.

Το αποτέλεσμα είναι η γυναίκα να ασχολείται με παιδιά και εγγόνια σε τέτοιο βαθμό που να γίνεται φορτική και τοξική και δυστυχώς όλο αυτό να το ονομάζει αγάπη και ενδιαφέρον. Θέλει κάπου να αγκιστρωθεί διότι πλέον με τον σύζυγο δεν έχουν κάτι να πουν.

Ο άντρας μπορεί να ασχολείται με διάφορα θέματα ή να είναι θαμώνας του καφενείου και η γυναίκα τρέχει στις γειτόνισσες για κουτσομπολιά  ή μπαίνει πολλές φορές αδιάκριτα στις ζωές των παιδιών της. Σπάνια θα βγουν ως ζευγάρι οι δυο τους. Και να βγουν, τι θα πουν ; Αφού η συζυγία στηρίχτηκε στην επίτευξη ενός στόχου και όχι σε βαθιά θεμέλια ουσιαστικής σχέσης. Και μετά έρχονται, κυρίως γυναίκες, στους Ιερείς και λένε: «Πάντρεψα παιδιά, εγγόνια και τώρα είμαι χάλια. Δεν έχω χαρά. Με τον άντρα μου μένουμε στο ίδιο σπίτι αλλά δεν μας συνδέει τίποτα». Η άδεια φωλιά, γίνεται φωλιά φιδιών και δηλητηρίου. Πηγαίνουν ηλικιωμένοι στα εξομολογητήρια και μιλάνε όλο για παιδιά, εγγόνια, νύφες, γαμπρούς κι αν τους ρωτήσει ο πνευματικός ποια είναι η σχέση με τον/τη σύζυγό σου , σοκάρονται διότι δεν έχουν να πουν τίποτα. Λένε ότι έχουν 15 χρόνια να αγγίξει ο ένας τον άλλον τρυφερά και ερωτικά, αλλά τους πιάνει μανία για το όνομα στη βάπτιση, διότι θέλουν από εκεί να αντλήσουν νοήματα. Ιδιαίτερα στην επαρχία η κατάσταση είναι τραγική. Γινόντουσαν γάμοι για να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου τα χωράφια του ζευγαριού και έκαναν παιδιά αφενός για να έχουν να αφήσουν κάπου την κληρονομιά και αφετέρου να έχουν κάποιον να τους κοιτάξει στο τέλος της ζωής τους.

 Έτσι λειτουργούσε δυστυχώς η κατάσταση . . .

Κέντρο αδερφέ και κορυφή της πυραμίδας δεν είναι τα παιδιά σου. Εδώ έχουμε την ανάποδη πυραμίδα που οδηγεί στη νέκρωση και την καταστροφή. Κέντρο και κορυφή είναι ο Χριστός, μετά ο γάμος σου και μετά όλα τ’ άλλα. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. 10,3).

Χαίρομαι να βλέπω ζευγάρια μεγάλης ηλικίας αγαπημένα, ερωτευμένα, να κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας από παιδιά και εγγόνια για να μην ενοχλούν και μπαίνουν στη ζωή τους. Να τους βλέπεις να εξελίσσονται, να αλλάζουν, να μετανοούν και να μεταμορφώνονται.  Nα βλέπουν τα λάθη και τα πάθη του παρελθόντος και να θέλουν να παλέψουν για έναν καλύτερο γάμο και μια καλύτερη ζωή. Τελικά η μανία για τεκνογονία που καταλήγει σε παιδοκεντρικότητα συνήθως θα καταλήξει σε κάτι δυσάρεστο.

Ο γάμος θέλει συνέχεια πνευματική εργασία.

Να θυμάσαι πάντως ότι αν έχεις κάνει παιδιά κι εγγόνια αλλά ο άνθρωπός σου δεν σου λέει πλέον τίποτα βαθιά και ουσιαστικά, τότε ξεκίνησες έναν γάμο για λάθος λόγους και τον περπάτησες με λάθος τρόπους.

Μόνο η μετάνοια ακόμα και όταν τα χρόνια έχουν βαρύνει τις πλάτες μας μπορεί να μεταμορφώσει τις μαύρες σελίδες της ζωής μας από τις επιλογές μας.

Ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγές !

π.Σπυρίδων Σκουτής 

Πηγή: euxh . gr