Τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας μου θεράπευσον, Κύριε. Ὅτι
τὸ γῆρας ἐπελθόν, τοὺς μὲν τοῦ σώματος βέβλαφε, τούς δὲ ἐκείνης ἀπεκάλυψεν ἤδη ἀσθενοῦντας.
Διὸ καὶ οὐ δύναμαι τὴν Βασιλείαν Σου ὁρᾶν -μακρὰν γὰρ ταύτης εἰμί - οὐδὲ τῶν
προσκαίρων τὴν ματαιότητα κατανοῆσαι εἰ καὶ πρὸ ὀφθαλμῶν μου κεῖνται.
Τῷ κολλυρίῳ τῆς Ἀποκαλύψεώς Σου αὐτοὺς ἄλειψον, οὕτινος χρείαν ἔχω ὁ ἄθλιος καὶ πρὸς τὸ ὁρᾶν καὶ ποιεῖν πάντα τὰ Σοὶ εὐάρεστα ὁδήγησόν με καὶ σῶσον με.
Τῷ κολλυρίῳ τῆς Ἀποκαλύψεώς Σου αὐτοὺς ἄλειψον, οὕτινος χρείαν ἔχω ὁ ἄθλιος καὶ πρὸς τὸ ὁρᾶν καὶ ποιεῖν πάντα τὰ Σοὶ εὐάρεστα ὁδήγησόν με καὶ σῶσον με.
Ἀλεξανδρεύς
2 σχόλια:
Αμήν!
Υπέροχο.
Ευχαριστώ
Μίλησε στην ψυχή μου.
Το "κολλυρίῳ" το έχω ανάγκη.
Δημοσίευση σχολίου