Τα τε όμματα
Πολλές φορές με ρώτησες
αν θέλω να αναβλέψω.
Μα με φοβίζει ο κόσμος του φωτός
άσπαστο σίδερο η φύση
το ίδιο κι η συνήθεια.
Εκ γενετής συνήθισα
τα χέρια μου να βλέπουν
να κάνουνε στην άκρη
οι άλλοι να περάσω
κι άλλοτε να σκοντάφτω
στο απρόσμενο.
Κάποτε με βασάνιζε το αιώνιο
των μαθητών σου ερώτημα
ψάχνοντας το γιατί
Τώρα δεν τη ζητώ την ίαση
Είναι αργά για αλλαγή.
Μονάχα ένα ραβδί καινούργιο
και ολίγη από μέρους σας
υπομονή ακόμα.
Αλεξανδρεύς
2 σχόλια:
Πόσο υπέροχο, πόσο ανθρώπινο και πόσο ειλικρινές!
Μου θύμισε μια φράση από τις "Εξομολογήσεις" (Confessiones) του αγίου Αυγουστίνου:
"Η νέα θέληση που άρχισε να βλαστάνει σε μένα, για να Σε λατρεύω με ανιδιοτέλεια, να Σε απολαμβάνω, Θεέ μου, μοναδική, ασφαλή χαρά μου, δεν ήταν ακόμη ικανή να υπερνικήσει τη χρόνια δύναμη της παλιάς θέλησής μου"
ή
το γνωστό "Κύριε, χάρισέ μου εγκράτεια και αγνότητα, αλλά όχι ακόμα" που αποδίδεται επίσης στον άγιο Αυγουστίνο.
Υπ.
Συγκλονιστικό. Προσφέρει την δυνατότητα μιας ειλικρινούς προσωπικής αυτοκριτικής. Το τέλος με προβληματίζει γιατί δεν βλέπω αγώνα για κάτι άλλο.
Δημοσίευση σχολίου