Ο Θεός ενώ έπλασε τον άνθρωπο υγιέστατο, ενώ θέλει
την χαρά και την ειρήνη του, του δίνει την ασθένεια. Γιατί;
Διότι, όταν ο άνθρωπος την ασπασθεί, όταν την
αγαπήσει, όταν βγάζει από την ασθένειά του θετικά συμπεράσματα, όταν εξ αιτίας
της παραδίνεται στον Θεό, τότε η ασθένεια γίνεται το γρηγορότερο μέσο για την
κατάκτηση της απαθείας, και της σωτηρίας.
Γι' αυτό ο Θεός, ως καλός παιδαγωγός, όταν έχουμε
αμαρτίες και μάλιστα κρυφές, μας χτυπάει με αρρώστιες, για να μην τιμωρηθούμε
στην άλλη ζωή.
Και στους ανθρώπους που έχουν κρυφή αγιότητα δίνει επίσης αρρώστια, για να μην απολαύσουν τον μισθό τους εδώ στην γη, αλλά στην αιωνιότητα.
Εν τέλει, η ασθένεια είναι από τα ωραιότερα δώρα
του Θεού προς τον άνθρωπο. Μπορεί να είναι προτιμότερη ακόμη και από τις
ανώτερες, πνευματικότερες επιθυμίες της καρδιάς του.
Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
1 σχόλιο:
« Εν τέλει, η ασθένεια είναι από τα ωραιότερα δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο.»
Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς προϊδεάζει γι’αὐτό.
Κι ἔχουμε πολλά παραδείγματα ὅπου ἡ ἀσθένεια ἀποκαλεῖται καί δοκιμασία Θεοῦ.
Ὅλοι, δίκαιοι καί ἀμαρτωλοί, δοκιμάζονται στό καμίνι τῶν θλίψεων, τῶν ἀσθενειῶν καί τῶν κάθε λογῆς δύσκολων κι ἐπώδυνων καταστάσεων.
Ὁ Ἰώβ ἀποτελεῖ τό πιό χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀνθρώπινης δοκιμασίας ὅπου μέσα σέ μιά ἀσύλληπτη ὀδύνη ψυχικοῦ καί σωματικοῦ πόνου δέν λυγίζει, δέν ἀγανακτεῖ, δέν ἀπελπίζεται, ἀλλά ἔχοντας πλήρη συναίσθηση τῆς πραγματικότητας καί αὐτοσυνειδησία τοῦ πεπερασμένου τῶν ἀνθρωπίνων ἱκανοτήτων καί δυνατοτήτων ἐκφέρει ἐκεῖνο τό φοβερό:
«αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ·
ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο·
ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο·
εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας.» (Ἰώβ. α΄21).
Ἕνα τετράστιχο πλῆρες ὁμολογίας πίστεως, ταπεινοῦ φρονήματος καί δοξολογίας στό Θεό πού πρέπει νά γίνει σημαία μας σέ κάθε μας δυσκολία καί ἀσθένεια πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀσθενής ὤν, ὁμολογεῖ πώς «ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι» κι ἑνῶ παρακαλεῖ πρός τοῦτο τρίς τόν Κύριο νά τόν ἀπαλλάξει λαμβάνει τήν ἀπάντηση:
«ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου·
ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται.» (Β΄ Κορ. ιβ΄9).
Μιά ἀπάντηση πού ἔρχεται νά καλύψει τό θέμα θεολογικά καί νά προσδώσει τό ἀληθινό νόημα σέ ὅλο τό φάσμα τῶν δοκιμασιῶν: «ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται».
Ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος ὀρθοτομεῖ: «Πίστις ἐστίν τό ἐγκαρτερῆσαι καί ὑπομεῖναι πάντα πειρασμόν ἐπερχόμενον ἐν πόνοις, ἐν θλίψεσι, ἐν ἀσθενείαις, ἕως ἄν θελήση καί ἐπισκέψηται ἡμᾶς ὁ Θεός ἡμῶν».
Ἄκρως παρηγορητικός ὁ λόγος τοῦ πνευματοφόρου ἁγίου.
Ὁ πόνος, ἡ θλίψη, ἡ ἀσθένεια νά λογίζεται ὡς ἐπίσκεψη Θεοῦ.
Τί πιό ψυχωφελές καί ἀναγκαῖο γιά τήν ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ ἀντιμετώπιση τῶν δοκιμασιῶν;
Ὅμως, ποιός μπορεῖ νά βαστάξει αὐτή τήν ἀλήθεια;
Ποιός μπορεῖ νά προσλάβει ἕνα τέτοιο λόγο ὅταν ἔχει χάσει τήν πίστη του στό Θεό, χωρίς τό ἐνδεχόμενο νά ἐξεγερθεῖ καί νά στραφεῖ ἐναντίον Του;
Πόσο ἀνεδαφική φαντάζει αὐτή ἡ θεώρηση ὑπό τό πρῖσμα μιᾶς κοσμικῆς λογικῆς καί στόν ἀντίποδα τῆς πνευματικῆς ἔνδειας πού μαστίζει τή ζωή μας;
Θεωρῶ πώς μόνο αὐτοί πού ἔχουν πνευματική ζωή καί προσπαθοῦν νά προσανατολίσουν τή ζωή τους σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔχουν τή δυνατότητα νά ἀντιληφθοῦν καί νά βιώσουν τόν πόνο, τή θλῖψη, τήν ἀσθένεια καί τήν κάθε εἴδους δοκιμασία ὡς ἐπίσκεψη Θεοῦ.
Μόνο ὅσοι ζοῦν κοντά στό Θεό εἶναι δυνατόν νά χαίρονται ἐν τοῖς παθήμασί τους.
Μόνοι αὐτοί μποροῦν νά πιστέψουν καί νά ὁμολογήσουν πώς: «Εν τέλει, η ασθένεια είναι από τα ωραιότερα δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο.»
Εἴθε κι ἐμεῖς νά ἀνήκουμε σ’αὐτήν τήν κατηγορία τῶν πιστῶν καί σέ κάθε δοκιμασία τῆς ζωῆς μας νά ἀναφωνοῦμε ἐκ βάθους καρδίας τό τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν»!
Θεόδωρος Σ.
Δημοσίευση σχολίου