Η παρά φύσιν εκτροπή της νεοελληνικής ηθικής ως σημείον αρχής
δεινών και Θεοεγκαταλείψεως
Τώρα έρχεται ο ομοφυλόφιλος υποψήφιος πρωθυπουργός της Ελλάδας (αγκαλιά με τον σύντροφό του) να αποκαλύψει - σηματοδοτήσει την τραγική ηθική εξέλιξη του ίδιου κατ' όνομα ορθόδοξου λαού.
Το πρόβλημα με τις πάρα φύσιν αμαρτίες είναι πως δεν συνιστούν απλή παράβαση του θείου νόμου, αλλά κυρίως προσβολή κατά του Δημιουργού και ευθεία και προκλητική απόρριψή Του, μαζί με το σχέδιο που έθεσε για τη δημιουργία Του: εν προκειμένω τη φυσική έλξη των δυο φύλων και την εξ αυτής διαιώνιση μας μέσα στις συνθήκες της γενικευμένης και αναπόφευκτης επικρατούσας θνησιμότητας.
Ο Θεός είναι εύσπλαχνος και γεμάτος έλεος. Δεν μπορεί όμως να ανέχεται και τη στέψη και πρόδηλη επιβράβευση του κακού και της αμαρτίας.
Θα μου πεις, εφόσον είναι ανεκτική η νεοελληνική κοινωνία και επιθυμεί να ζει άνευ χριστιανικής ηθικής, εσύ ποιος είσαι να την κρίνεις;
Σαφέστατα. Απλά πρέπει να υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας η αναπόφευκτη επιδρομή των συνεπειών μιας θεοεγκατάλειψης. Καθότι, Νεοέλληνα, εάν υπάρχει ο Θεός τον οποίο εσύ παραμερίζεις τόσο προκλητικά και αναίσχυντα, τότε αλίμονό μας…
Κ.Ν.
Λάρισα
19 σχόλια:
Συγχαρητήρια στον κ. Νούση για το θάρρος καί την παρρησία του.
Στίς ημέρες μας το κηρυκτικό έργο και την μαρτυρία του Ευαγγελικού Νόμου το έχουν αναλάβει λαικοί καί ολίγοι Ιερείς (πχ πατήρ Δανιήλ Αεράκης).
Οι Επίσκοποι, (οι περισσότεροι τουλάχιστον), έχουν προσχωρήσει στο Δόγμα "Μήν λέτε δυσάρεστα πράγματα στούς Αρχοντες καί τούς στενοχωρείτε".
Αυτό είναι το υπέρτατο δόγμα σήμερα.
Ο Ελεγχος είναι πλέον άγνωστη λέξη.
Είναι συγκρίσιμα πράγματα η μοιχεία και η ομοφυλοφιλία;
Η μοιχεία γίνεται εκούσια, υπόκειται αποκλειστικά στη βούληση κάποιου, αντί να είναι αφοσιωμένος αποκλειστικά και μέχρι θανάτου στον ή την σύζυγο, να συνάψει παράνομη σχέση με άλλο πρόσωπο.
Τι κοινό υπάρχει με τα παραπάνω στο θέμα της ομοφυλοφιλίας; Σε παλαιότερες εποχές πιστευόταν ότι κάποιος γίνεται ομοφυλόφιλος ως αποτέλεσμα μιας αχαλίνωτης φιληδονίας, επομένως ο σεξουαλικός του προσανατολισμός είναι αποτέλεσμα της βούλησης αποκλειστικά, όπως και στην περίπτωση της μοιχείας.
Σήμερα η δοξασία αυτή έχει καταριφθεί. Η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί εκούσια επιλογή, υποκείμενη στη βούληση, αλλά κάτι που συμβαίνει χωρίς να το έχει επιλέξει ο φορέας της. Έστω και αν η επιστήμη δεν έχει μέχρι στιγμής μπορέσει να εντοπίσει κάποια συγκεκριμένη αιτία για την εμφάνιση αυτού του λάθους της φύσεως. Ο π. Βασίλειος Θερμός στο βιβλίο του "Έλξη και Πάθος" σημειώνει ότι η τρέχουσα επιστημονική αντίληψη για την προέλευση της ομοφυλοφιλίας είναι πως αυτή είναι πολυπαραγοντική.
Όμως η αμαρτία, επαναλαμβάνω, είναι μια υπόθεση της ελεύθερης βούλησης. Με βάση αυτό, λοιπόν, πόσο είναι δόκιμο να αντιπαραβάλλει κανείς την εκούσια μοιχεία με τον ακούσιο μη φυσιολογικό σεξουαλικό προσανατολισμό; Η απάντηση στο ερώτημα νομίζω είναι προφανής.
Επανερχόμαστε διαρκώς στα ίδια και τα ίδια, σαν να μιλάμε διαφορετικές γλώσσες στη σύγχρονη εκκλησιστική Βαβέλ. Τα είπε τόσο σαφώς και εναργώς προ ολίγων μόλις ημερών ο Βοήθιος, αλλά στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα. Κάποιοι εκεί, το χαβά τους.
Πρέπει να μας προβληματίσει το γεγονός ότι τόσοι πολλοί εκκλησιαστικοί παράγοντες ασχολούνται, εμμονικά, με το σεξ.
@26 Σεπτεμβρίου 2023 στις 11:38 π.μ.: αυτη η καινοφανης θεωρια περι ακουσιας προελευεσεως της ομοφυλοφιλιας ταιριαζει γαντι με τις απαραδεκτες δηλωσεις και ορθοδοξων κληρικων, οπως του επισκοπου νεας ιωνιας Γαβριηλ και του καθαιρεθεντος αρχιμανδριτου Ανδρεα Κονανου. μαλιστα αποδιδεται δι' αυτων η εκτροπη της ομοφυλοφιλιας στον ιδιο τον Θεο, που ταχα εδωσε τετοια φυση στους ομοφυλοφιλους!
περα απο το οτι δεν ειναι στοιχειωδως σοβαρες οι θεωριες αυτες, βλασφημουν και τον ιδιο τον Θεο μας, εφοσον τον καθιστουν ενοχο για τη παροχη σε μας διεφθαρμενης φυσης. ποσο πονηρα τον διαβαλλει τον θεο μας ο διαβολος, ο μεγας συκοφαντης! επισης, αν ισχυει αυτο το πραγμα, τοτε καταρριπτεται κξαι η παλαια και η καινη διαθηκη, στις οποιες βλεπουμε γενικη καταδικη της ομοφυλοφιλιας ως βαρυτατου αμαρτηματος και παθους.
αν λοιπον θελουμε να δουμε τα πραγματα θεολογικα, τοτε θα πρεπει να παραδεχθουμε πως εξαιτιας του προπατορικου αμαρτηματος ολοι μας ανεξαιρετως γεννιομαστε με διεφθαρμενη και εμπαθη φυση. ενα εκ των παθων και η ομοφυλοφιλια.
ακομη και αν ακουσιως κινουνται τα παθη και μας πιεζουν, ωστοσο εκουσιως προβαινουμε στη διαπραξη τους. αναφερεται στο σχολιο αυτο οτι εκουσιως ο μοιχος το κανει. γιατι ο ομοφυλοφιλος δεν μπορει να το αποφυγει; τον σερνει κανεις με τη βια στη διαπραξη της συγκεκριμενης αμαρτιας; ή μηπως και ο μοιχος θα μας πει οτι πιεζομαι απο το παθος μου για τη συγκεριμενη μη νομιμη συζυγο;
επομενως, ας ξεχωρισουμε την αδυναμια μας απο την αγαθοτητα της φυσης μας και του Δημιουργου μας και ας παψουμε να ευλογουμε και να νομιμοποιουμε τα παθη μας.
στην Εκκλησια ερχομαστε να θεραπευθουμε απο αυτα. αλλα ποιος θα ζητησει θεραπεια, οταν αυτοθεωρειται υγιης και φυσιολογικος; Η συγχρονη ιατρικη και ψυχλογια δεν μπορουν να υποκαταστησουν τις θεολογιξες αληθειες και αποκαλυψεις, ο Θεος δεν κανει λαθη...
συμπληρωματικα: γραφετε: "Ο π. Βασίλειος Θερμός στο βιβλίο του "Έλξη και Πάθος" σημειώνει ότι η τρέχουσα επιστημονική αντίληψη για την προέλευση της ομοφυλοφιλίας είναι πως αυτή είναι πολυπαραγοντική."
ο π Βασιλειος δεν λεει πως ειναι φυσικη, αλλα πολυπαραγοντικη η προελευση της ομοφυλοφιλιας! και θα προσθεσω: και ολων των υπολοιπων παθων...
O Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ, ΠΑΡΑΘΕΤΕΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ-ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΘΕΣΗ...ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΜΕ ΤΑ ΟΛΕΘΡΙΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ΕΙΔΑΛΛΩΣ Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ΕΥΛΟΓΟΥΣΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ, ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΗΝ ΚΑΝΑ , ΟΜΩΣ, ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ...ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΩΔΙΑ Η ΕΚΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ!... ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΟΔΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΜΕ..
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ Κ. ΝΟΥΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΤΑΤΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ! ...
Ο λαός φταίει; Η Εκκλησία που είναι;
Από τα σχόλια μερικών μου δίνεται η εντύπωση ότι κακώς ο θεός έκαψε τα Σόδομα και Γόμορρα.
Παρακολουθώντας την επίκαιρη αρθρογραφία σας κ. Νούση, καιρό τώρα, διαπιστώνω τον πόνο της γραφίδας για αντίσταση στην εκκοσμίκευση που πληγώνει και μπερδεύει. Παράλληλα, δίχως ίχνος φανατισμού, ζηλωτισμού ή αυτάρκειας. Αληθινά ιλιγγιώδης ο αγώνας σας.
« ... εμείς οφείλουμε να σπέρνουμε... »
Ἀποσπασματικά μεταφέρω ἀπό φυλλάδιο τοῦ μακαριστοῦ Μοναχοῦ Θεοκλήτου Διονυσιάτη, μέ θέμα «Η Αγάπη σείει την γή» ὅπου ἀνιχνεύεται καί ἐντοπίζεται ὡς κύριο αἴτιο διαστροφῆς τῆς ψυχῆς καί ἀπομάκρυνσής της ἀπό τό Θεό ὄχι τόσο αὐτή καθεαυτή ἡ ἁμαρτία (ἡ κάθε ἁμαρτία) ὅσο ἡ ἀπενοχοποίησή της.
«.....Πολύ φοβάμαι, είπε ο Γέροντας, ότι δεν έχουμε καταλάβει ακόμα την τρομακτική αλλοίωση της ψυχής των εν Χριστώ αδελφών μας από την επίδραση των καταλυτικών συνθηκών, μέσα στις οποίες ζει ολόκληρες δεκαετηρίδες. Πάντοτε βέβαια, ο λαός του Θεού σε όλες τις εποχές παρασύρετο από τα διαβολικά τεχνάσματα, άλλοτε πολύ, άλλοτε λίγο. Αλλά η απομάκρυνσή του από τον Θεόν, για μικρό ή μεγάλο διάστημα, δεν του διέστρεφε την ψυχή, γιατί δεν την θεμελίωνε με θεωρητικά, αλλά ούτε και με πρακτικά ερείσματα.
............
Εννοώ τις διάφορες θεωρίες και τα συστήματα, που δικαιολογούν όλες τις μορφές της αμαρτίας σαν επιταγή βιολογική, σαν αξίωση της επιστήμης και του πολιτισμού. Η πρακτική λοιπόν εφαρμογή ξέρετε που οδηγεί; Στην εκτέλεση κάθε αμαρτίας με «ελαφρά» συνείδηση. Οπότε η διαστροφή της συνειδήσεως συντελείται χωρίς ανασταλτικότητα και επομένως γίνεται και ραγδαία και σταθερά οπότε παγιώνεται.
...........
Αυτή η τόσο εκτεταμένη αναισχυντία της αμαρτίας, με κάνει αδελφέ Θ., απάντησε ο Γέροντας να σκέφτομαι πολλές φορές μήπως βρισκόμαστε χρονικά σ’ ένα πρόλογο των εσχάτων, μήπως περνάμε την κρίση που θα παρουσιάσουν οι έσχατες ημέρες προ της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας. Αλλά πάλι μου αναστέλλουν την απαισιοδοξία πολλά φαινόμενα καλού, το «μικρόν ποίμνιον», οι αγαθές προαιρέσεις πολλών, η γρηγορούσα συνείδηση μέσα σ’ αυτά τα αντιπνευματικά κυκλώματα της εποχής, η νικηφόρα αναμέτρηση με το σατανά από μεγάλο αριθμό χριστιανών, η στρατευόμενη Εκκλησία, ο Μοναχισμός μας, οι προσευχές, η καλή δραστηριότης, έστω και χωρίς συντονισμό και χωρίς την μαρτυρία των υψηλών επαγγελιών της Ορθοδοξίας.
............
- Ευλογημένε αδελφέ Θ., ...... το άριστο θα ήταν σ’ αυτές τις περιπτώσεις, να αντιμετωπίσει κανείς το μωσαϊκό των απόψεων, που σήμερα επικρατούν, με ζωντανό προφορικό διάλογο. Αφού όμως αυτό δεν είναι δυνατό, τότε γράψτε σχετικά με το θέμα με πατερική μεθοδολογία και χρησιμοποιήστε όλα τα είδη του εκκλησιαστικού λόγου: κατηχητικού, απολογητικού, θεολογικού, πνευματικού. Με άλλα λόγια «ποίησον έργον ευαγγελιστού». Και προσευχηθείτε θερμά για να βρείτε ανταπόκριση. Το αποτέλεσμα εμπιστευθείτε το στον φιλάνθρωπο Κύριό μας, που κι αυτός «εξήλθε του σπείραι τον σπόρον αυτού», αλλά την καλλιέργειά του την άφησε σε μας. Και μη λησμονάτε, ότι ο σπόρος δεν κάρπισε παντού. Αλλά εμείς οφείλουμε να σπέρνουμε....»
Περισσότερα στήν κατωτέρω διεύθυνση:
https://alopsis.gr/alopsis/seismos.htm
Μέ ἐκτίμηση κι εὐχαριστίες στόν κ. Κ.Ν. γιά τόν ἀφυπνιστικό του λόγο.
Θεόδωρος Σ.
Μπλα μπλα μπλα μπλα...
Μιλάτε για "απενοχοποίηση", για "δικαιολόγηση", για "εκκοσμίκευση" κ.λπ. κ.λπ. Θεωρείτε λοιπόν πως η ομοφυλοφιλία αποτελεί ελεύθερη επιλογή της βούλησης; Αν ναι, βγείτε και πείτε το ευθέως και χωρίς περιστροφές. Γιατί μόνο στην περίπτωση αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως αμαρτία, οπότε έχει και νόημα να κάνετε λόγο για "εκκοσμικεύσεις" και "απενοχοποιήσεις".
Αν όμως, αντίθετα, αποτελεί το φαινόμενο αυτό έναν ακούσιο καταναγκασμό της φύσης, πώς μπορείτε να κάνετε λόγο για "αμαρτία", την οποίαν τινες "εκκοσμικευμένοι" επιχειρούν να "απενοχοποιήσουν";
Υπάρχουν ασφαλώς και άλλοι πολλοί ακούσιοι καταναγκασμοί της φύσης. Το παιδί που πάσχει από νεανικού τύπου σακχαρώδη διαβήτη και του οποίου το πάγκρεας δεν εκκρίνει επαρκή ή και καθόλου ινσουλίνη, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Ένα άλλο είναι το παιδί που πάσχει από μεσογειακή αναιμία, στο οποίο αντί για την φυσιολογική αιμοσφαιρίνη Α, παράγονται άλλες, μη φυσιολογικές αιμοσφαιρίνες, οι οποίες δεν είναι σε θέση να δεσμεύουν και να αποδεσμεύουν επαρκείς ποσότητες οξυγόνου.
Ασφαλώς είναι αδιανόητο να κατηγορήσει κανείς τέτοια άτομα για αυτή τους τη μη φυσιολογική λειτουργία. Πώς όμως να προσάψουμε προσωπική ευθύνη και, συνεπώς, αμαρτία, σε όσους εμφανίζεται ένας μη φυσιολογικός σεξουαλικός προσανατολισμός;
Εδώ λοιπόν είναι το κρίσιμο σημείο, από το οποίο εξαρτάται η περαιτέρω συζήτηση, για να επιστρέψω εκεί από όπου ξεκίνησα: το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας αποτελεί, κατ' εσάς, εκούσια επιλογή της ελεύθερης βούλησης, ή ακούσιο καταναγκασμό τής, ούτως ή άλλως, πεπτωκυίας φύσης;
Σ' αυτό το απλούστατο, όσο και κρίσιμο, αλλά και αμείλικτο ερώτημα περιμένω την απάντησή σας. Καθαρά και σταράτα. Για τα λοιπά επιφυλάσσομαι, αφού δώσετε την απάντησή σας.
Ένα ερώτημα περί Σοδόμων και Γομόρρας: για ποιον λόγο άραγε ο Θεός κατέστρεψε τις δύο αυτές πόλεις;
Για όσους θεωρήσουν την απάντηση αυτονόητη και σπεύσουν να απαντήσουν χωρίς δισταγμό "μα εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας των κατοίκων τους, γιατί άλλο;" το αμέσως επόμενο ερώτημα που λογικά προκύπτει, είναι: μα καλά, όταν οι Τρεις περαστικοί ξένοι φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του Λωτ, τότε για πρώτη φορά οι κάτοικοι εκείνων των πόλεων εξεδήλωσαν το βδελυρό στα μάτια του Θεού πάθος τους, ενώ μέχρι τότε αρκούνταν στην ικανοποίηση της λαγνείας τους δια του φυσιολογικού τρόπου;
Επειδή είναι μάλλον (ή, ακριβέστερα, εξαιρετικά!) απίθανο να υποθέσουμε ότι τότε για πρώτη φορά εμφάνισαν αυτή την σεξουαλική συμπεριφορά και πιθανότερη είναι η αντίθετη εκδοχή, το επόμενο ερώτημα που αυτόματα γεννιέται είναι, γιατί λοιπόν μέχρι τότε δεν είχε ξεσπάσει η οργή του Θεού για το βδελυκτό αμάρτημα, που λογικά θα ήταν στην ημερήσια διάταξη;
Αν δεχτούμε, λοιπόν, ότι η αιτία της καταστροφής των δύο πόλεων υπήρξε η ομοφυλοφιλία, τότε είμαστε υποχρεωμένοι και να δεχτούμε, όχι απλά ότι στην περίπτωση εκείνη ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ οι κάτοικοί τους εκδήλωσαν αυτό το υποτιθέμενο πάθος τους, αλλά ότι για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ εμφανίστηκε το φαινόμενο αυτό που επέσυρε την οργή του Θεού και την παραδειγματική τιμωρία τους, προς συνετισμό των υπολοίπων ανθρώπων.
Υπάρχουν βέβαια και άλλα ερωτήματα και παρατηρήσεις που θα μπορούσαν να διατυπωθούν σε σχέση με το συγκεκριμένο παλαιοδιαθηκικό περιστατικό, αλλά ας αρκεστούμε στα όσα ειπώθηκαν, από τα οποία δεν προκύπτει να είναι τελικά ιδιαίτερα ισχυρή η ευρέως διαδεδομένη και κυρίαρχη εκδοχή για την αιτία που ο Θεός κατέστρεψε τα Σόδομα και την Γόμορρα.
Αλλά εκείνο το αμάρτημα που είναι και έξω από τη φύση και έξω από τον νόμο είναι η ομοφυλοφιλία· η οποία όσο πάει και πληθαίνει, πληθαίνει, πληθαίνει...
Κι όταν αυτή η κατάσταση αγαπητοί ποσοτικά γίνει πολλή και γίνεται, καθημερινά γίνεται, τότε είναι η εποχή του Αντιχρίστου! Το λέγει αυτό ο άγιος Ιερώνυμος. «Όταν στους χριστιανικούς λαούς γίνει, λέει, πολλή η ομοφυλοφιλία, είναι κοντά το τέλος της Ιστορίας».
~ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
(ἀπόσπασμα ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας)
Ανώνυμε 10.56, απλά, στη μια περίπτωση θεωρείται ασθένεια (μη φυσιολογική λειτουργία) και ζητάς τη θεραπεία σου, ενώ στην άλλη περίπτωση δεν θεωρείται ασθένεια και δε ζητάς τη θεραπεία σου
Υποψιάζομαι ότι δέν έχεις αντιληφθεί καλά το θέμα, αγαπητέ 10 - 55.
Μέχρι την δεκαετία του '80 η κυριαρχούσα άποψη διεθνώς για την ομοφυλοφιλία ήταν ότι πρόκειται για ψυχολογική νόσο, καί οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται ψυχολογική βοήθεια και υποστήριξη. Δηλαδή το θέμα είχε ιατρική διάσταση, όπως αναφέρεις κι εσύ στα παραδείγματα σου.
Σήμερα όμως έχει γίνει μεγάλη αναστροφή διεθνώς, ακόμη καί στους ιατρικούς κύκλους, καί η κυρίαρχη τάση είναι ότι το πάθος αυτό δέν είναι νόσος, αλλά επιλογή.
Αυτό υποστηρίζουν με επιμονή ακόμη καί οι οργανώσεις των ΛΟΑΤΚΙ, αυτό υποστηρίζουν καί αρκετές Κυβερνήσεις.
Γι αυτό καί νομοθετούν γάμο ομοφυλοφίλων, αφαιρούν τις λέξεις "πατέρας" καί "μητέρα" από τα δημόσια έγγραφα καί τίς αντικαθιστούν με τις λεξεις "Γονέας 1" και "Γονέας 2", δίνουν κληρονομικά δικαιώματα σε ομόφυλα ζευγάρια όταν ο ένας αποβιώσει, καί το τραγικότερο, διδάσκουν στα σχολεία ότι πρόκειται για Επιλογή, την οποία ο μαθητής μπορεί να ασκήσει κάνοντας επιλογή φύλου μέχρι την ηλικία των 16 ετών.
Ασχετα λοιπόν από την άποψη της Εκκλησίας καί από αυτό που αντιλαμβάνεται ο κοινός νούς, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι επιμένουν ότι πρόκειται για επιλογή καί απαιτούν να εξομοιωθεί η κατάσταση αυτή με την φυσιολογική σεξουαλική σχέση, καί να θεωρείται η σχέση τους ως "οικογένεια", όπως είναι οι φυσιολογικές οικογένειες.
Γι αυτό ζητούν να νομοθετηθεί καί γι αυτούς η υιοθεσία τέκνων, αδιαφορώντας φυσικά για την ψυχοσωματική κατάσταση που θα έχουν τα παιδιά αυτά όταν μεγαλώσουν, καθώς καί για την αγωγή που θα έχουν λάβει.
Υπάρχουν πολλοί που και στο παρελθόν και στο παρόν θεώρησαν την ομοφυλοφιλία τους ως ασθένεια και αναζήτησαν θεραπεία, πλην όμως τα αποτελέσματα των θεραπευτικών προσπαθειών που εφαρμόσθηκαν υπήρξαν πολύ πτωχά.
Ανεξαρτήτως πάντως αυτού, σίγουρα υπάρχουν εκείνοι οι ομοφυλόφιλοι που δεν θεωρούν ότι ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός είναι κάτι το μη φυσιολογικό κι εκείνοι (πιθανώς λιγότεροι) οι οποίοι αναγνωρίζουν ευθαρσώς πως η σεξουλικότητά τους είναι μη φυσιολογική. Νομίζω πως κάθε στοιχειωδώς σοβαρός, ειλικρινής και σκεπτόμενος άνθρωπος, ανεξαρτήτως ιδεολογικών, θρησκευτικών και γενικότερων κοσμοθεωριακών πεποιθήσεων, δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει πως η κατάσταση της ομοφυλοφιλίας είναι μη φυσιολογική, παρά φύσιν. Το θέμα των όποιων διαφωνιών μας όμως σε αυτή τη συζήτηση δεν έγκειται σε αυτό, το αν δηλαδή είναι φυσιολογικό πράγμα η ομοφυλοφιλία, ή όχι. Το θέμα είναι εάν η κατάσταση αυτή αποτελεί μια εκούσια και ελεύθερη επιλογή του υποκειμένου, ή αν πρόκειται για κάτι που δεν το επιλέγει, αλλά του επιβάλλεται από την πάσχουσα φύση του. Στην πρώτη περίπτωση νομιμοποιούμαστε να μιλούμε για "αμαρτία", στην δεύτερη όμως όχι. Ο παραλληλισμός με την μεσογειακή αναιμία ή τον νεανικό διαβήτη σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί, στο να δούμε μια πραγματικότητα που ΔΕΝ την επιλέγει κάποιος και, συνεπώς, αυτή καθ' αυτή δεν μπορεί να συνιστά αμάρτημα.
Είναι ο Θεός υπεύθυνος για τέτοιου είδους "αστοχίες" της φύσης; Όχι. Η φύση μας βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση πτώσης, από την οποία θα απαλλαγεί οριστικά μόνο στα Έσχατα, με την οριστική και απόλυτη εγκαθίδρυση της Βασιλείας του Θεού (επί του παρόντος η Βασιλεία του Θεού, ενώ έχει ήδη έλθει, είναι η Εκκλησία, όμως δεν έχει ακόμα πλήρως επικρατήσει και φανερωθεί στην πληρότητά της). Είναι φανερό πως όσοι ομοφυλόφιλοι (προφανώς η πλειοψηφία) δεν πιστεύεουν και δεν σχετίζονται με τον Θεό, δεν εμπλέκονται καθ' οιονδήποτε τρόπο σε προβληματισμούς που απασχολούν Χριστιανούς. Το μεγάλο πρόβλημα αφορά εκείνη τη μερίδα των ομοφυλόφιλων, η οποία δεν είναι διατεθειμένη να απεμπολήσει την χριστιανική της πίστη και ιδιότητα στο όνομα της σεξουαλικής της ιδιαιτερότητας. Πολλοί πνευματικοί, από όσο γνωρίζω, αντιμετωπίζουν τέτοιες περιπτώσεις, ο χειρισμός των οποίων δεν είναι καθόλου εύκολος και απαιτεί πολλή διάκριση. Εμείς όμως, αντί να ανταλλάσσουμε προβληματισμούς και προτάσεις πάνω σε αυτό ακριβώς το άκρως ευαίσθητο θέμα, αναλωνόμαστε σε αντιπαραθέσεις περί του εάν η ομοφυλοφιλία αποτελεί αμάρτημα και, μάλιστα, το πλέον απεχθές, έχουμε δε εύκολες τις απαντήσεις και ακόμα ευκολότερους τους αφορισμούς...
Έγραψες τόσα πολλά, ενώ η απάντηση έχει δοθεί καθαρά και σταράτα από τον αρθρογράφο. Και στο κυρίως κείμενό του και στα σχόλιά του. Μήπως είσαι από αυτούς τους πολλούς, που δεν ενδιαφέρονται να καταλάβουν; Ίσως με την ψευδαίσθηση ότι τα ξέρουν όλα;
Ιακ. 1,12 Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.
Ιακ. 1,12 Μακάριος και τρισευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος υπομένει με καρτερίαν και πίστιν στον Θεόν την δοκιμασίαν των θλίψεων, διότι έτσι αναδεικνύεται εκλεκτός και δοκιμασμένος άνθρωπος ενώπιον του Θεού και θα λάβη ως αμοιβήν του τον ένδοξον στέφανον της αιωνίου ζωής, τον οποίον υπεσχέθη ο Κυριος εις εκείνους, που τον αγαπούν.
Ιακ. 1,13 Μηδεὶς πειραζόμενος λεγέτω ὅτι ἀπὸ Θεοῦ πειράζομαι· ὁ γὰρ Θεὸς ἀπείραστός ἐστι κακῶν, πειράζει δὲ αὐτὸς οὐδένα.
Ιακ. 1,13 Κανείς όμως ποτέ, όταν πειράζεται από τα εσωτερικά πάθη και τας αδυναμίας του και δελεάζεται προς την αμαρτίαν, ας μη λέγη, ότι από τον Θεόν υφίσταμαι αυτόν τον αμαρτωλόν πειρασμόν. Αυτό είναι φοβερά ύβρις εναντίον του Αγίου Θεού, διότι ο Θεός δεν είναι δυνατόν ποτέ να πειρασθή από κάτι κακόν και πονηρόν, δι' αυτό δε ακριβώς, άγευστος και απείραστος από κάθε κακόν καθώς είναι, δεν στέλλει εις κανένα ποτέ πειρασμόν, δια να τον εξωθήση προς την αμαρτίαν.
Ιακ. 1,14 ἕκαστος δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος καὶ δελεαζόμενος·
Ιακ. 1,14 Καθένας δε δελεάζεται και παρακινείται προς το κακόν από την ιδικήν του κακήν επιθυμίαν, παρασυρόμενος από το δόλωμα της αμαρτωλής ηδονής.
Ιακ. 1,15 εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν, ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκύει θάνατον.
Ιακ. 1,15 Επειτα αυτή του η φαύλη επιθυμία, αφού σαν πονηρά και ακόλαστος γυνή συλλάβη το κακόν, γεννά την αμαρτωλήν πράξιν· η δε αμαρτία, όταν πλέον προχωρήση και ολοκληρωθή και υποδουλώση την ψυχήν, γεννά τον θάνατον.
προκειται για την επιλυση των προηγούμενων αποριων σχετικα με το ποσο φυσικη ειναι η ομοφυλοφιλια και ποια η εμπλοκη της αρρωστημενης φυσης και του Θεου στα ανθρωπινα παθη και τη θεραπεια τους
Δημοσίευση σχολίου