Έρχεται ένας στο γραφείο. Συστήνεται. Προσθέτει ότι είναι Ορθόδοξος
και πολύ χαρούμενος που βρήκε την εκκλησία του Αγίου Λουκά στο Χονγκ Κονγκ
διότι και στην πατρίδα του η ενορία του είναι Άγιος Λουκάς.
Στη συνέχεια με ρωτά πότε είναι ο Ναός ανοικτός διότι θέλει κάποιες
φορές να έρχεται να προσεύχεται.
Απαντώ ότι μπορεί να έρχεται και τις Κυριακές στην θεία Λειτουργία.
Α, όχι, αποκρίνεται… Στην λειτουργία δεν έχω διάθεση να προσευχηθώ.
Δεν πηγαίνω στην λειτουργία. Προτιμώ να προσεύχομαι μόνος μου…
Μετά από αυτή την δήλωση αρχίζει έναν μονόλογο. Για τις εκκλησίες που
είναι όλες διεφθαρμένες. Για τους ιερείς που είναι όλοι διεφθαρμένοι. Και το
μόνο που νοιάζονται είναι να ζητάνε χρήματα για να τα βάλουνε στην τσέπη τους.
Τον ακούω χωρίς καμμία αντίδραση.
Συνεχίζει. Τώρα μου λέει πως διαβάζει την Βίβλο. Δεν καταλαβαίνει γιατί οι θρησκευτικές κοινότητες μάχονται η μία την άλλη. Γιατί δεν δίνουμε τα χρήματα της εκκλησίας σε αυτούς που έχουν ανάγκη και ζητάμε από τον κόσμο να κάνει δωρεές.
Λέει… λέει… και κάποια στιγμή μου πετάει το ωραίο:
Σκέπτομαι όταν φθάσω τα εξήντα και σταματήσω να εργάζομαι και να γίνω
παπάς. Χρειάζονται προϋποθέσεις;
Ακολουθεί σιγή. Τον κοιτάζω και του λέω με σοβαρό ύφος:
Ναι. Υπάρχουν προϋποθέσεις.
Ποιες, με ρωτά.
Απαντώ: Μεγάλες τσέπες και να γνωρίζεις να μετράς χρήματα…
Την επόμενη φορά που θα ξαναέρθει θα επιληφθεί του θέματος η φρουρά…
Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου