«Σκέφτηκα να βάλω φωτιά να κάψω το σπίτι μου, μα δεν μου πήγε η
καρδιά- έπλυνα τα πιάτα, τα τακτοποίησα στα ράφια, σα να περίμενα επισκέπτες...
Φέτος είναι πολύ καλή η σοδειά των (χουρμάδων). Θα τους φάνε οι Τούρκοι. Τους
άφησα ένα γράμμα, τους έγραψα πως σ' αυτό το σπίτι ζούσαν έντιμοι άνθρωποι, που
τα έβγαζαν πέρα με τον ιδρώτα του προσώπου τους, να το κρατάνε καθαρό. Τους
παρακάλεσα να ποτίζουν τα λουλούδια.»
...έγραψε μια πρόσφυγας από το Αρτσάχ - Ναγκόρνο Καραμπάχ...
τον Σεπτέμβριο του 2023...
4 σχόλια:
Αυτό το ποίημα που διάβασα δένει με την ανάρτησή σας αυτή.
Των Αρμενίων ο πόνος
για τη δική τους εθνική συμφορά,
είναι και δικός μας.
Και η σιωπή των «μεγάλων»
της χώρας μας,
του κόσμου μας,
είναι ΣΥΝΕΝΟΧΗ.
Το Ναρκόρνο Καραμπάχ
ήταν μέχρι χθες για τους Αρμένιους,
ότι ήταν για εμάς η Σμύρνη και η Μικρασία
μέχρι το 1922.
Σήμερα - Τώρα 88.700 ψυχές ξεκινούν για τον ανήφορο
της προσφυγιάς για να γλιτώσουν την εθνοκάθαρση από τους Αζέρους.
Η Ελλάς που είναι σε αυτόν τον εφιάλτη των αδελφών Αρμενίων;
πΘμ
Θυμίζει την γενοκτονία των Ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Που είναι οι διαμαρτυρίες συμπαράστασης;
Τέτοια ψυχική ανωτερότητα, να παραδίδουν το σπίτι τους καθαρό καί περιποιημένο στούς διώκτες τους, νομίζω ότι μόνον Χριστιανοί θα μπορούσαν να επιδείξουν.
Για τις ταυτότητες βγήκαν στους δρόμους για το ξεκλήρισμα αυτό μούγκα από τους εθνικόφρονες χριστιανούς.
Δημοσίευση σχολίου