Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΣΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Η όλη ουσία της Αλήθειας σε καρπό
χριστιανικής ζωής ! Όλα τα άλλα, λυρική επιθετικότητα,
υποδόριο αυτό-αλάθητο, «παιχνίδι εν ου παικτοίς» !
Το
ορώμενο ως μη ορώμενο ! «Ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη
συνιώσιν»-«Ώστε να κοιτάζουν, αλλά να μη βλέπουν, και ν’ ακούνε, αλλά να μην καταλαβαίνουν»-Λκ.8,10. Οι άλλοι, οι πολλοί, απ’ τα πράγματα όμως δυστυχώς, κι οι
πολύ δικοί ! Χίλια χρόνια, λοιπόν, Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικισμός, απέναντι
και χώρια, και πεντακόσια, συν Προτεσταντισμός, «το γε και νυν έχον Status quo»-ήγουν, καθεστώς ! Και
καθένας ως δηλώνεται ο ίδιος, αδελφός αποδεκτός-Κρήτη 2016.
Δυο χιλιάδες χρόνια ιστορικός
Χριστιανισμός-Εκκλησία, κι η απαίτηση των
δυο Ζεβεδαίων για πρωτιά, εκεί στης
Ιερουσαλήμ ανηφοριά, λίγο πριν το Μαρτυρικό Σταυρό, σε πρώτο επίπεδο, σε πρώτη γραμμή ! Όχι η αντιστροφή της από το Χριστό ! Από τούτο το αίτημα Αυτού
στον Πατέρα, «ίνα ώσιν εν-ένα-καθώς ημείς», και οι δικοί Του, ανοιχτό !
Κάπου χάνουμε οι χριστιανοί, στον τέταρτο σπόρο της παραβολής, θαρρώ. «Το δε εν τη καλή γη, ούτοι εισίν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντες τον λόγον κατέχουσιν, και καρποφορούσιν εν υπομονή»-«Με το σπόρο που έπεσε στο γόνιμο έδαφος εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους καλά, και καρποφορούν υπομονετικά»-Λκ.8,15.
Ακριβώς τι; Αγάπη σε κάθε άνθρωπο ως έμπρακτη απόδειξη της Αγάπης τους στο
Χριστό το Θεό ! Πάν’ μαζί, δεν πάνε χώρια αυτά τα δυο ! Με σφραγίδα και υπογραφή Ιησού Χριστού αιμάτινη
! Αυτό η ουσία, το όλο αυτό ! «Το δε περισσόν, από τον πονηρό».
Αθανάσιος Κοτταδάκης
13 σχόλια:
Ἀναρωτιέμαι.
Στό εἰκονογράφημα καταγράφεται ἡ φράση: «Αγάπης δε ουδέν μείζον ούτε ίσον εστί»
Αὐτό τό γνωμικό ἀνήκει στόν Μένανδρο, Ἀθηναίο κωμικό ποιητή, 342- 291 π.Χ.
Στό κάτω μέρος ὅμως σημειώνεται τό ὄνομα «Ἅγιος Ἐφραίμ».
Ἄν κάποιος γνωρίζει κάτι σχετικά νά μᾶς διαφωτίσει.
Θεόδωρος Σ.
Προς: 19 Ιουνίου 2024 στις 9:03 μ.μ
Η ζωγραφική πάνω στην πέτρα αυτή έγινε από τον ή την Δ.Π. και η υπογραφή είναι από τον τόπο πωλήσεως. Το καλλιτέχνημα είναι μέσα σε κουτί με χαρτιά. Δεν περίμενα να προξενήσει τέτοια διεξοδική έρευνα ούτε γνώριζα ότι ήταν του Μένανδρου.
Μου άρεσε και το έβαλα δικιά μου η ευθύνη.
Καλό σας βράδυ.
«Ὡς χαρίεν ἔστ’ ἄνθρωπος, ἄν ἄνθρωπος ᾖ.» Μένανδρος
(Πόσο χαριτωμένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ἄν εἶναι ἄνθρωπος)
Εὐχαριστῶ τόν ἀγαπητό κ. Ἀναστάσιο γιά τήν διαφώτιση.
Ὅσο γιά τήν ἔρευνα, προέκυψε λόγω τῆς διαφορετικῆς θέσης τοῦ γνωμικοῦ ἀπό τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου.
