Άγιος Βαλεντίνος: Μάρκετινγκ και ορθόδοξη
Αγάπη
Γιατί η αγάπη δεν είναι μια μέρα τον χρόνο. Είναι η καθημερινότητα, να αντέχεις τα δύσκολα, να συγχωρείς και να αγαπάς ακόμα κι όταν ο άλλος δεν είναι "γιορτινός".
Ας είμαστε
ειλικρινείς.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ζούμε την πιο
αμήχανη ”σχέση”. Την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και την Ορθόδοξη Χριστιανική
Παράδοση. Από τη
μία, έχουμε τον Άγιο
Βαλεντίνο, τον ”προστάτη”
των ερωτευμένων. Που κάθε 14 Φεβρουαρίου μας αναγκάζει να τρέχουμε να βρούμε
λουλούδια, σοκολατάκια και δώρα (μην ξεχάσεις και τη σαμπάνια, ε;) για να
αποδείξουμε την αγάπη μας. Κι από την άλλη, τη δική μας παράδοση, που κοιτάει
αυτό το πανηγύρι και λέει: ″Συγγνώμη, αλλά ποιος είναι αυτός ο κύριος; Δεν τον ξέρουμε!”.
Γιατί, για να είμαστε ξεκάθαροι, ο συγκεκριμένος Άγιος ως προστάτης των απανταχού ερωτευμένων δεν υπάρχει στο ορθόδοξο ημερολόγιο. Αποτελεί δάνειο από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, Όχι, δεν είναι ότι εμείς τον “ξεχάσαμε”. Απλώς, η Ορθοδοξία έχει πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί. Έχει Αγίους που έκαναν θαύματα, που μαρτύρησαν, που έζησαν με νηστεία και προσευχή. Που δίδαξαν την αγάπη. Την πραγματική αγάπη και τον έρωτα.
Αλλά η αγορά και το marketing σήμερα απαιτεί αφορμές για να αυξηθεί η
κατανάλωση, Ακόμα, κι αν θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και τους Αγίους για τον
σκοπό αυτό. Έτσι ο Άγιος Βαλεντίνος “επιστρατεύεται”. Έχει στήσει το δικό του show, και κάθε χρόνο οι ανθοπώλες, οι
ζαχαροπλάστες και οι εστιάτορες τρίβουν τα χέρια τους. ”Η αγάπη περνάει από το
στομάχι”, λένε, κι εσύ καταλήγεις να πληρώνεις ένα δείπνο που κοστίζει όσο ο
μισός σου μισθός. Και μένεις και νηστικός γιατί το κυρίως πιάτο είναι 3
πιρουνιές. Και κάπου εκεί, η λογική σε κοιτάει με σηκωμένο φρύδι και λέει:
”Άκου να δεις. Αν είναι να ξοδέψεις τόσα λεφτά, πήγαινε να τα δώσεις σε φτωχούς. Εκεί να
δεις αγάπη!”.
Και έχει κι ένα δίκιο, να σου πω την αλήθεια.
Γιατί, αν το καλοσκεφτείς, η πραγματική αγάπη δεν χρειάζεται γιορτές και
αφορμές. Δεν χρειάζεται κόκκινες καρδούλες και τραγούδια του Barry White. Η παράδοση μας μιλάει για αγάπη που είναι θυσία, συγχώρεση, υπομονή.
Αγάπη που κρατάει 365 μέρες τον χρόνο, όχι μόνο μία μέρα που η αγορά αποφάσισε
να βαφτεί κόκκινη.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κοίτα γύρω σου. Πόσοι
από αυτούς που γιορτάζουν τον Άγιο Βαλεντίνο θυμούνται πως ο έρωτας δεν είναι
μόνο μια λουλουδένια κάρτα, αλλά κάτι βαθύτερο; Η Ορθοδοξία μας μιλάει για τον έρωτα ως εικόνα της σχέσης του ανθρώπου με
τον Θεό. Ένας έρωτας
που δεν είναι εγωκεντρικός, αλλά δοτικός. Ένας έρωτας που διαρκεί και που δεν
εξαρτάται από το πόσο ακριβό είναι το δώρο που θα πάρεις.
Και να σου πω και κάτι ακόμα που δεν το σκέφτεσαι
όταν τρέχεις στα ανθοπωλεία; Η Ορθοδοξία δεν είναι κατά της αγάπης. Ίσα-ίσα,
την εξυψώνει. Την αγιάζει. Αλλά η αγάπη δεν είναι μια μέρα τον χρόνο, γεμάτη κόκκινα μπαλόνια και ρομαντικά
δείπνα. Είναι η καθημερινότητα. Είναι να αντέχεις τα δύσκολα, να υπομένεις τις
διαφορές, να συγχωρείς και να αγαπάς ακόμα κι όταν ο άλλος δεν είναι
”γιορτινός”.
Τι άλλο δεν σου λένε στις διαφημίσεις; Ότι ο Άγιος
Βαλεντίνος είναι μια ωραία αφορμή, αλλά τίποτα παραπάνω. Δεν θα κρατήσει τη
σχέση σου αν παραπαίει, δεν θα την κάνει πιο βαθιά και ουσιαστική. Αυτό είναι
δική σου δουλειά. Οπότε, άσε τα μπαλόνια και τα σοκολατάκια, και σκέψου: η
αγάπη σου είναι της στιγμής ή της αιωνιότητας;
Οπότε, την επόμενη φορά που θα σκεφτείς να
γιορτάσεις τον Άγιο Βαλεντίνο, κάνε το με μέτρο. Αγόρασε τα λουλούδια, πες το
”σ′ αγαπώ”, αλλά θυμήσου: η αγάπη δεν χρειάζεται καρδούλες από ζάχαρη. Χρειάζεται καρδιά. Και αυτή, ευτυχώς, δεν
πουλιέται στο εμπόριο. Ανήκει μόνο σε σένα και σε εκείνον που τη δέχεται.
Γιατί η αγάπη δεν είναι μια μέρα τον χρόνο, γεμάτη
κόκκινα μπαλόνια. Είναι η καθημερινότητα, να αντέχεις τα δύσκολα, να συγχωρείς
και να αγαπάς ακόμα κι όταν ο άλλος δεν είναι ”γιορτινός”.
Πηγή: huffingtonpost
5 σχόλια:
″Συγγνώμη, αλλά ποιος είναι αυτός ο κύριος; Δεν τον ξέρουμε!”.
Πράγματι, μέσα σέ ὅλα τά ἄλλα, μᾶς ἦλθε ἀπρόσκλητη κι αὐτή ἡ κοσμική ἑορτή (τῶν ἐρωτευμένων) ἑνός κατ’εὐφημισμόν ἁγίου, πού θεωρεῖται μάλιστα ὡς προστάτης τῶν ἐρωτευμένων.
Δέν θά ἐπεκταθῶ ἐπί τοῦ θέματος, (τῆς συγκεκριμμένης ἑορτῆς), διότι μέ ἀφήνει παγερά ἀδιάφορο.
Ὄχι βέβαια γιατί ἀπαξιῶ τόν ἔρωτα καί τήν ἀγάπη ὡς βασικές ἀνθρώπινες λειτουργίες πού ἔχει ἐμφυτεύσει ὁ Θεός στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων ὥστε νά προσδιορίζουν καί νά καθορίζουν τή σχέση μεταξύ ἑνός ἄνδρα καί μιᾶς γυναίκας, ἀλλά γιατί ἔχω διδαχθεῖ πώς κάτι τό ὁποῖο δέν προτείνεται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί δέν λαμβάνει τήν εὐλογία της πρέπει νά ἀποφεύγεται καί νά μήν προσλαμβάνεται διότι ὄχι μόνο δέν θά ὠφελήση ἀλλά ἀπεναντίας ἴσως καί νά βλάψει.
Εἶναι παγκοίνως γνωστό πώς ἀπό τή στιγμή πού ἀνοίγουμε τά μάτια μας σ’αὐτό τό κόσμο μέχρι καί τή στιγμή πού θά τά κλείσουμε, ἡ Ἐκκλησία εὐλογεῖ τήν κάθε μας στιγμή καί τό κάθε γεγονός πού σημαδεύει τή ζωή μας, ἀλλά καί σέ κάθε ἀνθρώπινη δραστηριότητα εἶναι πάντα δίπλα μας καί μᾶς ἐμπνέει σιγουριά καί ἀσφάλεια ὑπό τή σκέπη καί εὐλογία της.
Ὅλα λοιπόν τά τῆς ζωῆς μας χαριτώνονται, εὐλογοῦνται καί χορηγοῦνται ὑπό τοῦ Θεοῦ, ὁπότε τί μᾶς χρειάζεται μιά «γιορτή» πού δέν παίρνει τίποτε ἀπό τή Χάρη κι εὐλογία Του;
Ἄλλωστε ὁ Θεός μᾶς ἄφησε καί γιά αὐτό τό θέμα (τοῦ ἔρωτα καί τῆς ἀγάπης μεταξύ τοῦ ἀνδρογύνου) ρητή καθοδήγηση καί γραπτές ὁδηγίες.
Καί μάλιστα ἁπό ἕναν ἅγιο πού ἀπό τόν Κύριο χαρακτηρίστηκε ὡς «σκεῦος ἐκλογῆς Του» (Πράξ. θ΄15).
Καί ποιός εἶναι αὐτός ὁ ἅγιος;
Μά ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος!
