Εδώ και αρκετό καιρό παρατηρώ και παρακολουθώ την δράση της Γ.Ε.Χ.Α. του Παραρτήματος Αιγίου. Δεν θέλησα βλέποντας αυτές τις καρτέλες με τα μηνύματα, και τις δημόσιες παρεμβάσεις της, να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου και να συγχαρώ τα μέλη του Διοικητικού της Συμβουλίου, περίμενα να δω. Τώρα μετά από ικανοποιητικό χρονικό διάστημα, διαπιστώνω ότι προσφέρουν αρκετά, αφού βλέπω στα στατιστικά του ιστολογίου χιλιάδες επισκεπτών να κάνουν -κλικ- και να μπαίνουν για να διαβάσουν τις περισσότερες από αυτές τις εμπνευσμένες αναρτήσεις, που κατά την άποψή μου είναι εύστοχες, και προσφέρουν μηνύματα στον σύγχρονο σκεπτόμενο άνθρωπο. Δίνουν απαντήσεις σε προβληματισμούς εμπνέοντας μας και με αυτό τον σύγχρονο τρόπο, να μας καθοδηγούν σε μια πορεία αλήθειας και αγώνα πνευματικού. Η Γ.Ε.Χ.Α. Αιγίου δεν είναι ένας σύλλογος σφραγίδα, αλλά είναι ένας σύλλογος που εδώ και καιρό έχει και μια δράση που δεν ακολουθεί τα πεπατημένα, αλλά τολμάει με αυτές τις παραβάσεις σε κάτι άλλο, με σκοπό να προσέλκυση τον αναγνώστη. Αυτά τα γράφω ως άνθρωπος που τον προβληματίζει η στατικότητα και η δειλία πολλών από εμάς για νέους τρόπους έκφρασης και καθοδήγησης. Προβληματισμός μου ήταν και είναι, το τι θα έκαναν αν ζούσαν σήμερα ο π. Ευσέβιος Ματθόπουλος και ο π. Σεραφείμ Παπακώστας, που συνεχώς άνοιγαν δρόμους Ευαγγελισμού ψυχών. Εδώ και πολλά χρόνια είμαι μέλος της Γ.Ε.Χ.Α. Πατρών, διετέλεσα πάνω από 20 χρόνια μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Μπορώ λοιπόν να κάνω την αυτοκριτική μου, και να αποδίδω αυτά τα οποία πρέπει να αποδώσω στην Γ.Ε.Χ.Α. Αιγίου, και μπορώ αυτά να τα πω και να και να τα γράψω, και ως μια αυτοκριτική όπως έγραψα πριν για την ατολμία μου. Εδώ και χρόνια απέχω από το Διοικητικό Συμβούλιο της Γ.Ε.Χ.Α. Πατρών, και πρόσφατα και από την το Διοικητικό Συμβούλιο της Χριστιανικής Εστίας Πατρών, και έτσι παρακολουθώ εκ του μακρόθεν και έχω τη δυνατότητα να κρίνω, να ομιλώ, να γράφω, όχι από θεσμικής πλευράς πλέον αλλά με ελευθερία γνώμης. Η απόσταση μεταξύ Πάτρας και Αιγίου είναι μικρή, και έτσι σε πολλές από τις εκδηλώσεις που κάνει το Αίγιο, με ομιλίες, εορτές, παρουσιάσεις, μου δίδεται η ευκαιρία όταν είμαι Ελλάδα να πάω, για να δω τους εκεί αγαπημένους φίλους και συναγωνιστές από πολλά έτη (αφού για 3 χρόνια διετέλεσα Αρχηγός της Κατασκήνωσής τους), να τους χαιρετήσω, να τους μιλήσω, να ανταλλάξουμε απόψεις, και να γεμίσω τις μπαταρίες μου τις πνευματικές. Ταπεινά συγχαίρω, όσους κοπιάζουν για αυτές τις παρεμβάσεις. Εύχομαι να μην σταματήσουν, αλλά δυναμικά να συνεχίσουν. Α.Κ.Κ.