Κάτι δήλωνε αὐτό ἀλλά δέν μποροῦσα νά τό γνωρίζω.
Καί πρός Θεοῦ, δέν ζήτησα εὐθύνες.
Πάντως, κατά τήν ταπεινή μου γνώμη, καλό θά εἶναι τέτοιου εἴδους ἀσάφειες νά ἀποφεύγονται ἀπό τούς καλλιτέχνες, ἐφόσον δημιουργοῦν δικαιολογημένα θέλω νά πιστεύω ἀπορίες καί ἐρωτηματικά καί στή χειρότερη περίπτωση λάθος ἐντυπώσεις.
Καί πάλι εὐχαριστῶ τόν ἀγαπητό κ. Ἀναστάσιο γιά τή διευκρίνιση καί ἀντεύχομαι.
Μέ ἐκτίμηση
Θεόδωρος Σ.
«ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΙΝΕΣ»
Α. «Αγάπης δε ουδέν μείζων ούτε ίσον εστί», στίχος από Μένανδρο 342-291,«Αθηναίο σατυρικό ποιητή, κοφτερό, γεμάτο αγάπη παρατηρητή της ανθρώπινης μωρίας και δυστυχίας … επιδέξιο και προσεκτικό δραματικό αρχιτέκτονα … αριστοτέχνη του λόγου … ύφος κομψό και σεμνό, χωρίς κανένα ρητορικό στόμφο, γλώσσα καθαρή και εύληπτη … καθημερινή των μορφωμένων της Αττικής»-Πάπυρος, Λαρούς, Μπριττάνικα. Προφανώς είναι από τους λογίους που ανήκουν στην «έξω γνώσιν», αυτήν που «χριστιανοί» εποχής «διαπτύουσιν ως πόρω Θεού βάλλουσα», ως γράφει Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Αλλά και που πρωτοπόροι με το Μέγα Βασίλειο σπουδάζουν στην Αθήνα έξι αιώνες μετά. Με το δεύτερο μάλιστα να γράφει την πραγματεία «Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων» !
Εδώ, λοιπόν, λαμβανομένων υπόψη, των περί «σπερματικού λόγου», της κλασσικής θέσης Αγίου Ιουστίνου φιλόσοφου και Μάρτυρα. «Οι μετά λόγου βιώσαντες, χριστιανοί εισίν, καν άθεοι ενομίσθησαν», και του Τερτυλλιανού, «όλα τα καλά των αρχαίων ημών των χριστιανών εστί». Διαβάζοντας κανείς απλά το στίχο. «Αγάπης δε ουδέν μείζων ούτε ίσον εστί», μπορεί να τον εκλάβει πρότερο σκαλοπάτι αιώνες έξι του καίριου λόγου του Παύλου. «Η Αγάπη, είναι μείζων της πίστης και της ελπίδας» διαπαντός ! Και αυτό αρκεί !
Β. Απόρησα κάμποσο με την «άκρα του τάφου σιωπή» στη θέση. «Το ορώμενο ως μη ορώμενο» … Χίλια χρόνια Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικισμός, απέναντι και χώρια, και πεντακόσια συν Προτεσταντισμός, «το γε και νυν έχων Status quo, ήγουν, καθεστώς ! Και καθένας ως δηλώνεται ο ίδιος, αδελφός αποδεκτός-Κρήτη 2016 ! Συν παλαιότερα, το πράγμα για να αλλάξει θέλει θαύμα άμεσα από το Χριστό !
Γ. Ο π. Θεοδόσιος έκανε μια σεμνή και ωραία εισήγηση σε Ορθόδοξους και Προτεστάντες χριστιανούς αδελφούς. Με πρόσκληση και παρόντος του λίαν αγαπητού μου και σεβαστού Δημητριάδος κ. Ιγνάτιου ! Και ο Ψευδώνυμος κ. Θεόδωρος Σ. με γαλατική ευγένεια βέβαια του εξηγεί, τι και πως και γιατί και πόσο αιρετικοί είναι οι δεύτεροι, λες και δεν ξέρει ο ίδιος. Τόσο πολύ, δηλαδή, το θέλει να στείλει ανθρώπους «χριστιανούς» κατ’ αυτόν βέβαια, στην κόλαση ! Αλήθεια ο ίδιος αν είχε γεννηθεί ας πούμε στη Γερμανία … Τι να πει κανείς. Αθανάσιος Κοτταδάκης
Φυσικά καί χρειάζεται θαύμα από τον Χριστό, για να αλλάξουν γνώμη οι Αιρετικοί καί να γίνουν Ορθόδοξοι.