Διαβάζουμε ἀπό τήν Α΄ πρός Κορινθίους Ἐπιστολή του.
Κεφ ζ΄.
1 Περὶ δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι·
2 διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, καὶ ἐκάστη τὸν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω.
3 Τῇ γυναικὶ ὁ ἀνὴρ τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω, ὁμοίως δὲ καὶ ἡ γυνὴ τῷ ἀνδρί.
4 Ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ' ὁ ἀνήρ· ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ' ἡ γυνή.
5 Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, εἰ μή τι ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς καιρόν, ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ καὶ πάλιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέρχησθε, ἵνα μὴ πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς διὰ τὴν ἀκρασίαν ὑμῶν.
6 Τοῦτο δὲ λέγω κατὰ συγγνώμην, οὐ κατ' ἐπιταγήν.
7 Θέλω γὰρ πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν· ἀλλ' ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει ἐκ Θεοῦ, ὃς μὲν οὕτως, ὃς δὲ οὕτως.
Τό ζεῦγος: «τὴν ὀφειλομένην εὔνοιαν ἀποδιδότω» ὁ ἕνας στόν ἄλλο.
Ἰδού τά δῶρα πού ὀφείλει νά ἀνταλάσσει μεταξύ του τό ζεῦγος, στοργή, συμπάθεια, προστασία.
Ἀκόμη τό σπουδαιότερο: «ἡ γυνὴ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει, ἀλλ' ὁ ἀνήρ· ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ἀνὴρ...».
Ἰδού οἱ βάσεις τοῦ ἀληθινοῦ ἔρωτα καί τό πρότυπο μιας ἀνιδιοτελοῦς παράδοσης καί ἀνυπόκριτης ἀφοσίωσης.
Καί τό καταπληκτικότερο ὅλων: «Μὴ ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, εἰ μή τι ἂν ἐκ συμφώνου πρὸς καιρόν»!
Ἰδού καί τό θεμέλιο τῆς τελείας συζυγικῆς ἀγάπης, ἀμοιβαίας κατανόησης, ἐνότητας καί ἀλληλοσυμπαράστασης.
Ἰδού λοιπόν ὁ ἅγιος τῶν διά βίου ἀγαπημένων κι ἀείποτε ἐρωτευμένων!
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ λύρα τοῦ Πνεύματος».
Μέ σαφεῖς ὁδηγίες, σαφεῖς παραινέσεις, σαφεῖς συμβουλές καί προτροπές, ὅλες ὑπό τή χάρη καί τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐμπνευσμένες, μᾶς εἰσάγει στό βαθύτερο νόημα καί σκοπό τοῦ γάμου, γιά μιά ἐνάρετη συζυγική ζωή ἐμποτισμένη ἀπό τήν τέλεια ἀγάπη, τόν ὑποδειγματικό ἔρωτα, τήν αἰώνια συντροφικότητα, τήν ἀσύγκριτη ἰσοτιμία.
Ἰδανικές καταστάσεις καί συνθῆκες πού σηματοδοτοῦν καί ὑπόσχονται μιά ἀρμονική συμβίωση καί προάγουν στήν κυριολεξία μιά μοναδική κι ἀνεπανάληπτη συζυγική σχέση!
Τί πλέον τούτων;
Μέ ἐκτίμηση.
Θεόδωρος Σ.
Δεν κινούνται όλα γύρω από την εκκλησία. Υπάρχει και ο κόσμος της εκκλησίας, ο οποίος έχει τις ανάγκες του και κάποτε θα πρέπει η εκκλησία να φροντίζει για αυτό τον κόσμο. Γιατί είναι απομακρυσμένη στον κόσμο της και όχι στον κόσμο αγαπητέ Θεόδωρε Σ.
Δυστυχώς οι παγκόσμιες ημέρες έχουν γίνει και για τους ορθόδοξους "παγκόσμιες"...και βλέπουμε ότι ακολουθούν όλοι όπως η παγκόσμια ημέρα της μητέρας,του πατέρα ..
Η παγκόσμια ημέρα του καρκίνου κλπ.
Αλλά μη τα ισοπεδώνουμε και όλα!
Γιατί όταν ο άλλος κάνει ένα απλό δώρο στον άλλον , που ξέρει ότι αρέσει στον άλλον,είτε μια εικόνα που την επιθυμούσε δεν είναι κακό ,έστω μια συνηθισμένη ημέρα αλλά και το αντίθετο,το κάνουν από την καρδιά τους οι άνθρωποι!!!
Και εκεί κάποιοι κάποιες φορές,γινόμαστε "ξύλινοι" ,επειδή και αυτά τα μικρά δίνουν χαρά στη ζωή της οικογένειας!
Όλα για τη γνώμη μου,πρέπει να γίνονται με μέτρο και χαρά .
