Νὰ στήνετε γέφυρες! - «Κ.Π.»

  Νὰ στήνετε γέφυρες!

«Κ.Π.»

Μὲ ἔκπληξη πρωτοακούσαμε τὴ φράση αὐτή. Εὔκολα ὁ συνειρμὸς φέρνει στὸ νοῦ «τῆς Ἄρτας τὸ γεφύρι» καὶ τὰ ἄπειρα ἑλληνικά, γραφικὰ γεφύρια, ποὺ στολίζουν τὴν πλούσια σὲ ὀμορφιὰ ὕπαιθρό μας.  Τί ὡραῖες εἰκόνες! Ἀπὸ κάτω τους κυλοῦν τὰ γάργαρα νερὰ τους ρυάκια, ποτάμια, καὶ ἐπάνω τους χαίρονται τὴ φυσική τους διαδρομὴ καὶ διευκολύνουν τὴν πορεία τους οἱ διαβάτες. Ἀγαπημένο καὶ ξεχωριστὸ τὸ γεφύρι κάθε περιοχῆς. Τὸ καμάρι τῶν κατοίκων της, ζωγραφιᾶς πίνακας, λές.

Αὐτὴ ἡ φράση δὲν ἔχει σχέση μὲ τὰ παραπάνω. Μᾶς τὴν ἔδωσε ὁ Ἅγιος Παϊσιος ὡς συμβουλή, ὅταν στὰ νιάτα μας εἴχαμε τὴ μεγάλη εὐλογία νὰ τὸν συναντήσουμε στὴν Παναγούδα τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ὅλη μας ἡ καλὴ παρέα. Καθὼς καταγόταν ἀπὸ τὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα, τὰ περίφημα ἠπειρώτικα γεφύρια εἶχαν ἀποτυπωθεῖ στὴν ψυχή του ὡς εἰκόνες καὶ ὡς βιώματα, καὶ γνώριζε νὰ τὰ χρησιμοποιεῖ μεταφορικὰ σὲ πνευματικὲς συνομιλίες.

- Πάτερ, μόλις ἀπολυθήκαμε ἀπὸ τὸ Στρατὸ καὶ ἤρθαμε νὰ πάρουμε τὴν εὐχὴ σας πρὶν βγοῦμε στὴ ζωή. Θὰ ἐργαστοῦμε ὡς ἐκπαιδευτικοί. Τί θὰ μᾶς συμβουλεύατε; Τὸν ρωτήσαμε.

- Καλά μου παιδιά, νὰ στήνετε γέφυρες. Μὲ τὴν οἰκογένειά σας, τοὺς μαθητές, τοὺς συναδέλφους, παντοῦ καὶ πάντα. Νὰ προσπαθεῖτε νὰ στήνετε γέφυρες. Ἔτσι θὰ ὑπάρχει ἑνότητα, εἰρήνη, συνεργασία καὶ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Διαφορετικὰ βρίσκει τὸ κενὸ «τὸ ταγκαλάκι» καὶ δημιουργεῖ τὶς δικές του καταστάσεις. Ἐσεῖς νὰ στήνετε γέφυρες…

Μᾶς αἰφνιδίασε ἡ συμβουλή του. Τὴ συζητήσαμε ἀρκετὰ μαζί του καὶ ἀργότερα μεταξύ μας. Ἦταν ὄντως οὐρανόσταλτη. Ἔτσι τὴν δεχτήκαμε τότε, ἔτσι τὴ βρήκαμε συνέχεια στὴν πορεία μας, κατὰ τὴν ἐφαρμογή της. Γέφυρα δὲν εἶναι ὁ Κύριός μας μεταξύ του Παραδείσου τῆς Ἐδὲμ καὶ τοῦ Παραδείσου τῆς αἰώνιας βασιλείας; Γέφυρα δὲν εἶναι ἡ Παναγία μας μεταξὺ ἀνθρώπων καὶ Θεοῦ; Γέφυρα δὲν εἶναι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τῆς ἐπίγειας μὲ τὴν ἐπουράνια ζωή; Ὁλα, «Γέφυρα μετάγουσα»! Γέφυρες νὰ στήνουμε καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀνάμεσά μας, νοητὲς γέφυρες, γιὰ νὰ περνάει μὲ ἀσφάλεια ἡ Θεία Χάρη καὶ νὰ στερεώνει τὴν ἀγάπη στὶς καρδιές, γιὰ νὰ ἑνώνει τὰ διεστῶτα!

