«Δὲν ξαναπάω»
«Κ.Π.»
Εἶχε Πανελλήνιες ἐξετάσεις ὁ πρῶτος τους γιός, ὁ
Θάνος καὶ ὅλη ἡ οἰκογένεια ἦταν δίπλα του μὲ ἀγάπη! Μάλιστα ἑτοιμάστηκε νὰ ἐξομολογηθεῖ,
γιὰ νὰ ἀξιωθεῖ νὰ κοινωνήσει πρὶν τὶς ἐξετάσεις του. Ἔφυγε λοιπὸν ἤρεμος γιὰ τὸν
σεβαστό του Πνευματικό. Ἀργότερα ἐπέστρεψε στὸ σπίτι ἀνήσυχος. Δὲν φαινόταν ἀναπαυμένος.
Κάτι τὸν ἀναστάτωσε. Ἡ Μητέρα του τὸν φροντίζει διακριτικά, νὰ ξαναριχτεῖ στὴ
μελέτη του ἀλλὰ δὲν εἶναι συγκεντρωμένος. Καὶ πρὶν ἐκείνη προφθάσει νὰ τὸν
ρωτήσει τί τοῦ συμβαίνει, ὁ Θάνος ξέσπασε ἀγριεμένος:
- Δὲν θὰ ξαναπάω πιὰ σὲ Πνευματικὸ, οὔτε γιὰ ἐξομολόγηση. Οὔτε νὰ μοῦ θυμίσετε πὼς πρέπει νὰ ξαναπάω. Τέλος! Θυμᾶσαι, Μαμά, γιατί ἄλλαξα τὸν πρῶτο μου Πνευματικό; Γιατί ἀντὶ νὰ εἶναι συγκεντρωμένος στὸ Μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεώς μου καὶ σὲ μένα, ποὺ πάλευα νὰ ἐλευθερώσω ἀπὸ τὰ πάθη μου καὶ τὰ λάθη μου τὴν ψυχή μου, ἐκεῖνος πρόσεχε τὸ κινητό του καὶ ἀπαντοῦσε στὰ μηνύματα, μὲ τὴν ἡσυχία του… Τὸν παρακάλεσα ὅτι μὲ ἐνοχλεῖ. Δὲν μὲ ὑπολόγισε καὶ οὔτε ἐγὼ τὸν ἄντεξα. Ἔφυγα μακριά του.
Βρῆκα λοιπὸν τὸν νέο μου πνευματικό, ποὺ σιγὰ –
σιγὰ μὲ κέρδιζε καὶ μὲ βοηθοῦσε. Τέλεια ἡ ἐπικοινωνία μας! Σήμερα ὅμως, δὲν τὸ
πιστεύω αὐτὸ ποὺ ἔγινε, τὰ μάτια του ἦταν κολλημένα στὸ κινητό του, ἐγὼ μιλοῦσα…
στὸν ἀέρα καὶ μάλιστα τρεῖς φορὲς μὲ σταμάτησε: - Συγγνώμη, Θάνο. Πρέπει νὰ ἀπαντήσω
σὲ κάτι ἐπεῖγον… Θύμωσα τόσο πολύ, Μαμά, καὶ τοῦ εἶπα: - Πάτερ, δὲν μπορῶ νὰ
συγκεντρωθῶ καὶ νὰ ἐξομολογηθῶ, ὅταν δὲν μὲ προσέχετε. Συγγνώμη, τὴν εὐχή σας…
Καὶ ἔφυγα βιαστικά.
- Ἔχεις δίκιο, παιδί μου, μεγάλο δίκιο ἀλλὰ δὲν ἔπρεπε
νὰ διακόψεις τὸ ἱερὸ Μυστήριο, μπορεῖ ὄντως νὰ ἦταν κάτι ἐπεῖγον καὶ ἂς ἔκανες
λίγη ὑπομονή…
- Ὁ πάτερ μὲ διέκοψε πρῶτος καὶ μάλιστα τρεῖς
φορές. Ἐγὼ ἀκολούθησα τὸ παράδειγμά του. Τέρμα, δὲν ξαναπάω…
- Μά, παιδί μου, ἕνας πειρασμὸς ἦταν δὲν θὰ
ξανασυμβεῖ.
- Κι ἐγὼ ποῦ τὸ ξέρω αὐτό; Ποιός μοῦ τὸ ἐγγυᾶται;
Μαμὰ, τέλος. Πιστεύω ὅτι ἦταν ἐκ μέρους του ἀσέβεια καὶ στὸ Μυστήριο καὶ σὲ ἐμένα
τὸν ἴδιο στὴν πιὸ ἱερὴ ὥρα, ποὺ τοῦ ἄνοιγα τὴν ψυχή μου. Γιὰ σκέψου, Μαμά, νὰ ἄνοιγε
τὸ κινητό του, γιὰ κάτι ἐπεῖγον πάντα, στὴν ἁγία Τράπεζα τὴν ὥρα τῆς Θείας
Λειτουργίας, στὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, στὸ Μυστήριο τῆς Βαπτίσεως. Γιὰ σκέψου νὰ
τὸ ἄνοιγε στὸ σπίτι μας, ὅταν μᾶς κάνει εὐχέλαιο. Βεβήλωση τῶν Μυστηρίων «κατ’ ἐνώπιον
Θεοῦ»! Ἐγὼ θὰ σοῦ τὰ λέω αὐτὰ μαμά. Ἀνεπίτρεπτη ἡ συμπεριφορὰ αὐτή.
Καὶ ἄλλοι ἱερεῖς τὸ συνηθίζουν… Ξέρεις τί ἔλεγαν
κάποιοι συμμαθητές μου στὸ Σχολεῖο; Ἔλεγαν πὼς σήμερα οἱ ἱερεῖς μοιάζουν μὲ
μάνατζερ, κυκλοφοροῦν στοὺς δρόμους μὲ ἀκουστικὰ στὰ αὐτιὰ καὶ κινητὰ στὰ χέρια
μὲ τέτοια ἄνεση… Ἔπρεπε νὰ εἶναι διακριτικοί. Δὲν ἀρέσουν ἔτσι στὰ παιδιὰ σὰν
πολυάσχολοι ἐπαγγελματίες. Τοὺς θέλουν ἥρεμους καὶ συγκεντρωμένους… Ἄς πάω στὸν
παπα-Δῆμο στὴν ἐνορία μας, νὰ τακτοποιηθῶ τώρα ποὺ ἔχω ἐξετάσεις, καὶ βλέπουμε.
Εἶναι πολὺ σοβαρὸ τὸ θέμα. Πρέπει νὰ λυθεῖ… Ἐπειγόντως!
11 σχόλια:
Δυστυχώς, αντί να ασχολούνται με τα μυστήρια ασχολούνται με τα κοσμικά.... Άπατος πάτος !!!
Οι ιερείς που γίνονται χωρίς ... πολλά πολλά, οι πνευματικοί - όσα πτυχία και αν έχουν ή δεν έχουν -, αλλά και όσοι διακονούν την εκκλησία, πρέπει πρώτα να πηγαίνουν για επιμόρφωση σε μία σχολή τύπου ΣΕΛΕΤΕ. Δυστυχώς οι περισσότεροι Δεσποτάδες δεν ασχολούνται με αυτές τις ... πολυτέλειες. Σχεδόν όλα είναι στον αυτόματο, ή στα πρόχειρα, ή της τελευταίας στιγμής. Ανάλογη θα είναι και η κρίση. Ο σώζων εαυτόν ... σωθήτω !!!
Scusa, cara signora N.
Τ.