Σε πάω με χίλια Κωστόπουλε. Μιλάς πλέον ελεύθερα χωρίς συμβιβασμούς. Μιλάς και εκφράζεις πολλούς από εμάς. Να βρίσκεις ευκαιρίες αφού δεν μιλάς θεσμικά να τα λες και για μας. Χρήστος
Η γεχα με αυτή τον τρόπο κάνει μια καλή και έξυπνη προσπάθεια με λίγα λόγια να μας λέει πολλά. Βαρεθήκαμε τα πολλά τα λίγα λόγια μένουν στην μνήμη και κάπως μας κεντρίζουν για σκέψεις.
Μίλησαν και τα υπόγεια της μοναξιάς της καμαρίλας και της απομόνωσης. . που τους εκπροσωπεί ο 12.12. Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά. Βγες από το λαγούμι σου ξημέρωσε.
Αγαπημένε μου ανώνυμε φίλε σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου, αλλά να γνωρίζεις ότι τόσα χρόνια με δούλευαν, χωρίς να αισθάνονται ότι νιώθω πως με δουλεύουν φανερά οι εν Χριστώ αδελφοί, και εγώ από χριστιανική και όχι από αστική ευγένεια σιωπούσα κάνοντας τον χαζό. Τώρα αυτοί που με δουλεύουν δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να «δουλεύουν» για μένα και τους ευχαριστώ. Αγαπητέ «Αν είναι να ακούσω τη γνώμη κάποιου άλλου, θα πρέπει να είναι θετική. Από αρνητικές γνώμες έχω από μόνος μου αρκετές, δεν μου χρειάζονται άλλες» είπε ο Βόλφγκανγκ Γκαίτε. Στην τελική θα σου πω ότι: «Δεν με ενδιαφέρει τι λένε για μένα αρκεί να λένε σωστά το όνομά μου». Καλά Χριστούγεννα.
.JPG)
8 σχόλια:
Εδώ και αρκετό καιρό παρατηρώ και παρακολουθώ την δράση της Γ.Ε.Χ.Α. του Παραρτήματος Αιγίου. Δεν θέλησα βλέποντας αυτές τις καρτέλες με τα μηνύματα, και τις δημόσιες παρεμβάσεις της, να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου και να συγχαρώ τα μέλη του Διοικητικού της Συμβουλίου, περίμενα να δω.
Τώρα μετά από ικανοποιητικό χρονικό διάστημα, διαπιστώνω ότι προσφέρουν αρκετά, αφού βλέπω στα στατιστικά του ιστολογίου χιλιάδες επισκεπτών να κάνουν -κλικ- και να μπαίνουν για να διαβάσουν τις περισσότερες από αυτές τις εμπνευσμένες αναρτήσεις, που κατά την άποψή μου είναι εύστοχες, και προσφέρουν μηνύματα στον σύγχρονο σκεπτόμενο άνθρωπο. Δίνουν απαντήσεις σε προβληματισμούς εμπνέοντας μας και με αυτό τον σύγχρονο τρόπο, να μας καθοδηγούν σε μια πορεία αλήθειας και αγώνα πνευματικού.
Η Γ.Ε.Χ.Α. Αιγίου δεν είναι ένας σύλλογος σφραγίδα, αλλά είναι ένας σύλλογος που εδώ και καιρό έχει και μια δράση που δεν ακολουθεί τα πεπατημένα, αλλά τολμάει με αυτές τις παραβάσεις σε κάτι άλλο, με σκοπό να προσέλκυση τον αναγνώστη.
Αυτά τα γράφω ως άνθρωπος που τον προβληματίζει η στατικότητα και η δειλία πολλών από εμάς για νέους τρόπους έκφρασης και καθοδήγησης. Προβληματισμός μου ήταν και είναι, το τι θα έκαναν αν ζούσαν σήμερα ο π. Ευσέβιος Ματθόπουλος και ο π. Σεραφείμ Παπακώστας, που συνεχώς άνοιγαν δρόμους Ευαγγελισμού ψυχών.
Εδώ και πολλά χρόνια είμαι μέλος της Γ.Ε.Χ.Α. Πατρών, διετέλεσα πάνω από 20 χρόνια μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Μπορώ λοιπόν να κάνω την αυτοκριτική μου, και να αποδίδω αυτά τα οποία πρέπει να αποδώσω στην Γ.Ε.Χ.Α. Αιγίου, και μπορώ αυτά να τα πω και να και να τα γράψω, και ως μια αυτοκριτική όπως έγραψα πριν για την ατολμία μου. Εδώ και χρόνια απέχω από το Διοικητικό Συμβούλιο της Γ.Ε.Χ.Α. Πατρών, και πρόσφατα και από την το Διοικητικό Συμβούλιο της Χριστιανικής Εστίας Πατρών, και έτσι παρακολουθώ εκ του μακρόθεν και έχω τη δυνατότητα να κρίνω, να ομιλώ, να γράφω, όχι από θεσμικής πλευράς πλέον αλλά με ελευθερία γνώμης.
Η απόσταση μεταξύ Πάτρας και Αιγίου είναι μικρή, και έτσι σε πολλές από τις εκδηλώσεις που κάνει το Αίγιο, με ομιλίες, εορτές, παρουσιάσεις, μου δίδεται η ευκαιρία όταν είμαι Ελλάδα να πάω, για να δω τους εκεί αγαπημένους φίλους και συναγωνιστές από πολλά έτη (αφού για 3 χρόνια διετέλεσα Αρχηγός της Κατασκήνωσής τους), να τους χαιρετήσω, να τους μιλήσω, να ανταλλάξουμε απόψεις, και να γεμίσω τις μπαταρίες μου τις πνευματικές.
Ταπεινά συγχαίρω, όσους κοπιάζουν για αυτές τις παρεμβάσεις.
Εύχομαι να μην σταματήσουν, αλλά δυναμικά να συνεχίσουν.
Α.Κ.Κ.
Το Αίγιο παίρνει ανάσες και αρχίζει να μπαίνει στο αγωνιστικό χώρο. Οι Άγιοι Πάντες να μας προστατεύουν με την σκέπη της Παναγίας μας.
Σε πάω με χίλια Κωστόπουλε. Μιλάς πλέον ελεύθερα χωρίς συμβιβασμούς. Μιλάς και εκφράζεις πολλούς από εμάς. Να βρίσκεις ευκαιρίες αφού δεν μιλάς θεσμικά να τα λες και για μας.
Χρήστος
Μεγάλη αρχοντική ψυχή,
είσαι Αναστάσιε
εσύ δε φυλακίζεσαι...
μιλάς και ενοχλείς
όσους ζουν για τα παρασκήνια.
Π. Σ.
Αν καταλάβαινες πόσο όλοι αυτοί σε δουλεύουν...
Η γεχα με αυτή τον τρόπο κάνει μια καλή και έξυπνη προσπάθεια με λίγα λόγια να μας λέει πολλά. Βαρεθήκαμε τα πολλά τα λίγα λόγια μένουν στην μνήμη και κάπως μας κεντρίζουν για σκέψεις.
Μίλησαν και τα υπόγεια της μοναξιάς της καμαρίλας και της απομόνωσης. . που τους εκπροσωπεί ο 12.12. Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά. Βγες από το λαγούμι σου ξημέρωσε.
Προς: 7 Δεκεμβρίου 2024 στις 12:12 π.μ.
Αγαπημένε μου ανώνυμε φίλε σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου, αλλά να γνωρίζεις ότι τόσα χρόνια με δούλευαν, χωρίς να αισθάνονται ότι νιώθω πως με δουλεύουν φανερά οι εν Χριστώ αδελφοί, και εγώ από χριστιανική και όχι από αστική ευγένεια σιωπούσα κάνοντας τον χαζό. Τώρα αυτοί που με δουλεύουν δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να «δουλεύουν» για μένα και τους ευχαριστώ.
Αγαπητέ «Αν είναι να ακούσω τη γνώμη κάποιου άλλου, θα πρέπει να είναι θετική. Από αρνητικές γνώμες έχω από μόνος μου αρκετές, δεν μου χρειάζονται άλλες» είπε ο Βόλφγκανγκ Γκαίτε. Στην τελική θα σου πω ότι: «Δεν με ενδιαφέρει τι λένε για μένα αρκεί να λένε σωστά το όνομά μου».
Καλά Χριστούγεννα.
Δημοσίευση σχολίου