Ολοκληρώθηκε ο κύκλος των εκδηλώσεων με τον γενικό τίτλο «Ευαγγελίστρια 2024», που διοργανώθηκε για 26η χρονιά, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Την πλέον κεντρική δράση των εκδηλώσεων, απετέλεσαν οι πολιτιστικές βραδιές που πραγματοποιούνταν κάθε Πέμπτη, με τον γενικό τίτλο «Μια Πέμπτη, μια Σαρακοστή».
Με την ολοκλήρωση του κύκλου αυτού, πραγματοποιήθηκε η τελευταία μουσική παρουσίαση από το Φωνητικό και Ορχηστρικό Σύνολο «Καλλιτεχνήματα» με τον τίτλο «Θρηνωδούσα Μήτηρ» την Παρασκευή 26 Απριλίου, με ύμνους κλασσικής μουσικής προς την Υπεραγία Θεοτόκο που θρηνεί ως μητέρα του Ιησού Χριστού κατά τη διάρκεια της Σταύρωσής Του, από την εποχή της Αναγέννησης έως τον 20ο αιώνα.
Ακούστηκαν τα έργα Stabat Matter των J. Browne (απόσπασμα), F. Tuma (απόσπασμα), J. Rheinberger & Z. Kodaly.
Το Φωνητικό Σύνολο «Καλλιτεχνήματα» αποτελούν οι Ρέα Βουδούρη, Μαριλένα
Καρβελά, Κωνσταντίνος Καρβέλης, Κωνσταντίνος Κονδύλης, Λαμπριανός
Κυριακίδης, Μαριλένα Λιώση, Κώστας Παπαλέξης, Βασιλική
Τσιριγώτη.
Ενώ στο Ορχηστρικό Σύνολο συμμετείχαν οι Λαμπριανός Κυριακίδης (βιολί), Μάξιμος Αποστολάκης (βιολί), Ελένη Σπαχή (βιόλα), Κλεοπάτρα Δαρδάλη (τσέλο), Ελένη Μπιλμπίλογλου (κοντραμπάσο), Μαριάννα Σπυράκου (πιάνο).
Την προετοιμασία του ορχηστρικού συνόλου έκανε ο Λαμπριανός Κυριακίδης και την διδασκαλία & διεύθυνση η Μαρίας Μιχαλοπούλου.
Την εκδήλωση προλόγισε ο Ηλίας Λιαμής, Δρ. Θεολογίας - Μουσικολόγος - Συγγραφέας.
Μέσα από την οδό της τέχνης επιχειρήθηκε μία προσέγγιση στο πνεύμα της Μ. Εβδομάδας, με έμφαση στο πρόσωπο της Παναγίας. Ένα πρόσωπο που, κατά την ευαγγελική εξιστόρηση, θα περάσει σε λίγες ημέρες τις τραγικότερες στιγμές της ζωής της.
Μπορεί η Παναγία τις ημέρες της Μ. Εβδομάδας να μην λέει ούτε μία λέξη, δεν χρειάζεται όμως ιδιαίτερη φαντασία παρά μόνο ευαισθησία για να αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει για μια μάνα να βρεθεί κάτω από τον Σταυρό του Υιού της. Ενός Υιού αθώου αλλά καταματωμένου λίγα λεπτά πριν ακουστεί το «τετέλεσται».
Το πρόσωπο της Παναγίας είναι η δική μας μύηση στο θείο Πάθος. Αν προσεγγίσουμε λίγο τον πόνο της θα ενωθούμε με τον Υιό της και θα καταλάβουμε, έστω και ελάχιστα, τι σημαίνει ότι ο Θεός ήρθε στη γη, πόνεσε, υπέφερε και πέθανε, αναλαμβάνοντας την οδύνη και τις συνέπειες της δικής μας πτώσης.
Μεγάλη ομάδα των συνθετών της δύσης, συγκινήθηκαν και εμπνεύστηκαν από την εικόνα της Μητέρας κάτω από τον Σταυρό και γι’ αυτό η Χορωδία και η Ορχήστρα του Συνόλου, θέλησαν να ξεναγήσουν τους θεατές της εκδήλωσης σε αυτήν την μουσική φόρμα της δυτικής μουσικής, κάνοντας συγχρόνως κι ένα ταξίδι στο χρόνο. Αφού κάλυψαν μία περίοδο που ξεκινάει από τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση και φθάνει μέχρι τον 20ο αιώνα.
Ενώ στο Ορχηστρικό Σύνολο συμμετείχαν οι Λαμπριανός Κυριακίδης (βιολί), Μάξιμος Αποστολάκης (βιολί), Ελένη Σπαχή (βιόλα), Κλεοπάτρα Δαρδάλη (τσέλο), Ελένη Μπιλμπίλογλου (κοντραμπάσο), Μαριάννα Σπυράκου (πιάνο).
Την προετοιμασία του ορχηστρικού συνόλου έκανε ο Λαμπριανός Κυριακίδης και την διδασκαλία & διεύθυνση η Μαρίας Μιχαλοπούλου.
Την εκδήλωση προλόγισε ο Ηλίας Λιαμής, Δρ. Θεολογίας - Μουσικολόγος - Συγγραφέας.
Μέσα από την οδό της τέχνης επιχειρήθηκε μία προσέγγιση στο πνεύμα της Μ. Εβδομάδας, με έμφαση στο πρόσωπο της Παναγίας. Ένα πρόσωπο που, κατά την ευαγγελική εξιστόρηση, θα περάσει σε λίγες ημέρες τις τραγικότερες στιγμές της ζωής της.
Μπορεί η Παναγία τις ημέρες της Μ. Εβδομάδας να μην λέει ούτε μία λέξη, δεν χρειάζεται όμως ιδιαίτερη φαντασία παρά μόνο ευαισθησία για να αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει για μια μάνα να βρεθεί κάτω από τον Σταυρό του Υιού της. Ενός Υιού αθώου αλλά καταματωμένου λίγα λεπτά πριν ακουστεί το «τετέλεσται».
Το πρόσωπο της Παναγίας είναι η δική μας μύηση στο θείο Πάθος. Αν προσεγγίσουμε λίγο τον πόνο της θα ενωθούμε με τον Υιό της και θα καταλάβουμε, έστω και ελάχιστα, τι σημαίνει ότι ο Θεός ήρθε στη γη, πόνεσε, υπέφερε και πέθανε, αναλαμβάνοντας την οδύνη και τις συνέπειες της δικής μας πτώσης.
Μεγάλη ομάδα των συνθετών της δύσης, συγκινήθηκαν και εμπνεύστηκαν από την εικόνα της Μητέρας κάτω από τον Σταυρό και γι’ αυτό η Χορωδία και η Ορχήστρα του Συνόλου, θέλησαν να ξεναγήσουν τους θεατές της εκδήλωσης σε αυτήν την μουσική φόρμα της δυτικής μουσικής, κάνοντας συγχρόνως κι ένα ταξίδι στο χρόνο. Αφού κάλυψαν μία περίοδο που ξεκινάει από τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση και φθάνει μέχρι τον 20ο αιώνα.
1 σχόλιο:
Αραγε θα βρεθεί κάποτε ένας Ιεράρχης να βάλει φρένο, καί να σταματήσει τη χρήση μουσικών οργάνων μέσα σε ναούς ή θα συνεχιστή αυτό το φαινόμενο όλο καί αυξανόμενο, μέχρις ότου Δυτικοποιηθούμε πλήρως ;
Δημοσίευση σχολίου