Πολὺ σωτήριο καὶ πρακτικὸ τὸ ἀγώνισμα. Ὅταν τὸ ἔχουμε ὡς προτεραιότητα, δὲν γκρεμίζονται οἱ σχέσεις μας μὲ τοὺς συνανθρώπους μας. Καὶ ἂν μᾶς ξεφύγουν καὶ γκρεμιστοῦν, ὑπάρχουν οἱ τρόποι νὰ ἀποκατασταθοῦν γρήγορα καὶ σωστὰ μὲ τὴ συγχωρητικότητα, τὴν ὑποχωρητικότητα, τὴν ταπείνωση. «Μείζων πάντων ἡ ΑΓΑΠΗ»!

Στὴν Καινὴ Διαθήκη διαβάζουμε γι’ αὐτὸ τὸ στήσιμο τῆς γέφυρας: «Ὅταν προσφέρεις τὸ δῶρο σου στὸ θυσιαστήριο καὶ θυμηθεῖς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει κάτι ἐναντίον σου, γιὰ κάποια ἀδικία, ποὺ ἐσὺ τοῦ ἔκανες, ἄφησε ἐκεῖ τὸ δῶρο σου…» (Μάτθ. ε, 23-24). Μάλιστα οἱ Ἅγιοι Πατέρες δίνουν τὴν ἑρμηνεία «Ἂν κάποιος ἔχει κάτι ἐναντίον σου, δίκαιο καὶ εὔλογο, νὰ τὸν συγχωρήσεις καὶ νὰ προσεύχεσαι γι’ αὐτόν. Ἂν ὅμως ἐσὺ ἔχεις κάτι ἐναντίον του, νὰ τὸ διορθώσεις καὶ νὰ τὸ ἀποκαταστήσεις». Ἐξάλλου ἔχουμε καὶ τὴ φωτισμένη συμβουλὴ τοῦ Πνευματικοῦ μας γιὰ κάθε περίπτωση, ἀρκεῖ νὰ τοῦ λέμε ἀλήθεια… Προσευχὴ λοιπὸν καὶ ἀγάπη γιὰ ὅσους μᾶς στενοχωροῦν καὶ δὲν θέλουν μαζί μας σχέση. Προσευχὴ καὶ ὑπομονὴ μέχρι νὰ πάρουν τὸ χρόνο τους καὶ νὰ μετανοήσουν…

Δέν τό θέλει ὁ Θεός νὰ γκρεμίζεται ἡ ΑΓΑΠΗ στὴν ἀνθρώπινη ἐπικοινωνία. Ἀγάπη πατρική, μητρική, συζυγική, γονεϊκή, ἀδελφική, φιλική…, ἡ κάθε μορφή της. Ἡ ἀγάπη εἶναι δῶρο Θεοῦ καὶ κατόρθωμα, ἀγώνας τοῦ καθενός. Κρῖμα νὰ γκρεμίζεται τὸ οἰκοδόμημά της. Ἄν δέν στήνουμε μεταξύ μας γέφυρες,πῶς εἶναι δυνατόν νά στηθεῖ γέφυρα μέ τόν Θεό; Γι’ αὐτὸ προσοχή! Γέφυρες ἐν δράσει. Νὰ στήνουμε γέφυρες στέρεες καὶ δυνατὲς καὶ ὄμορφες! Μὲ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου μας!