Οσοι έχουν καλή προαίρεση, τούς κάνει ο Χριστός το θαύμα, καί Βαπτίζονται, γίνονται Μοναχοί, Επίσκοποι καί ζουν μέσα στο Φώς της Ορθοδοξίας.
Αυτοί είναι σε καλύτερη θέση από εμάς, διότι έχουν γνωρίσει την Αίρεση, δέν αναπαύθηκαν καί έγιναν Ορθόδοξοι.
Εμείς γίναμε Ορθόδοξοι από τούς γονείς μας, καί τώρα που ενηλικιωθήκαμε, μερικοί από εμάς εμφανίζουν την νόσο της Δυτικοπληξίας, η οποία είναι δυσθεράπευτη.
Πιθανόν να χρειάζεται καί για αυτούς θαύμα.
Έχω την νόσο 10,57 της Δυτικοπληξίας και νιώθω χαρά που όλοι μαζί οι χριστιανοί και μη χριστιανοί θα είμαστε στον Παράδεισο κατά τον Απ. Παύλο ‘’συνήδηση’’ εσύ κάθισε στον δικό σου παράδεισο μόνος χωρίς τον Μόνο.
Φιλιά αδελφικά.
Αγαπητέ αδελφέ 12- 14, σού εύχομαι να βρεθείς πράγματι στον Παράδεισο.
Πάντως, πρός τό παρόν, δέν είναι σωστό να παίρνεις την θέση του Κριτού καί να τοποθετείς τον εαυτό σου στον Παράδεισο καί άλλους απέξω.
Η Κρίση είναι αρμοδιότητα του Υιού.
Ούτε οι Αγιοι (πολύ περισσότερο αυτοί βέβαια, διότι είχαν ταπείνωση) δέν τόλμησαν εν ζωή, να τοποθετήσουν τούς εαυτούς τους στον Παράδεισο.
Εγώ πάντως λέω καθημερινά το "Κύριε Ελέησον" καί ελπίζω στο Ελεος του Θεού.
« ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους.» (Ἰω. ιγ΄34)
Ἀξιότιμε κ. Κοτταδάκη,
γράφετε στό ἀνωτέρω σχόλιό σας:«Διαβάζοντας κανείς απλά το στίχο. «Αγάπης δε ουδέν μείζων ούτε ίσον εστί», μπορεί να τον εκλάβει πρότερο σκαλοπάτι αιώνες έξι του καίριου λόγου του Παύλου. «Η Αγάπη, είναι μείζων της πίστης και της ελπίδας» διαπαντός ! Και αυτό αρκεί !»
Μέ συγχωρεῖτε, ἀλλά ἄν δεχτοῦμε αὐτό τό συλλογισμό τότε εἶναι σάν νά ἰσχυριζόμαστε πώς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀποτελεῖ κλιμακωτή συνέχεια πού πῆρε τήν βεβαιότητα περί τῆς ἀγάπης ὡς μείζονος ἀρετῆς ἀπό τόν Μένανδρο.
Πρᾶγμα φυσικά ἄτοπο.
Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας περί «καινῆς ἐντολῆς» διαλύει πάραυτα τέτοιες ὑποθέσεις.
Ὅσο για τό ἄν «Η Αγάπη, είναι μείζων της πίστης και της ελπίδας» σᾶς ὑπενθυμίζω τήν προηγούμενη ἀνταλλαγή σχολίων ὅπου ἀπό τήν ἐρμηνεία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου προκύπτει ὁτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «Πανταχοῦ συνάπτει καὶ συγκολλᾷ τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀγάπην, θαυμαστήν τινα ξυνωρίδα»!
Πίστις καί Ἀγάπη, μιά «θαυμαστή ξυνωρίδα», ἕνα ἀξιοθαύμαστον ζεῦγος!
Τό μόνο πού θά προσθέσω εἶναι ἡ ἐρμηνεία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου στό χωρίο Α΄ Τιμ. α΄5-7, «τὸ δὲ τέλος τῆς παραγγελίας ἐστὶν ἀγάπη ἐκ καθαρᾶς καρδίας καὶ συνειδήσεως ἀγαθῆς καὶ πίστεως ἀνυποκρίτου, ὧν τινες ἀστοχήσαντες ἐξετράπησαν εἰς ματαιολογίαν, θέλοντες εἶναι νομοδιδάσκαλοι, μὴ νοοῦντες μήτε ἃ λέγουσι μήτε περὶ τίνων διαβεβαιοῦνται.»,
τό ὁποῖο χωρίο σημειωτέον, καταχωρήθηκε ἀπό τόν ἀείμνηστο Ἀλέξανδρο Τσιριντάνη στήν προηγούμενη ἀνάρτηση:
https://anastasiosk.blogspot.com/2024/06/blog-post_150.html#more
παραλείποντας όμως (σκοπίμως;) τή φράση «καὶ πίστεως ἀνυποκρίτου», ἀλλοιώνοντας ἔτσι τό συμπέρασμα πού συνάγει ὁ συγγραφέας:
« Ἀγάπην δὲ ποίαν φησί; Τὴν εἰλικρινῆ, οὐ τὴν μέχρι ῥημάτων, ἀλλὰ τὴν ἀπὸ διαθέσεως, καὶ γνώμης καὶ τοῦ συναλγεῖν, Ἐκ καθαρᾶς, φησὶ, καρδίας· ἤτοι περὶ πολιτείας φησὶν ὀρθῆς, ἢ περὶ γνησίας φιλίας. Ποιεῖ γὰρ καὶ βίος ἀκάθαρτος σχίσματα· Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων, μισεῖ τὸ φῶς.
Ἔστι γὰρ φιλία καὶ ἡ τῶν φαύλων, οἷον καὶ λῃσταὶ λῃστὰς φιλοῦσιν, καὶ ἀνδροφόνοι ἀνδροφόνους· ἀλλ' οὐκ ἔστι τοῦτο ἀπὸ συνειδήσεως ἀγαθῆς, ἀλλ' ἀπὸ φαύλης, οὐδ' ἐκ καθαρᾶς καρδίας, ἀλλ' ἐξ ἀκαθάρτου, οὐδὲ ἐκ πίστεως ἀνυποκρίτου, ἀλλ' ἐπιπλάστου καὶ ὑποκεκριμένης.
Πίστις γὰρ τὸ ἀληθὲς δείκνυσιν· ἀπὸ δὲ πίστεως εἰλικρινοῦς ἡ ἀγάπη τίκτεται· ὁ γὰρ ὄντως εἰς Θεὸν πιστεύων, οὐκ ἀνέχεταί ποτε ταύτην ἀφεῖναι.»
«Πίστις γὰρ τὸ ἀληθὲς δείκνυσιν· ἀπὸ δὲ πίστεως εἰλικρινοῦς ἡ ἀγάπη τίκτεται»
Θεωρῶ πώς γίνεται ὁρατή ἡ σχέση τῆς πίστης μέ τήν ἀγάπη.
Βάση καί ἐφαλτήριο τῆς πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον ἀγάπης εἶναι ἡ «ἀνυπόκριτος πίστις», ἡ ἀληθής καί εἰλικρινής πίστη.
Κι ἀπό πού τό ἀντλεῖ αὐτό ὁ Χρυσορρήμων;
Ἀπό τόν «μέγα τῆς ἀληθείας κήρυκα καί τὸ καύχημα τῆς οἰκουμένης» τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὅπως τό διαβεβαιώνει στίς Ἐπιστολές του.
Κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπό πού τό ἀντλεῖ;
Ἄς ἀκούσουμε τόν ἴδιο:
«εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος, -ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι,- διδάσκαλος ἐθνῶν ἐν πίστει καὶ ἀληθείᾳ.» (Α΄ Τιμ. β΄7).
Καί σἐ ἄλλη ἐπιστολή του ἀφιερώνει ὁλόκληρο κεφάλαιο γιά τήν πίστη καί διαμηνύει διαχρονικά: «χωρὶς δὲ πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι» (Ἑβρ. ια΄6).
Συνεχίζεται...
Θ.Σ.
«χωρὶς δὲ πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι»
(Ἑβρ. ια΄6)
Συνέχεια...
Ἀξιότιμε κ. Κοτταδάκη,
σχετικά μέ τό σχόλιό μου στήν ἀνάρτηση τοῦ π. Θεοδοσίου γράφετε: «Τόσο πολύ, δηλαδή, το θέλει να στείλει ανθρώπους «χριστιανούς» κατ’ αυτόν βέβαια, στην κόλαση ! Αλήθεια ο ίδιος αν είχε γεννηθεί ας πούμε στη Γερμανία …»
Φυσικά τό ποιός θά πάει στήν Κόλαση καί ποιός στόν Παράδεισο «οὔτ' ἐμόν ἐστιν οὔτ' ἄλλου τῶν παροικούντων τήν Ἱερουσαλήμ» γιά νά παραφράσω τή σχετική ρήση.
Ὅμως ἀναρωτιέμαι, προκύπτει κάτι τέτοιο ἀπό τό σχόλιο πού παρέθεσα στήν ἐν λόγω ἀνάρτηση;
Ἡ ἀπορία μου καί ἔκπληξή μου ἦταν στήν προσφώνηση, ὅπου χωρίς νά ὑπάρχει λόγος ἀναφέρθηκε στήν αἵρεση περιγράφοντάς την ὡς μιά «διαφορετική … “ανάγνωση” των γονιών» καί τίς χαώδεις δογματικές διαφορές μεταξύ ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Εὐαγγελικῶν ὡς κάτι «διαφορές στην “οπτική” αρτιότητα αυτής της θέας».
Ἀντιγράφω καί μεταφέρω ἀπό τήν ΛΓ Ομιλία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν πρός Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολή.
« Δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ' ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, ἐν πραΰτητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐπίγνωσιν ἀληθείας.
Τί οὖν, φησὶν, ἂν ἐχθροὶ ὦσι καὶ Ἕλληνες, οὐ δεῖ μισεῖν;
Μισεῖν μὲν, οὐκ ἐκείνους δὲ, ἀλλὰ τὸ δόγμα, οὐ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὴν πονηρὰν πρᾶξιν, τὴν διεφθαρμένην γνώμην.
Ὁ μὲν γὰρ ἄνθρωπος ἔργον Θεοῦ, ἡ δὲ πλάνη ἔργον τοῦ διαβόλου.
Μὴ τοίνυν ἀναμίξῃς τὰ τοῦ Θεοῦ, καὶ τὰ τοῦ διαβόλου· ἐπεὶ καὶ Ἰουδαῖοι καὶ βλάσφημοι ἦσαν καὶ διῶκται καὶ ὑβρισταὶ, καὶ μυρία τὸν Χριστὸν ἔλεγον κακά· Ἆρ' οὖν ἐμίσει αὐτοὺς Παῦλος, ὁ μάλιστα πάντων τὸν Χριστὸν φιλῶν;
Οὐδαμῶς, ἀλλὰ καὶ ἐφίλει, καὶ πάντα ὑπὲρ αὐτῶν ἔπραττε· καὶ νῦν μέν φησιν, Ἡ μὲν εὐδοκία καὶ ἡ δέησίς μου πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτῶν ἐστιν εἰς σωτηρίαν· νῦν δὲ, Ηὐχόμην ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ αὐτῶν.»
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος περιγράφει τὴν αἵρεση ὡς «πονηρὰν πρᾶξιν», ὠς «διεφθαρμένην γνώμην» καί ὡς «ἔργον τοῦ διαβόλου».
Ἔμεῖς πῶς ὑποβαθμίζουμε καί ἀπομειώνουμε τήν αἵρεση μπροστά τους, παρουσιάζοντάς την ὡς διαφορετική ἀνάγνωση;
Δέν ὑπάρχει περίπτωση κάτι τέτοιο νά θεωρηθεῖ καί νά ἐκληφεῖ καί ὡς ἐπιβράβευση ἐκ μέρους τους γιά αὐτό πού πιστεύουν καί ὅτι εἴμαστε τό ἴδιο ἀπό ἀπόψεως πίστεως, ὁπότε δέν γεννᾶται λόγος ἐπιστροφῆς στήν Μία, Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία;
Μέ λίγα λόγια δέν τούς κλείνουμε τήν πόρτα εὐγενικῶς κατάμουτρα στή σωτηρία;
Ἀναρωτιέμαι.
Ὅσο δέ γιά τό ἐρώτημά σας, ἄν εἶχα γεννηθεῖ στή Γερμανία, ἐννοῶντας σέ οἰκογένεια μέ διαφορετικό θρήσκευμα ἐκτός τῆς Ὀρθοδοξίας, προφανῶς καί θά ἤθελα κάποιος νά μοῦ ἀνοίξει τά μάτια καί ὄχι νά παραβλέψει τήν ἀσθένειά μου.
