Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ τοῦ Σάρωφ εἶχε μία ἐκλεκτὴ φίλη: μιὰ τεράστια ἀρκούδα ἐρχόταν κάθε ἀπόγευμα καὶ τὴν τάιζε! Ὄμορφη καὶ εὐλογημένη ἐμπειρία. Ἀλλὰ καὶ στὸ βίο τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, στὶς προσευχὲς τοῦ ὁσίου Ζωσιμᾶ γιὰ νὰ ταφεῖ τὸ σῶμα τῆς Ἁγίας ἀπάντησε ἡ χάρις μὲ ἕνα λιοντάρι ποὺ ἦρθε καὶ πραγματοποίησε τὴν ταφή της. Ἔνιωθαν τὰ ζῶα τὴν ἀγάπη τῶν ἁγίων. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὑγιὴς σχέση μὲ τὰ ζῶα ποὺ θυμίζει τὴ σχέση ἀνθρώπου καὶ ζώων μέσα στὸν παράδεισο: ἕνα κομμάτι τοῦ οὐρανοῦ πάνω στὴ γῆ. Γι' αὐτὸ καὶ τὸ οἰκολογικὸ πρόβλημα εἶναι κατὰ βάθος θεολογικό, καὶ ξεπερνιέται μὲ τὸ ἦθος τῶν ἁγίων μας.
Τώρα ἂν συναντοῦσαν
τὸ λιοντάρι καὶ ἡ ἀρκούδα σημερινοὺς "φιλόζωους"-νευρόσπαστα τοῦ
τύπου ποὺ περιγράψαμε, θὰ τοὺς ἔτρωγαν γιὰ κολατσιό. Ἐδῶ εἶναι ἡ διαφορά!
π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου