Τα δύο πρόσωπα της πίστης
Τάκης Θεοδωρόπουλος
«Είμαστε όλοι άνθρωποι, όλοι μπορεί να κάνουμε λάθη. Ας τους συγχωρήσουμε. Εγώ εκείνο βρήκα μέσα μου στήριγμα… Θα συγχωρώ τους αίτιους για να παρηγορηθεί η ψυχή μου και η ψυχή αυτού που έχει φύγει». Μιλάει στο Mega ο πατέρας Χριστόδουλος, πατέρας του Κυπριανού Παπαϊωάννου που σκοτώθηκε στα Τέμπη. Το πένθος του δυσβάστακτο, λίγο πριν έχει πει πως ζει τον χειρότερο εφιάλτη της ζωής του. Γι’ αυτόν η λέξη πένθος είναι κυριολεκτική. Οπως και για όλους όσοι βρέθηκαν στη θέση του. Ολους όσοι έχασαν κάποιον δικό τους. Εμείς, οι υπόλοιποι, δεν έχουμε δικαίωμα να τη χρησιμοποιούμε. Είναι σαν να τους προσβάλλουμε. Σαν να καταπατούμε ένα κομμάτι της ψυχής τους. Εμείς οι υπόλοιποι, ας είμαστε ειλικρινείς, αισθανόμαστε ανακουφισμένοι που δεν είμαστε στη θέση τους. Οφείλουμε να τους συμπαρασταθούμε, στο μέτρο του δυνατού, να τους ζητήσουμε συγγνώμη, στον βαθμό που φέρουμε κάποιο μερίδιο της ευθύνης, πάντως δεν έχουμε δικαίωμα να πούμε ότι πενθούμε.
Και γι’ αυτό έχουν ηθική αξία τα λόγια του πατέρα Χριστόδουλου. Εκφράζει τη χριστιανική ηθική; Την ηθική της συγχώρεσης; Εκφράζει όμως και μια βαθύτατη ανθρωπιά, τα δάκρυα του Αχιλλέα όταν αποφασίζει να δώσει στον Πρίαμο τον νεκρό Εκτορα για να τον κηδεύσει. Κι ο Αχιλλέας πενθούσε τον Πάτροκλο, όμως μπήκε στη θέση του Πριάμου. Οπως ο πατέρας Χριστόδουλος μπήκε στη θέση των αυτουργών που σκότωσαν το παιδί του. Είναι ιερέας, όμως δεν ξεχνάει ότι είναι άνθρωπος. Και ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να σφάλλει. Ο Χριστόδουλος ανέλαβε την ευθύνη της ανθρώπινης κατάστασής του.Στους αντίποδες, ο πρώην μητροπολίτης Αμβρόσιος. Κι αυτός μιλάει στο
όνομα της χριστιανικής ηθικής. Μόνον που αυτός νομίζει πως συνομιλεί σε ευθεία
γραμμή με τον Θεό. Τα παιδιά σκοτώθηκαν στα Τέμπη επειδή συμμετείχαν στο
καρναβάλι, στις γιορτές του Σατανά. Η απεχθής πλευρά της πίστης, ο φανατισμός,
σε μια φράση για την οποία το ελάχιστο που μπορείς να πεις είναι πως είναι
υβριστική. Υβρις απέναντι στο πένθος και τη δυστυχία. Υβρις απέναντι στην
ανθρωπιά. Υβρις καθαρή με την αρχαία σημασία της: ο Αμβρόσιος θεωρεί πως είναι
υπεράνω της ανθρώπινης κατάστασης και μπορεί να την κρίνει κατά το δοκούν.
Εκπροσωπεί επί Γης τη θεία δικαιοσύνη. Θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν οδυνηρό. Ο
ναρκισσισμός του ράσου δεν διαφέρει από οποιονδήποτε άλλο ναρκισσισμό. Είπε με
δικά του λόγια αυτό που είχε πει κάποιος υπουργός μετά το Μάτι, ότι οι κάτοικοι
κάηκαν επειδή είχαν χτίσει αυθαίρετα.
Δύο πρόσωπα της πίστης που απέχουν το ένα από το άλλο όσο απέχει ο πλανήτης μας από την αρχή του Σύμπαντος. Το μέτρο της απόστασης το δίνει η ανθρωπιά.
Πηγή: Καθημερινή
13 σχόλια:
Δυο αντίθετες όψεις από δυο κληρικούς.
Ένας πατέρας παιδιού που το έχασε στα Τέμπη και παράλληλα κληρικός. Η αγάπη της διδασκαλίας του Χριστού ξεχειλίζει και συγχωρά τους αίτιους του Θανάτου του παιδιού του
Ο άλλος ανώτατος κληρικός που ως παιδιά έχει τον κόσμο και κρίνει σκληρά με το γράμμα του νόμου όπως αυτός το ερμηνεύει. Σκληρός στην κρητική του. Αφοριστικός χωρίς ψήγμα αγάπης.
Ευτυχώς που τον κόσμο τον σώζουν οι πρώτοι και ποτέ οι δεύτεροι με τα παιδιά της ερήμου που οδηγούς σε έρημους και άνυδρους τόπους.
π. Νεόφυτος
Το άρθρο πάσχει από έλλειψη αντικειμενικότητας. Συγκρίνει δύο ανόμοιες καταστάσεις.
Ο Ιερεύς - πατέρας συγχωρεί τους θεωρούμενους ως υπεύθυνους για το τραγικό δυστύχημα, ενώ ο Επίσκοπος προχωρεί ένα βήμα παραπέρα καί αναζητεί τούς πνευματικούς λόγους για τούς οποίους έγινε το δυστύχημα.
Είναι διαφορετική η οπτική γωνία καθενός.
Αλλο πράγμα είναι να συγχωρεί κανείς τον κατασκευαστή της πολυκατοικίας που έπεσε από τον σεισμό καί σκότωσε την οικογένεια του, καί άλλο πράγμα να αναζητά τον λόγο για τον οποίο ο Θεός επιτρέπει τούς σεισμούς.
Εύγε στον 6:23. Τα είπε όλα.
Τι ωραία που απαντά ο 6,23 βασιζόμενος σε Θεό της Παλαιάς Διαθήκης και όχι στον Χριστό της Καινής Διαθήκης που είναι Αγάπη.
Σίγουρα ο σεβ. Αμβρόσιος γνωρίζει περί σεισμών αφού έπληξαν την επαρχία του όταν αυτός την ποίμανε και θα έγιναν με το σκεπτικό του 6.23 για πνευματικούς λόγους για τους οποίους μερίδιο φέρνει και ο σεβ. που δεν τους είχε οδηγήσει σε μετάνοια. Αυτό δείχνουν οι ναοί που έκλεισαν τότε ως αποτέλεσμα των σεισμών. Ναοί κεντρικοί και ιστορικοί του Αιγίου για τις αμαρτίες του κλήρου της περιοχής.
Καλύτερα ορισμένοι που έφυγαν για να προσευχηθούν, να σιωπούν και να σώσουν την ψυχή του να σιωπούν. Από το να γράφουν και να κοιτάζουν ειδήσεις ας προσευχηθούν τώρα την Μ. Τεσσαρακοστή εκτενέστερα για να μας παραδειγματίσουν.
Δεν έχω την δυνατότητα να απαντήσω στον κύριο με το σχόλιο στις 6.23 μ.μ. Τον παραμέμπω σε άρθρο που διάβασα το πρωί στο «Άρχων» https://arxon.gr/2023/03/ta-kirygmata-misoys-den-echoyn-thesi-stin-ekklisia/
Τα κηρύγματα μίσους δεν έχουν θέση στην Εκκλησία
13 Μαρτίου, 2023
Του Ιωάννου Π. Μπουγά Θεολόγου
Προσφάτως «συνταξιούχος» Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας απέδωσε δημοσίως οργή και «δίκη» στο πρόσωπο του Θεού. Η ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης είναι αιρετική διδασκαλία, την οποία ανέπτυξε ο λατίνος Άνσελμος Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι. Είναι λοιπόν βέβαιο ότι αυτή η διατύπωση ευρίσκεται εκτός Εκκλησίας και ο κηρύττων αυτήν κηρύττει αλλότρια διδάγματα, η κρίση όμως αυτού του Επισκόπου είναι θέμα συνοδικό.
Κάθε εχέφρων λοιπόν άνθρωπος καταδικάζει αυτές τις μισάνθρωπες απόψεις τα δε μέλη της ευχαριστιακής συνάξεως γνωρίζουν ότι αυτά τα παραληρήματα είναι μακράν της κοινωνίας των πιστών. Δυστυχώς όμως πολλοί συνάνθρωποί μας, χωρίς καλοπροαίρετα κίνητρα, ταυτίζουν τα απάνθρωπα αυτά κηρύγματα με τη διδασκαλία της Χριστιανικής Εκκλησίας, τις περισσότερες φορές από άγνοια, ενίοτε και εσκεμμένα επηρεασμένοι από αντιεκκλησιαστικές πεποιθήσεις ή ψυχώσεις και ιδεολογικές νευρώσεις, ενώ κάποιοι άλλοι, συνήθως παντογνώστες δημοσιογραφούντες, επιδιώκουν να υπάρχουν τέτοιου τύπου κηρύγματα για να έχουν λόγο ύπαρξης και να ασχολούνται με την Εκκλησία του Χριστού επιτιθέμενοι σε Αυτήν.
Η συνέχεια του άρθρου στο επόμενο σχόλιο
Συνέχεια του άρθρου από το προηγούμενο σχόλιο
Για την πίστη και τη διδασκαλία της Χριστιανικής Εκκλησίας τη βούληση του Θεού δεν την γνωρίζουν οι άνθρωποι. Ο Θεός δεν έχει ανθρωπομορφικά πάθη, δεν κατακρίνει, δεν οργίζεται, δεν δημιουργεί το κακό. Για τον Μέγα Βασίλειο: «…όλως δε μήτε Θεόν αίτιον ηγού της υπάρξεως του κακού. Μήτε ιδίαν υπόστασιν του κακού είναι φαντάζου… Ζωή γάρ ο Θεός…».
Τον Θεό φανερώνει ο Χριστός και ο Χριστός είναι πραγματικότητα ως ο παρών και ο ερχόμενος στην Εκκλησία Του όταν συνάζεται στην Θεία Ευχαριστία.
Η Εκκλησία είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού, είναι το σώμα του Ιησού Χριστού. Εκκλησία σημαίνει κοινή ζωή. Οι Χριστιανοί έχουν να θεωρούν τους εαυτούς τους ως «αδελφούς» ως μέλη στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους με οργανική ενότητα αγάπης. «Ένας Χριστιανός δεν είναι Χριστιανός».
Το κέντρο της ενότητας είναι ο Χριστός που είναι η σαρκωμένη αγάπη και αυτό που θεσπίζει αυτήν την αγαπητική αλληλέγγυα ενότητα, η Κεφαλή της. Ο Χριστός δεν είναι πάνω ή έξω από την Εκκλησία είναι η Εκκλησία και φανερώνεται στο πρόσωπο του Επισκόπου κάθε φορά που τελείται η Θεία Ευχαριστία, ο οποίος και συγκαλεί αυτό το αγαπητικό σώμα. Ο Χριστός δεν είναι μόνος είναι με όλους και σε όλους.
Αυτό σημαίνει ότι αγαπά όλους τους ανθρώπους τόσο τους μετέχοντας σε αυτό το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας όσο και όλους όσοι αναζητούν την πηγή της αγάπης ή ακόμη και όλους όσοι τον μισούν ή τον αγνοούν ή ευρίσκονται σε πορεία συναντήσεως προς Αυτόν ή ακόμη και δεν τον πιστεύουν. Δεν μισεί, δεν τιμωρεί κανέναν αλλά Αυτός και η Εκκλησία Του καλεί και προσκαλεί τους πάντες να μετάσχουν στο μυστήριο της αγάπης. Μετοχή που με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε θυσιαστική ύπαρξη όχι μόνο για τους δικούς του αλλά για όλους. Όχι μόνον μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή αλλά διαρκώς έως τα έσχατα.
Οι Χριστιανοί, ως αγωνιζόμενες αγαπητικές υπάρξεις, πρέπει να μεταμορφώνουν τον κόσμο και να τον κάνουν Βασιλεία του Θεού. Δεν αποκρύπτουν την ελπίδα τους ότι ο Βασιλιάς ήρθε, ο Κύριος Ιησούς, και η Βασιλεία του είναι «εγγύς» (μαράναθάν). Αυτή η προσδοκία και η ελπίδα μεταμορφώνουν δυναμικά, ξεκινώντας δηλαδή από εδώ και τώρα, τους πάντες και τα πάντα σε κοινωνία ενότητας και αγάπης.
Καμία αντίληψη θεοδικίας, «ιουδαϊκού τύπου», δεν χωρεί στο χώρο του «σώματος του Χριστού», πολλώ δε μάλλον στους κηρυγματικούς λόγους των λειτουργών Του, γιατί Αυτός είναι η πηγή της αγάπης και της θυσίας για τους άλλους, τους αδελφούς, όποιοι και αν είναι αυτοί. Την αποστομωτική απάντηση σε κάθε κηρύττοντα ή θεωρούντα τον Θεό Χριστό εκδικητή και τιμωρό, δίνει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Εγώ για σένα πατέρας, εγώ αδελφός,εγώ σύζυγος, εγώ σπίτι, εγώ τροφή,εγώ ρούχο, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιο,ό, τι θέλεις εγώ. Να μη σου λείψει τίποτα. Θα δουλέψω εγώ.Ήρθα να σε υπηρετήσω, όχι να με υπηρετήσεις.Εγώ και φίλος, και μέλος του σώματός σου και κεφάλι,και αδελφός και αδελφή και μητέρα, όλα εγώ.Μόνο να είσαι κοντά μου.Εγώ φτωχός για σένα και αλήτης για σένα.Στο σταυρό για σένα, στον τάφο για σένα.Στον ουρανό παρακαλώ για σένα τον Πατέρα μου,στη γη έρχομαι πρεσβευτής του Πατέρα μου για σένα.Εσύ είσαι τα πάντα για μένα, και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος μου και μέλος του σώματός μου. Τι άλλο θέλεις;».
Ως υπογραφή «Ένας 40ντάρης Χριστιανός»
Με σεβασμό ο κ. Θεοδωρόπουλος καταγράφει την πραγματικότητα. Μπορεί να είναι πικρή αλλά είναι αληθινή.
Ε.Κ.
Φανατισμό βλέπω στον συγγραφέα. Ψάχνεται να κρίνει επίσκοπο που έχει στο επισκοπικό αξίωμα όσα τα χρόνια του μάλλον και φαίνεται από την πεζότητα της σύγκρισης. Όταν λοιπόν παρασύρουν το παιδί σου οι έμποροι ναρκωτικών, εσύ μην τα βάλεις με τους εμπόρους γιατί θα θεωρηθείς υβριστής. Όταν το παιδί σου πάει να πέσει από το μπαλκόνι, μη το προειδοποιείς, μη το απειλήσεις, μην το τιμωρήσεις αν πάει να ανέβει στα κάγκελα ξανά ενώ του απαγορεύεις, διότι θα είσαι...ντρέπομαι να βάλω χαρακτηρισμούς που εσύ έβαλες για επίσκοπο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακόμη και για σένα τον απλό λαϊκό. Σεβασμός μηδέν στο ράσο. Τέτοιοι που είμαστε, και λίγα έχουμε πάθει. Κι άλλα πρέπει να υποστούμε γιατί μετάνοια δε βλέπω πουθενά.
Αναγκάζουμε τον Θεό να υποχωρεί από τη ζωή μας διότι εμείς δώσαμε πρωτοκαθεδρία στον διάβολο. Βλέπε ειδωλοποίηση της σαρκός μας, των ηδονών μας, των διαστροφών μας, της Θεάς Τύχης, του Θεού Διόνυσου, του ανδρικού μορίου (ο Φαλός στον Τύρναβο Θεσσαλίας) και μαζευόμαστε και χορεύουμε μέχρι το πρωί γύρω από φωτιές. Όταν πριν 2000 χρόνια τα έκαναν οι προπάτορές μας και κατάλαβαν οτι πρόκειται για δαιμόνια. Τα έκοψαν μαχαίρι. Τώρα εμείς οι ξερόλες τα επαναφέραμε και βάλαμε τον διάβολο να κάνει κουμάντο στη ζωή μας. Τι περιμένατε καλύτερο από τον ανθρωποκτόνο; Τα μυαλά θα μας πάρει, την προσοχή θα μας εκμηδενίσει, την μνήμη θα αφανίσει, την επιμέλεια θα εξουδετερώσει και θα μας κάνει κοιμισμένους, άχρηστους, αμυαλούς, τρελούς. Ε με τέτοια μυαλά, όχι τρένα, όχι αυτοκίνητα, όχι πλοία αλλά και αεροπλάνα θα ρίχνουμε μέσα στις πόλεις μας σε λίγο. Άς μετανοήσουμε πριν είναι αργά. Και ας προσέχουμε πως γράφουμε.
