Όλυμπος 2025 / Επιστροφή στο βουνό των αρχαίων θεών για να λατρεύσουμε ξανά τον Αληθινό Θεό - Σακκά Ανδριάνα

Όλυμπος 2025 

 Επιστροφή στο βουνό των αρχαίων θεών

για να λατρεύσουμε ξανά τον Αληθινό Θεό

 

Ένας χρόνος πέρασε από την πρώτη μας κοινή ανάβαση στον Όλυμπο. Κι όμως, από τότε, κάτι είχε ριζώσει μέσα μας. Η μνήμη του βουνού δεν είχε ξεθωριάσει. Και φέτος λοιπόν, 27-29 Ιουλίου του 2025, ήρθε ξανά η στιγμή να επιστρέψουμε εκεί όπου η γη ακουμπά τον ουρανό.
 
Η ομάδα
 
Η φετινή σύνθεση της ομάδας περιλάμβανε τόσο γνώριμα όσο και νέα πρόσωπα, όλων των ηλικιών από μεγάλους έως και μικρούς ταξιδευτές αυτού του ονείρου (μεταξύ των οποίων και την περσινή μικρότερη ορειβάτισσα των 9, πλέον, ετών!), έμπειρους ορειβάτες (με ανάβαση και στα Ιμαλάια) αλλά και αρχάριους, με κοινό όμως χαρακτηριστικό την αγάπη για τον Θεό, τη φύση, την φυγή από την πεζή καθημερινότητα, την λαχτάρα να θαυμάσουμε την μεγαλοπρέπεια του Ολύμπου και το πείσμα να βρεθούμε – κυριολεκτικά και μεταφορικά – υψηλότερα.

Η συντροφιά ήταν ζωντανή, ενωμένη, γεμάτη διάθεση για κουβέντα, μα και για σιωπή, με αλληλοϋποστήριξη και – όπως πάντα – αρκετό γέλιο. Όλοι είχαμε την αίσθηση ότι αυτό που πάμε να ζήσουμε δεν είναι απλώς μια ανάβαση, αλλά ένα ταξίδι που θα μείνει στις καρδιές μας. Εμπνευστής, οργανωτής, καθοδηγητής και βασικός σύνδεσμος αυτής της ομάδας ήταν ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος. Η πατρική  φιγούρα του π. Αναστασίου ήταν ο βασικός σύνδεσμος που κράτησε διαφορετικούς ανθρώπους σε δύσκολες συνθήκες ενωμένους.
 
Η διαδρομή και η ανάβαση
 
Ξεκινήσαμε από την Πάτρα φτάνοντας με αυτοκίνητα στα Καλύβια Ελασσόνας όπου και διανυκτερεύσαμε. Γεμίσαμε τις σωματικές μπαταρίες μας με ένα δείπνο επιμελημένο από ντόπιους ειδήμονες, αλλά και τις πνευματικές μπαταρίες μας προσευχόμενοι με το Μικρό Απόδειπνο. Νωρίς το πρωί ανηφορίσαμε από τα Καλύβια (υψομ. 650 μ) με κατάλληλα αυτοκίνητα μέχρι το καταφύγιο Χριστάκη (υψομ. 2.550 μ). Εκεί έγινε η πρώτη στάση για πρωινή προσευχή, ανασύνταξη και προετοιμασία για την ανάβαση. Η θέα προς την κορυφή Σκολιό (υψομ. 2.905 μ) ήδη εντυπωσιακή, με τον Όλυμπο να απλώνεται μπροστά μας, επιβλητικός και φιλόξενος μαζί.
 
Από το Χριστάκη (υψομ. 2.550 μ) ξεκίνησε η πεζοπορική ανάβαση – μέσα από αλπικά τοπία, βραχώδεις εκτάσεις και ουρανό ολοένα πιο κοντινό. Πρώτος σταθμός, η κορυφή Σκάλα (υψομ. 2.875 μ): απότομη, με τον χαρακτηριστικό της αυχένα να προβάλλει σαν πύλη προς τα ψηλότερα. Από εκεί κατηφορίσαμε στα 2.480 μ προς τον "Γολγοθά" – όπως εύστοχα ονομάζεται αυτή η κοπιώδης, αδρή πλαγιά – και έπειτα προσεγγίσαμε τα Ζωνάρια, τη στενή, εντυπωσιακή ζώνη που τυλίγει το βουνό και οδηγεί στα καταφύγια του Οροπεδίου των Μουσών.
 
Λίγο αργότερα, το καταφύγιο Αποστολίδης (υψομ. 2.697 μ) προέβαλε μπροστά μας – κουκκίδα αρχικά πάνω στο αλπικό τοπίο, και κατόπιν καταφύγιο κυριολεκτικό και ψυχικό. Εκεί καταλύσαμε για ξεκούραση, φαγητό και προετοιμασία για την επερχόμενη αγρυπνία στο υψηλότερο παγκοσμίως Ορθόδοξο χριστιανικό εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία στα 2.803 υψόμετρο.
Υπήρξε αρκετός χρόνος για ξεκούραση και ανάκτηση δυνάμεων, αλλά και η δυνατότητα όσων ήθελαν να περιπλανηθούν και να εξερευνήσουν και τις κοντινές έτερες κορυφές της Μικρής και της Μεγάλης Τούμπας, όπου από την μεν Μικρή Τούμπα μπορεί κανείς να απολαύσει την  απότομη, θεαματική και απροσπέλαστη “κόψη Ναούμ” και απέναντί του να θαυμάσει το ολόρθο και επιβλητικό εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλιού. Από την δε κορυφή της  Μεγάλης Τούμπας, αντικρίζει από κάτω τα περίφημα και θεαματικά  "Μεγάλα Καζάνια",  όπου συγκρατούν ακόμα το τελευταίο χιόνι του Μαΐου.
 
Ο Μύτικας
Όσοι ένιωθαν έτοιμοι πήραν τον δρόμο προς τον Μύτικα (υψ. 2.918 μ). