Δημιουργική εσωστρέφεια - «Κ.Π.»

Δημιουργική εσωστρέφεια

Όλο αυτό το καιρό ταλαιπωρήσαμε την ψυχή μας στη δίνη της εξωστρέφειας. Τα ηθικά και ανήθικα ζητήματα, που προέκυψαν στην Πατρίδα μας, μας παρέσυραν σε συζητήσεις, επιχειρήματα, απόψεις, αντιδράσεις… για τα δίκαια της Οικογένειας και μάλιστα των παιδιών. Μας παρέσυραν σε ένα απρεπές λεξιλόγιο, με αγανάκτηση και κατηγορίες προς όλες τις κατευθύνσεις, που παράπαιαν. Μεγάλος ο αγώνας. Δεν τελείωσε. Κάναμε όμως και λάθη στην ορμή και οργή για τα δίκαια… Ο πόνος μας θεραπεύεται μα πρέπει να συμμαζέψουμε και να περιποιηθούμε την ψυχή μας… Μπήκαμε στο τριώδιο, την πιο νοσταλγική περίοδο του χρόνου.

Η αγία μας Εκκλησία μας ζητάει εσωστρέφεια με τη βοήθεια σπουδαίων συναντήσεων.

α) Μέσα στον ίδιο υπέρλαμπρο Ναό συναντούμε δύο προσευχόμενους. Μια πολύ γλυκιά σκηνή αλλά περίεργη. Ο Φαρισαίος προσεύχεται δυνατά και επιδεικτικά, όρθιος και προκλητικός, με εγωκεντρισμό, αλαζονεία, υπερηφάνεια. Κατηγορεί τους άλλους ακόμη και τον συμπροσευχόμενό του και καυχιέται για τον εαυτό του, ευχαριστώντας τον Θεό. «Δοξάστε με» φωνάζει η στάση του.

Ο τελώνης προσεύχεται κλαίγοντας με λυγμούς, γονατιστός και συντετριμμένος και ζητάει με ταπείνωση το έλεος του Θεού, για τον αμαρτωλό εαυτό του. Ο εγωισμός και ο ταπεινός στον ίδιο ιερό χώρο μιλούν με τον Άγιο Θεό. Χάος στην ουσία της προσευχής τους, που είναι της ζωής τους η εικόνα. Θεέ μου συγκλονίζομαι. Εγώ με ποιον μοιάζω περισσότερο; Ποιος κρύβεται μέσα μου; «Ιλάσθητί μοι ο Θεός».

β) Μέσα στο ίδιο αρχοντικό σπίτι, συναντούμε δύο αδέλφια με τον πατέρα τους. Μια πολλή τραγική σκηνή. Ο μικρότερος με θράσος και αυθάδεια ζητάει τα κεκτημένα του και φεύγει μακριά ως άσωτος. Εκεί ξοδεύει τα υλικά και ψυχικά του αγαθά, φθάνει στο επίπεδο των χοίρων, στην απόλυτη δυστυχία της ψυχοκτόνου αμαρτίας. Μετανοεί βαθιά, συντρίβεται και επιστρέφει για συμφιλίωση με τον πατέρα, που δεν σταμάτησε να τον αγαπάει. Στήνει γιορτή για την επιστροφή του Ασώτου γιού του που έζησε… Ο μεγαλύτερος γιος, που ήταν πάντα κοντά στον πατέρα του δεν αντέχει την αγάπη στον Άσωτο. Με θυμό, ζήλεια και αντίδραση φεύγει από τη γιορτινή ατμόσφαιρα της αγάπης στο σπίτι τους. Νιώθει αδικημένος. Ο κακός επιστρέφει. Ο καλός φεύγει. Ποιος είναι ο σωστός; Θεέμου, προβληματίζομαι… Εγώ με ποιον μοιάζω περισσότερο; Ποιος κρύβεται μέσα μου; «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου».

γ) Φοβερή η σκηνή. Παγκόσμιο Δικαστήριο. Ο Θεός δίκαιος κριτής, οι Άγιοι όλοι κριτές μας… Κριτήριο βασικό η αγάπη. Τρέμω πολύ. Διαχωρίζονται άλλοι «εκ δεξιών», άλλοι «εξ ευωνύμων». Εγώ πως διαχειρίζομαι, πως ξοδεύω την αγάπη. Την ξοδεύω στους αδελφούς μου, ή την κρατώ αξόδευτη για μένα; Να γυρίζει η ζωή μου πίσω, να διορθωθώ. Αδύνατον, πλησιάζω… και προσπίπτω μόνο στο έλεός Του!

Τρείς συναντήσεις, τις τρείς εβδομάδες του τριωδίου. Τρείς συναντήσεις για αυτογνωσία, αυτοκριτική και ειλικρινή μετάνοια. Αγαπώ σωστά τον Θεό, το συνάνθρωπό μας τον εαυτό μου; Ποια η ποιότητα και η ποσότητα, ποια τα κίνητρα της αγάπης μου; Ψυχή μου, συγκεντρώσου, ετοιμάσου. Πλησιάζει η αγία Σαρακοστή!

«Κ.Π.»