ΟΙΑ ΗΩ Ω ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ και άλλα φαιδρά - Λίτσα Δημητροπούλου

 Η υφομετρική απόδοση της συγγραφικής πατρότητας -ιδιαίτερα των λογοτεχνικών κειμένων-, για να μην πέσουμε στην παγίδα της εσφαλμένης αναπαραγωγής, απαιτεί άπειρες ώρες λογοτεχνικής μελέτης και ποικίλων γνώσεων. Στο "αφελές" διαδίκτυο, η πατρότητα πολλών κειμένων καταστρατηγείται βάναυσα και δυστυχώς γίνεται και αναπαραγωγή των εσφαλμένων. Αναφέρω τρία κραυγαλέα παραδείγματα: 
 
1) Στον Σεφέρη αποδίδεται εσφαλμένα η συγγραφή των στίχων: 
"Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα `ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε την βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;"
Οι στίχοι βέβαια ανήκουν στον Νίκο Γκάτσο. Και ο πιο αδαής λογοτεχνικά γνωρίζει πως το τετράστιχο δεν συνάδει με το σεφερικό ύφος.
 
2) Το ποιητικό κείμενο με τίτλο "Να μάθεις να φεύγεις" ανήκει στον Μενέλαο Λουντέμη; Προσωπικά, τον έχω μελετήσει και δεν το έχω συναντήσει...
 
3) Η δήθεν αρχαιοελληνική φράση "ΟΙΑ ΗΩ Ω ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ”  είναι ένα επιπόλαιο διαδικτυακό δημιούργημα, πλήρες συντακτικών και γραμματικών σφαλμάτων. Υποτίθεται πως μεταφράζεται: Όπως η Αυγή γιε μου να είσαι πάντα... Εννοείται πως θα έπρεπε να είναι η "Ηώς" σε ονομαστική, το "οία" να βρίσκεται σε αρσενικό γένος για να συμφωνεί με το "υιέ" και το ρήμα "ει" να βρίσκεται στην προστακτική "ίσθι" ή στην ευκτική "είης"... Επίσης, να προσθέσω πως την κακόηχη χασμωδία δεν την αγαπούσε η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα. Γι' αυτόν τον λόγο και η χρήση των παθών φωνηέντων όπως: της συνίζησης, κράσης, έκθλιψης ... 
 

Λίτσα Δημητροπούλου 

Φιλόλογος