Να φάεις ραφκιολές της τυρινής εις το χωρκόν εις της γιαγιάς σου για
στη Λεμεσό στης μάνας σου η στις θκιαές με τρίμμαν πολίκον, αναράες του Άκαμα
σκλέρες με το άλας της Θάλασσας καμωμένες.Άλλος έθελεν τες με ζουμιν . Ο πιο
μερακλης στεγνες τσας ζουμιν ,πολικην αναρην τζιαι ύστερα ελαλεν φερτε τον
τριφτην τζιαι εναν χαλλουμιν της Αντρονικης της γρουσης ,το καλυτερο χαλλουμι
του Ακαμα μπορει τζιαι της Κύπρου ουλλλης. φορα που μοιραστηκα μαζι του τες
ραφκιολες με θκυο τριμματα αναρην τζιαι χαλλουμι έμεινα τζιαι ποθαμμασα.Λαλω
που μεσα μου Έσιει όλαν πρωτίνους μερακληες...
Ύστερα άμαν εχορταιννεν ετραουδαν μας το Ξυπνα καητζεια μου καταλαβα ... πως οι μερακληες εν τζιαι αισθηματιες...
Χρονος πολλους μετα εξηγησεν μας μιαν τυρινην πως τη νυχτα πριν να
κατεβουν που το βουνο εφααν ουλλοι οι ανταρτες ραφκιολες με κοτοπουλο βραστον
τζιαι ηπκιαν τζιαι θκυο κρασιες τραγουδοντας. τον Ραγιαν .Που το πρωιν αρκεψεν
ο αγωνας επιβιωσεως.Ετσι ετελειωσεν την ιστορια του μιαν τυρινην του παλλιου
καλου τζιαιρου στην Λεμεσον πον αππωνετουν με ακραιες παρελασεις εισαγωμενου
τυπου, αμετρες σπαταλες ,ασχετες με τες παλλιες ΠΟλλιες.
Είναι πριν νάρει ο ππαρας ο πολλης τζιαι να χαθει το Μετρον τζιαι το
ήθος της πολεως και των χωριων....
Γιάννης Πεγειώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου