«Οὐκ ἔστιν ὧδε…» - «Κ.Π.»

«Οὐκ ἔστιν ὧδε…»

Ἐπιστρέφουν ἀπὸ τὸ Μνημεῖο οἱ δικοί Του ἄνθρωποι… χωρὶς τὸν Διδάσκαλόν τους! Τὸν ἄφησαν, τὸν Ἐσταυρωμένο, στὸν τάφο νεκρόν! Ἀδύνατον! Δὲν μποροῦν νὰ ἡσυχάσουν. Δὲν μποροῦν νὰ κοιμηθοῦν. Μαρτυρικὴ ἡ νύχτα τους, ὅλοι τους ἐκεῖ, γύρω ἀπὸ τὴν πονεμένη Παναγία Μητέρα… Ἀσυγκράτητες λοιπόν, «λίαν πρωί, ὄρθου βαθέος», μὲ μύρα στὰ χέρια τους, ὁμάδες – ὁμάδες οἱ Μαθήτριές Του καταφθάνουν μὲ λαχτάρα στὸ Μνημεῖο Του, παρὰ τὸ σκοτάδι, τὸν βαρύ λίθο, τὸν φόβο τῶν Ἰουδαίων, δὲν ἀντέχουν μακριά Του…, τοὺς ἔλιωσε ὁ πόνος, τοὺς ἔλιωσε ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένο τους Διδάσκαλο.

Καὶ ἐκεῖ, τί ἔκπληξη, ἀπίστευτο! Ὁ λίθος ἀποκεκυλισμένος, ὁ τάφος ΚΕΝΟΣ, τὰ ὀθόνια μόνα! Ποῦ εἶναι ὁ λατρεμένος τους Κύριος; Τρέμουν, λαχταροῦν… Θέλουν τὸν Κύριο. Ποῦ εἶναι ὁ Κύριός τους… Καὶ τότε, τί ἔκπληξη πρωτοφανής… Τί θαῦμα θαυμάτων:

Ἕνας ὁλοφώτιστος Ἄγγελος τὶς ρωτᾶ: «Τί ζητεῖτε; Τὸν Ἐσταυρωμένον; Ἠγέρθη! Οὐκ ἔστιν ὧδε. Ἴδε ὁ τόπος… καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον… εἶχε αὐτάς τρόμος καὶ ἔκστασις. Κατάλαβαν ὅτι ἦταν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεώς Του…;

Δύο ὁλοφώτεινοι Ἄγγελοι τὶς ρωτοῦν: «Τί ζητεῖτε; Τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἠγέρθη…» φτερὰ βάζουν στὰ πόδια τους καὶ τρέχουν νὰ μαρτυρήσουν τὴν ἀνάστασή Του στοὺς Μαθητές Του…Κατάλαβαν ὄτι εἶναι οἰ πρῶτες Εὐαγγελίστριες;

Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ στεκόταν μόνη στὸ Μνημεῖο καὶ ἔκλαιγε ἀπαρηγόρητη καὶ βλέπει δύο ὁλόλευκους Ἀγγέλους: «Γύναι, τί κλαίεις; - Ἦραν (ἔκλεψαν) τὸν Κύριό μου καὶ οὐκ οἶδα ποῦ ἔθηκαν Αὐτόν…, στραφεῖσα δὲ ὀπίσω, ἀκούει: Γύναι, Μαρία, τί κλαίεις, τίνα ζητεῖς; Καὶ νομίζει ὅτι εἶναι κάποιος κηπουρός. Ὄχι, δὲν εἶναι κηπουρός. Ὁ Κύριος εἶναι ὁλοζώντανος! Τὸν βλέπει μπροστά της! – Ραββουνὶ (Διδάσκαλέ μου…) ἀπαντᾶ καὶ σκύβει νὰ Τὸν προσκυνήσει. – Μὴ Μοῦ ἅπτου, πορεύου πρὸς τοὺς ἀδελφούς Μου… ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου…»!

Ὁ Κύριός τους δὲν εἶναι νεκρός. Ζεῖ! Τοὺς τό εἶπε ὁ Ἄγγελος, τοὺς τὸ εἶπαν οἱ Ἄγγελοι, τὸν εἶδε ἡ Μαρία…, ὁ Κύριός τους ζεῖ, εἶναι Κενὸς ὁ τάφος Του! Σπεύδουν στὸ ἄκουσμα οἱ δύο Μαθητὲς Του ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἰωάννης. Φθάνουν στὸ Μνημεῖο Του. Ὁ Ἰωάννης πρῶτος ὡς νεώτερος. Ὁ Πέτρος ὅμως ὡς μεγαλύτερος μπαίνει πρῶτος μέσα. Τί ἀντικρύζουν! Ὁ τάφος Κενός. Τὰ ὀθόνια κείμενα μόνα, χωρὶς τὸ πανάγιο Ἐσταυρωμένο σῶμα Του. Ὁ Κύριός τους ζεῖ! Οὐκ ἔστιν ὧδε! Ἀνέστη! Ἀνέστη ὁ Κύριός τους. Καὶ θυμήθηκαν τότε τοὺς Προφῆτες ποὺ ἔλεγαν ὅτι «δεῖ Αὐτὸν ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι», καὶ θυμήθηκαν τὸν Κύριό τους ποὺ τοὺς εἶπε: «Δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδοθῆναι… σταυρωθῆναι… καὶ ἀναστῆναι». Χριστὸς Ἀνέστη! Ὄντως ἠγέρθη ὁ Κύριός Τους. Ἀλήθεια τοὺς εἶπε. Τὸν εἶδαν μὲ τὰ μάτια τους!

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

«Κ.Π.»