ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ από ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ - Πάπας Φραγκίσκος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ από ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ

Πάπας Φραγκίσκος

Το Ευαγγέλιο της σημερινής λειτουργίας (βλ. Ιωάννης 1:29-34) αφηγείται τη μαρτυρία του Ιωάννη του Βαπτιστή για τον Ιησού, αφού τον βάπτισε στον Ιορδάνη ποταμό. Λέει: "Μετά από μένα έρχεται ένας άνθρωπος που κατατάσσεται μπροστά από μένα, γιατί ήταν πριν από μένα" (στ. 29-30).

Αυτή η δήλωση, αυτή η μαρτυρία, αποκαλύπτει το πνεύμα υπηρεσίας του Ιωάννη. Είχε σταλεί ο Ιωάννης για να προετοιμάσει τον δρόμο για τον Μεσσία και το είχε κάνει χωρίς να φείδεται του εαυτού του. Ανθρώπινα μιλώντας, θα πίστευε κανείς ότι θα του δινόταν ένα "βραβείο", μια εξέχουσα θέση στη δημόσια ζωή του Ιησού. Αλλά όχι. Ο Ιωάννης, έχοντας εκπληρώσει την αποστολή του, ξέρει πώς να κάνει στην άκρη. Αποσύρεται από τη σκηνή για να ανοίξει δρόμο για τον Ιησού. Είδε το Πνεύμα να κατεβαίνει επάνω Του (πρβλ. εδ. 33-34), Τον υπέδειξε ως τον Αμνό του Θεού που παίρνει πάνω του και μακριά την αμαρτία του κόσμου, και τώρα με τη σειρά του ακούει ταπεινά.

Από προφήτης γίνεται μαθητής. Κήρυξε στο λαό, συγκέντρωσε μαθητές και τους εκπαίδευσε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, δεν δεσμεύει κανέναν στον εαυτό του. Και αυτό είναι δύσκολο, αλλά είναι το σημάδι του αληθινού παιδαγωγού: δεν δεσμεύει τους ανθρώπους στον εαυτό του. Ο Ιωάννης το κάνει αυτό: θέτει τους μαθητές του στα χνάρια του Ιησού. Δεν ενδιαφέρεται να έχει οπαδούς για τον εαυτό του, να αποκτήσει κύρος και επιτυχία, αλλά δίνει μαρτυρία και στη συνέχεια κάνει ένα βήμα πίσω, ώστε πολλοί να έχουν τη χαρά να γνωρίσουν τον Ιησού. Μπορούμε να πούμε: ανοίγει την πόρτα και μετά φεύγει.

Με αυτό το πνεύμα υπηρεσίας, με την ικανότητά του να δίνει χώρο στον Ιησού, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μας διδάσκει ένα σημαντικό πράγμα: την ελευθερία από προσκολλήσεις. Ναι, γιατί είναι εύκολο να προσκολληθούμε σε ρόλους και θέσεις, στην ανάγκη να μας εκτιμούν, να μας αναγνωρίζουν και να μας ανταμείβουν. Και αυτό, αν και φυσικό, δεν είναι καλό πράγμα. Η υπηρεσία περιλαμβάνει την αφιλοκερδή προσφορά, τη φροντίδα των άλλων χωρίς όφελος για τον εαυτό μας, χωρίς απώτερα κίνητρα, χωρίς να περιμένουμε κάτι σε αντάλλαγμα. Είναι καλό και για εμάς να καλλιεργήσουμε, όπως ο Ιωάννης, την αρετή να παραμερίζουμε τον εαυτό μας την κατάλληλη στιγμή, μαρτυρώντας ότι το σημείο αναφοράς της ζωής είναι ο Ιησούς. Να κάνουμε στην άκρη, να μάθουμε να αποχωρούμε: Ολοκλήρωσα αυτή την αποστολή, έκανα αυτή τη συνάντηση, θα κάνω στην άκρη και θα αφήσω χώρο στον Κύριο. Να μάθουμε να κάνουμε στην άκρη, να μην παίρνουμε κάτι για τον εαυτό μας ως ανταμοιβή.

Ας σκεφτούμε πόσο σημαντικό είναι αυτό για έναν ιερέα, ο οποίος οφείλει να κηρύττει και να ιερουργεί, όχι από αυτοπεποίθηση ή προσωπικό ενδιαφέρον, αλλά για να συνοδεύει τους άλλους στον Ιησού. Σκεφτείτε πόσο σημαντικό είναι αυτό για τους γονείς, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με πολλές θυσίες, αλλά στη συνέχεια πρέπει να τα αφήσουν ελεύθερα να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο στην εργασία, στο γάμο, στη ζωή. Είναι καλό και σωστό οι γονείς να συνεχίσουν να διαβεβαιώνουν για την παρουσία τους, λέγοντας στα παιδιά τους: "Δεν θα σας αφήσουμε μόνους σας", αλλά με διακριτικότητα, χωρίς παρεμβατικότητα, παρέχοντας πάντοτε την ελευθερία να αναπτυχθούν.

Το ίδιο ισχύει και σε άλλους τομείς, όπως οι φιλίες, η ζωή ως ζευγάρι, η ζωή στην κοινότητα. Το να απελευθερωθεί κανείς από τις προσκολλήσεις στο εγώ του και να ξέρει πώς να κάνει ένα βήμα στην άκρη έχει κόστος, αλλά είναι πολύ σημαντικό: αυτό είναι το αποφασιστικό βήμα για να αναπτυχθεί κανείς στο πνεύμα της υπηρεσίας, χωρίς να αναζητά κάτι σε αντάλλαγμα.

Αδελφοί, αδελφές, ας προσπαθήσουμε να αναρωτηθούμε: είμαστε ικανοί να κάνουμε χώρο για τους άλλους; Να τους ακούσουμε, να τους αφήσουμε ελεύθερους, να μην τους δεσμεύσουμε από τον εαυτό μας, απαιτώντας αναγνώριση; Και επίσης, να τους αφήσουμε να μιλήσουν, μερικές φορές. Μην λέτε: "Μα δεν ξέρετε τίποτα!" Αφήστε τους να μιλήσουν, κάντε χώρο για τους άλλους. Προσελκύουμε τους άλλους στον Ιησού ή στον εαυτό μας; Και επιπλέον, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιωάννη: Ξέρουμε να χαιρόμαστε με το γεγονός ότι οι άνθρωποι παίρνουν το δικό τους δρόμο και ακολουθούν το κάλεσμά τους, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται κάποια απομάκρυνση από εμάς; Χαιρόμαστε για τα επιτεύγματά τους, με ειλικρίνεια και χωρίς φθόνο; Αυτό σημαίνει ότι αφήνουμε τους άλλους να αναπτυχθούν.

Είθε η Μαρία, η δούλη του Κυρίου, να μας βοηθήσει να είμαστε ελεύθεροι από προσκολλήσεις, να κάνουμε χώρο για τον Κύριο και να δίνουμε χώρο στους άλλους.

Πηγή: Enoriako Info