Ας ψεκαστεί με αγιασμό ο συνταξιούχος ή πρώην και μετά να γράψει. Δεν θα το διαβάσω όπως και τώρα τον έχω διαγράψει διότι δεν μπορώ να χάμω χρόνο με την καλπάζουσα φαντασία του και τα παραμύθια που γράφει εδώ και κάμποσα χρόνια.
Ας πάει σε κανένα μοναστήρι να ζήσει ζωή μοναχική και ας αφήσει στους εν ενεργεία να πονούν για το ποίμνιο….
Ο γέροντάς του Καλλίνικος έδειξε τον δρόμο αυτός γιατί δεν κάνει υπακοή στην γραμμή του γέροντά του;;;;;;;
"Το άρθρο πάσχει από έλλειψη αντικειμενικότητας. Συγκρίνει δύο ανόμοιες καταστάσεις.
Ο Ιερεύς - πατέρας συγχωρεί τους θεωρούμενους ως υπεύθυνους για το τραγικό δυστύχημα, ενώ ο Επίσκοπος προχωρεί ένα βήμα παραπέρα καί αναζητεί τούς πνευματικούς λόγους για τούς οποίους έγινε το δυστύχημα.
Είναι διαφορετική η οπτική γωνία καθενός.
Αλλο πράγμα είναι να συγχωρεί κανείς τον κατασκευαστή της πολυκατοικίας που έπεσε από τον σεισμό καί σκότωσε την οικογένεια του, καί άλλο πράγμα να αναζητά τον λόγο για τον οποίο ο Θεός επιτρέπει τούς σεισμούς.
13 Μαρτίου 2023 στις 6:23 μ.μ."
Εξαιρετικό σχόλιο, εμπευσμένο από την οπτική των Αγίων Πατέρων. Συγχαρητήρια.
Ο στρεβλός και δικανικός τρόπος προσέγγισης των δηλώσεων των δύο λειτουργών του υψίστου, του π. Χριστοδούλου και του Μητροπολίτη Αμβροσίου είναι δυστυχώς εμφανής στο άρθρο αλλά και σε κάποια σχόλια. Από κάποια σχόλια δεν λείπουν βέβαια και οι ειρωνείες για το πρόσωπο του Μητροπολίτη Αμβροσίου. Μικρό το κακό. Καλή Ανάσταση Αδελφοί!
Ο Αμβρόσιος καλά θα κάνει να σταματήσει να μιλάει. Ως πρώην να μάθει στην σιωπή που είναι δείγμα πνευματικότητας. Υπάρχουν δόξα τω Θεώ τόσοι Αρχιερείς να μας νουθετήσουν. Μίλησε ο Αρχιεπίσκοπος την Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Μητρόπολη όπως έπρεπε και άρμοζε. Τα όσα έγραψε ο Αμβρόσιος ήσαν περιττά για να μην πω εκτός εκκλησιαστικού και Ορθοδόξου πνεύματος αφού μας σκανδάλισαν, τέτοια γραφτά μόνο οι ρωμαιοκαθολικοί θα μπορούσανε να πουν.
Πολύ καλά έκανε ο Αμβρόσιος και είπε αυτά που κάκιστα δεν λένε οι άλλοι επίσκοποι για να μην κακοκαρδίσουν τους δημοσιογράφους και τον κόσμο.
δεν ασχολήθηκα με τις απόψεις του κ. Αμβροσίου έως σήμερα. δεν τις διάβασα διότι δεν έχω χρόνο να σκοτώσω. Ο π. Χριστόδουλος μίλησε την γλώσσα της Εκκλησίας και ορθοτόμησε παρόλο τον πόνο του.
Δημοσίευση σχολίου