Με εκτίμηση κι αγάπη .
Θυμήθηκα καποιον που έκλαιγε πάνω από τον τάφο της συζύγου του λέγοντας της ,ότι ποτέ δεν εξεφρασε τα συναισθήματα του γιαυτην κ κατηγορουσε τον εαυτόν του.
Αλλά ο στόχος εχει την αξία,σε αυτούς που γνωρίζουν ποιοι είναι και τι θέση έχουν στη ζωή.
Ο ανήρ είναι η κεφαλή της γυναικός .Η γυναίκα είναι η δεύτερη εξουσία.
Είναι ισότιμοι ως προς την αρετή κη κόλαση ομοια ,λέγει ο αγ.Ιωαννης ο Δαμασκηνός...
"Η Εκκλησία όλα τα είχε από Το Δεσποτη Χριστό!!!"
Του Ιερου Χρυσοστόμου.
Ολα πρέπει να κινούνται γύρω από την Εκκλησία, διότι η ζωή συνεχίζεται μετά τον θάνατο καί η Εκκλησία θα μάς οδηγήσει σε χώρο αναπαύσεως για να παραμείνουμε στην αιωνιότητα.
Ο κόσμος που είναι μακριά από την Εκκλησία, θα πρέπει να ενταχθεί σε αυτήν, διότι αυτό είναι το συμφέρον του, καί όχι να επιθυμεί να γίνει η Εκκλησία "κόσμος".
«Δεν κινούνται όλα γύρω από την εκκλησία.»
Δυστυχῶς, αὐτή ἡ παραδοχή (1:46) γιά μένα εἶναι μιά θλιβερή διαπίστωση.
Θά προτιμοῦσα ὅλα νά κινούνταν γύρω ἀπό αὐτή, νά ἔπαιρναν κάτι ἀπό τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά ἐξαγιάζονταν, νά ἀποκτοῦσαν νόημα καί προοπτική.
Μά δυστυχῶς, ὁ κόσμος ἐπιδιώκει νά ζεῖ καί νά κινεῖται μακράν τοῦ Θεοῦ.
Κι αὐτό γιατί θέλει καί ἐπιθυμεῖ νά ἀπολαμβάνει κάθε τί πού τοῦ προσφέρεται καί τοῦ ἰκανοποιεῖ τά πάθη του.
Ἀποτέλεσμα τούτου εἶναι νά σοβεῖ μιά παρανόηση καί νά θεωροῦμε πώς τάχα ἡ Ἐκκλησία δέν πλησιάζει τόν κόσμο, ἑνῶ συμβαίνει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο, ὁ κόσμος εἶναι αὐτός πού τήν ἀπορρίπτει καί τήν ἀποφεύγει, ἐπειδή ὁ λόγος της, ἡ διδασκαλία της, τό πνεῦμα της εἶναι ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα πρός τό πνεῦμα του.
Καί προτιμᾶ νά θρέφεται μέ γιορτές τύπου «ἁγίου Βαλεντίνου», ρηχές, ἐπιφανειακές, πρόσκαιρες κι ἀνούσιες, χωρίς βάθος καί προοπτική, ἐντυπώσεις βέβαια πού ἀποκομίζει καί σχηματίζει κάποιος ὅταν βρεθεῖ καί ζήσει μέσα στήν Ἐκκλησία, πού βασική της ἀποστολή πέραν τῶν ἄλλων εἶναι νά προσλαμβάνει τόν ἄνθρωπο ὡς ψυχοσωματική ὀντότητα νά τόν εὐλογεῖ, νά τόν ἐξαγιάζει, νά τόν ἐγχριστώνει καί νά τοὺ δίνει ἀληθινό νόημα καί προσανατολισμό στή ζωή του.
Ὅμως φεῦ!
Ὁ κόσμος ἀσμένως ἐπιλέγει νά στέκεται μακριά της, «ἐλεύθερος» θεωρητικά, ὑπόδουλος ὅμως τῶν παθῶν του.
Πόσο ἐπίκαιρη ἡ σημερινή παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ!
Καί πόση ἡ ὁμοιότητα τῆς Ἐκκλησίας μέ τόν Πατέρα τοῦ ἀσώτου!
Πονᾶ καί θλίβεται γιά τά ἀπομακρυσμένα παιδιά της καί μέ προσευχή, πίστη κι ἐλπίδα, προσμένει κι ἀναμένει τήν ἐπιστροφή τους, τή σωτηρία τους!
Αὐτός εἶναι ὁ κόσμος, αὐτή εἶναι ἡ Ἐκκλησία!
Δυό ἀντίθετες συνιστῶσες!
Μέ ἐκτίμηση,
Θεόδωρος Σ.
Δημοσίευση σχολίου