Διότι τήν αἵρεση μποροῦμε κάλλιστα νά τήν παρομοιάσουμε σάν μιά ἀσθένεια καί μάλιστα βαριά, καί ὄπως ὅταν ἀσθενοῦμε στό σῶμα κινδυνεύει ἡ ζωή μας ἔτσι καί μέ τήν αἵρεση κινδυνεύει ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας .
Ἄν ἤμουν λοιπόν ἀσθενής - αἱρετικός, πραγματικά θά ἤθελα κάποιον νά μοῦ πεῖ τήν ἀλήθεια γιά τήν ἀσθένεια - αἵρεση πού πάσχω καί νά μέ ὁδηγήσει στή θεραπεία-σωτηρία.
Καί νά εἶστε σίγουρος κ. Κοτταδάκη, ὅτι ὅπως ὁ Θεός «ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» ἔστειλε τόν Φίλιππο γιά νά ὁδηγήσει τόν Αἰθίοπα στή σωτηρία ἔτσι καί σήμερα βρίσκει Φιλίππους (τρόπους) καί ὁδηγεῖ τίς καλοπροαίρετες ψυχές εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν, δηλαδή τήν Ὁρθοδοξία.
Ἄς ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στό Θεό.
Ἴσως ἄλλα θά ἔπρεπε νά ἀνησυχοῦν ἐμᾶς πού γεννηθήκαμε μέσα στό Φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας.
Κάπου διάβασα πώς «τό φῶς τῆς ἀληθείας ἄν δέν φωτίζει τυφλώνει»!
Ὁ νοῶν νοείτω καί μή παρανοείτω!
Μέ ἐκτίμηση
Θεόδωρος Σ.
Μάλλον πιστεύουμε σε διαφορετικό Θεό ! Γεια σας μια για πάντα. Αθανάσιος Κοτταδάκης
Μάλλον δεν καταλάβαμε καλά αδελφοί μου,ότι μετά από την οικουμενιστικη κακοδοξία ήρθε να κολλήσει η εντολή της αγάπης αδελφοί,ως μείζων πασών των αρετών.
Και αφού είπαμε ναι στον μονοφυσιτισμο,
Και ναι στα άλλα εκτός εκκλησίας δόγματα,και προωθήσαμε την αγάπη ως την μόνη σωτηρία,
...δεν το καταλάβαμε ότι με την αγάπη και μόνο με αυτήν ομιλούμε πλέον για μια
ΑΟΡΙΣΤΗ ΠΙΣΤΗ................
ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ ΘΕΟ...(!)
.......´.´......
Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ,όμως αδελφοί ,δεν είναι απροσδιόριστος ούτε έχει ψευδεπίγραφη αγάπη.
Ακούμε προσεκτικά και απαντάμε και είναι καλό να υπάρχει διαλλακτικότητα.
Γιατί όλοι έχουμε κάνει λάθη κ πρέπει να τα διορθώνουμε με αγάπη.
Ο Τριαδικός Θεός μας,είναι ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!!!
Άλλωστε,
Η ΠΡΩΤΗ ΕΝΤΟΛΗ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟΝ ΜΩΥΣΗ ΕΙΝΑΙ:
1)
ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΣΟΥ ΕΞ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ ,ΕΞ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΣΟΥ ,ΕΞ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΣΟΥ.
2)
ΔΕΥΤΕΡΑ ΔΕ,ΟΜΟΙΑ (όμοια)ΜΕ ΑΥΤΗΝ ,
ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ ΩΣ ΕΑΥΤΟΝ.
Καλή κ Αγία ημέρα εύχομαι!
ΜΕ πόνο ψυχής!
ΛΟΓΩ ταχύτητας της γραφής ,παρακαλώ ,
προσθέσατε στη λέξη ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ, ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΑΓΙΟΣ.
Έτσι έχουμε
ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ,
ΠΑΤΗΡ ΥΙΟΣ Κ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ.
ΑΜΗΝ!
Τωρα δεσαμε ... "Ορθοδοξιας" το καυχημα ! Κανενας αλλος, να κανετε ... "συνοδο". "Ινα βλεποντες μη βλεπωσιν και ακουοντες μη συνιωσιν". Αθαν. Κοτταδακης
Δημοσίευση σχολίου