Αραγε ο Θάνος,πού βλέπει τό θέμα με αρκετή αυστηρότητα, δέν έχει ανοίξει ποτέ το κινητό του μέσα στην τάξη, τήν ώρα του μαθήματος ;
Για νά μήν πούμε, αν το έχει ανοίξει μέσα στην εκκλησία, τήν ώρα της Θείας Λειτουργίας, διότι τό έχουμε δεί καί αυτό το φαινόμενο.
Ο Θάνος όμως δεν είναι πνευματικός και δεν εξομολογεί εκείνη την ώρα. Άντε από δω, που θα κάνεις και συμψηφισμός τέτοιου είδους.
Όντως χρειάζεται προσοχή από τους πνευματικούς, διότι πολλές φορές η εξομολόγηση έχει διάρκεια χρονική αρκετή και αυθόρμητα ο ιερέας μπορεί να απαντήσει ή να ανοίξει για λίγο το τηλέφωνο. Όχι βέβαια από περιφρόνηση του μυστηρίου ή του εξομολογουμένου.Δυστυχώς το κινητό μπήκε για τα καλά στην ζωή όλων μας μικρών και μεγάλων , χωρίς συναίσθηση τόπου καί χρόνου.
Ο νεαρός πιστεύω να είναι επιεικής χωρίς να σημαίνει ότι έχει άδικο.
Ας διορθωθούμε όλοι όσοι κάνουμε αλόγιστη χρήση του κινητού...
Κάποιες φορές νομίζουμε πως ο ιερέας δεν μας ακούει.
Μπορεί την ώρα που μιλάει ο αμαρτωλός,όχι να κοιτάζει το κινητό του ο ιερεύς ,αλλά να σηκωθη και να ψάχνει στη βιβλιοθήκη του κάποιο βιβλίο.
Στην πραγματικότητα ,μπορεί να θέλει να δείξει την λεπτότητα εκείνη που χρειάζεται ώστε να κάνει τον άλλον πιο αναλυτικό για να τα πει.
Αυτό έχει συμβεί που σας λέω και σε ιερείς οι οποίοι έχουν όνομα ως πολύ καλοί πνευματικοί και είναι,απλά εμείς κρίνουμε από μια δυο φορές χωρίς διάκριση.
Δεν μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα έτσι απλά κ ως έτυχε.
Και όμως αυτοί οι πνευματικοί,ακόμα και εάν δεν ξαναπατησαν στο εξομολογηταριο τους οι πιστοί,είχαν πάρει το όνομα τους και προσεύχονταν γι'αυτους σε βαθμό να κόψουν κάποιο πάθος και φυσικά αυτοί δεν το γνώριζαν αυτό,μόνο ηξεραν να λένε ότι ήταν ακραίος και δεν μου έδωσε καμμία σημασία.
Δεν είναι καλό για μένα να αλλάζεις όλη την ώρα πνευματικό.
Ήξερα κάποιους οι οποίοι έκαναν άσχημες πράξεις τις ίδιες κάθε φορά και επειδή ντρέπονταν να τις εξαγορευσουν,πήγαιναν σε άλλον κ σε άλλον και σε άλλον και ξαναγυρνουσαν μετά από καιρό στον πρώτο οπόταν μετά από καιρό κάπως υπάρχει δικαιολογία μια εκτροπή.... .. ...
Δεν μπορεί να μπει ο άνθρωπος σε μια τάξη έτσι!
Νομίζω ότι σχεδόν όλοι οι ιερείς είναι καλοί και αναλόγως και μπορούν να είναι καλύτεροι.
Το "ΔΕΝ ξαναπαταω στην εξομολόγηση",δεν είναι σωστή απόφαση με την πρώτη να βγάζω και άσχημο συμπέρασμα!
Δεν σου φταίει ο Θεός που σου έκανε τη Χάρη να σου προσφέρει τόσα μέσα σωτηρίας και να τα απορρίπτεις όλα ,επειδή δεν αναπαυτικες!!
Αλλά,να έχουμε υπομονή με τον πνευματικό μας και να δούμε εάν μας κατευθύνει σωστά και αντίθετα των παθών μας,να φρονει ορθόδοξα και να ακούμε τι μας λέει προσεκτικά.
Ο Θάνος έχει απόλυτο δίκιο, για την ηλικία που έχει, απλά ένας κανόνας βασικός, όπως ψάχνεις τον καλύτερο γιατρό, θα πρέπει να ψάξεις και για τον κατάλληλο πνευματικό.
Σαν φανταστική η ιστορία όχι απίθανη.
Το επόμενο άρθρο παρακαλώ να είναι για τους ιερείς 'καπουτσινο' που δεν έχουν αφήσει καφετέρια για καφετέρια που να μην έχουν πάει....το πνευματικό τους κέντρο ή την αυλιτσα τους όπως συνήθιζαν οι απλοί ιερείς παλιά να πίνουν τον ελληνικό καφεδάκι τους τα έχουν αντικαταστήσει οι κεντρικές καφετέριες των πόλεων...και με αναρτήσεις και στορις στα social media...
«Καὶ ἄλλοι ἱερεῖς τὸ συνηθίζουν… Ξέρεις τί ἔλεγαν κάποιοι συμμαθητές μου στὸ Σχολεῖο; Ἔλεγαν πὼς σήμερα οἱ ἱερεῖς μοιάζουν μὲ μάνατζερ, κυκλοφοροῦν στοὺς δρόμους μὲ ἀκουστικὰ στὰ αὐτιὰ καὶ κινητὰ στὰ χέρια μὲ τέτοια ἄνεση… Ἔπρεπε νὰ εἶναι διακριτικοί.»
Θεωρῶ πώς μέ τήν ἀνωτέρω καταληκτική διαπίστωση δηλώνεται καί ὁ βαθύτερος σκοπός τοῦ ἄρθρου πέρα τῆς προσωπικῆς ἐμπειρίας τοῦ νεαροῦ.
Θέλει νά ἐπισημάνει κάποιες συμπεριφορές ἱερέων πού δείχνουν νά προκαλοῦν σκανδαλισμό στούς πιστούς.
Κι αὐτό βεβαίως ἄς τό ἔχουν ὑπόψη τους οἱ πνευματικοί πατέρες μας τούς ὁποίους, κατανοώντας πλήρως τήν ἀνθρώπινη ὑπόσταση «ὡς σάρκα φοροῦντες καί ἐν τῶ κόσμω οἰκοῦντες», ἄς τούς περιβάλλουμε μέ σεβασμό, ἀγάπη καί πρωτίστως μέ κατανόηση.
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο ἰσχύει τό: «Τον εαυτόν μη αδικούντα ουδείς παραβλάψαι δύναται» δηλαδή, κανείς δέν μπορεῖ νά βλάψη ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος δέν ἀδικεῖ τόν ἑαυτό του.
Γιά τό λόγο αὐτό, ὅσο καί νά μᾶς πληγώνουν τέτοιες συμπεριφορές, ὅσο δίκιο καί νά φαίνεται πώς ἔχουμε, ἡ ἀπόφαση «Δὲν ξαναπάω» βαρύνει καί ἀνήκει ἐξ ὁλοκλήρου σέ μᾶς τούς ἴδιους.
Καί τό σπουδαιότερο δείχνει πώς λειτουργοῦμε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση ἀντιλήψεων καταλυτικῶν ὡς πρός τήν ἰδιότητα καί συμπεριφορά μας ὡς χριστιανῶν.
Ἑνῶ παράλληλα τό «δικαίωμα» ὡς κατάσταση ἀπαίτησης καί δικαίωσης, σηματοδοτεῖ, νοηματοδοτεῖ καί θρέφει τόν ὑπερφίαλο ἐγωισμό μας.
Ὅμως, ἡ πρώτη καί κύρια ἀρετή τοῦ χριστιανοῦ, ἡ βάση καί τό ἐφαλτήριο γιά τήν ἐν Χριστῶ οἰκοδομή μας εἶναι ἡ ταπείνωση.
Ὅταν λείπει ἡ ταπείνωση ὅσο καί νά ἀγωνιζόμαστε, ὅσα καλά ἔργα κι ἄν ἔχουμε νά ἐπιδείξουμε, οἱ κόποι μας καί οἱ θυσίες μας χωρίς αὐτήν εἶναι ὅλα εἰς μάτην.
Εἶναι γνωστό πώς ἡ ὑπερηφάνεια κι ὁ ἐγωϊσμός γκρέμισαν στήν κυριολεξία τόν Ἐωσφόρο ἀπό τόν οὐρανό καί ἀπό ἄγγελο τοῦ φωτός καί Ἀρχάγγελο τοῦ Κυρίου τόν μετέτρεψαν σέ δαίμονα τοῦ σκότους :«πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωΐ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τὰ ἔθνη.» (Ἠσ. ιδ΄12).
Ἡ ταπείνωση ἀντίθετα εἶναι καί λέγεται ὑψοποιός διότι αὐτή ἀκόμη καί χωρίς τήν ὔπαρξη καλῶν ἔργων μᾶς ἀνυψώνει κατά τόν Κυριακό λόγο: «πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται» (Λουκ. ιη΄14).
Ἄν λοιπόν δέν μποροῦμε νά σηκώσουμε καί νά βαστάσουμε στούς ὤμους μας τήν ὑψοποιό ταπείνωση πού γεννᾶται από μιά κατά τή γνώμη μας προσβλητική συμπεριφορά κάποιου, τότε πῶς θά σηκώσουμε ἄλλες συμπεριφορές πιό βίαιες καί πιό ὀδυνηρές πού θά συναντήσουμε στή ζωή μας, ὅπως εἰρωνία, περιφρόνηση, ἀπαξίωση κλπ σέ σχέση μέ τήν πίστη μας στό Χριστό;
Σέ τέτοιες μάχες πού παραδίδουμε τά ὄπλα μας καί καταφεύγουμε σέ παρόμοιες ἀποφάσεις ὅπως «Δὲν ξαναπάω», ὁ μόνος κερδισμένος μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα εἶναι ὁ πονηρός καί ὁ μόνος ἀδικημένος ὁ ἑαυτός μας.
Μέ τέτοιες ἀποφάσεις μόνο τό θέλημα τοῦ πονηροῦ κάνουμε.
Ὅταν ὅμως ταπεινώσουμε τό ἐγώ μας (ἄλλωστε ταπείνωση πολύ χρειάζεται γιά νά προσέλθει κάποιος στό ἱερό Μυστήριο τῆς ἐξομολόγησης) καί θεωρήσουμε τόν ἐαυτό μας ὡς τόν χειρότερο ἁμαρτωλό ὅπως ὀ Τελώνης,τότε θά γεννηθεῖ καί θά λάμψει μέσα μας ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ.
Τότε ὅλα θά εἶναι διαφορετικά.
Ἀκόμη καί ἡ συμπεριφορά τοῦ πνευματικοῦ μέ τό κινητό καί τίς παρεμβολές του ὄχι μόνο δέν θά μᾶς ἐνοχλεῖ πιά, ἀλλά θά μεταβληθεῖ σέ μιά εὐχάριστη ἀνάπαυλα, μιά σύντομη ἀνάσα ἀλλά τό πιό σπουδαῖο, μέσα μας θά γεννηθεῖ καί μιά ἄλλη ἀρετή καθόλα θεάρεστη καί ἐποικοδομητική.
Ἡ ἀρετή τῆς ὑπομονῆς.
Θά μάθουμε νά ὑπομένουμε καί νά κατανοοῦμε τόν ἄλλο μέ τίς ὅποιες ἀδυναμίες του καί τά ὅποια λάθη του.
Μέ πολύ σεβασμό στό νεαρόν τοῦ νεαροῦ,
Θεόδωρος Σ.
Δημοσίευση σχολίου