Ο ΑΣΩΤΟΣ
ἔνιωσε ὅτι ὑπάρχει ἕνας καλὸς πατέρας ποὺ τὸν περιμένει στὸ πατρικό
του σπίτι. Ἕνας πατέρας ποὺ σεβάστηκε τὴν ἐπιλογὴ τοῦ παιδιοῦ Του ἀδιαμαρτύρητα.
Ἐπιστρέφει φαίνεται μετανοημένος. Θὰ "διαρκέσει" ἡ μετάνοιά του;
Μήπως ξαναφύγει; Ὁ πρεσβύτερος μήπως μετανοήσει κι αὐτός; Μήπως νιώσει τελικὰ
παραμένοντας ἢ καὶ φεύγοντας, σιγὰ σιγά, ὅτι ζεῖ μὲ τὸν πατέρα του μέσα στὸ σπίτι
Του ποὺ εἶναι καὶ σπίτι του, ἀφοῦ τὰ ἐμὰ σὰ καὶ τὰ σὰ ἐμὰ τοῦ εἶπε; Άδηλο το
μέλλον.
Πόσο πικραμένος πατέρας εἶναι αὐτός! Πατέρας ἑνὸς ἀσώτου κι ἑνὸς φαρισαίου. Τρελὸς ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὰ δύο παιδιά Του, μόνον ἕνα τὸν ἐνδιαφέρει: ἡ χαρά και η αγωνία Του εἶναι νὰ τὰ ἔχει τὰ παιδιὰ κάτω ἀπὸ τὴ στέγη τοῦ πατρικοῦ σπιτιοῦ.
Ἀπὸ κοντὰ καὶ ὅλους μας, για να μας φοράει συνεχώς τα σανδάλια της
μετανοίας, το δαχτυλίδι της εμπιστοσύνης και να μας περιμένει στο Δείπνο της
Ευχαριστίας, τον Μόσχο το Σιτευτό.
π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου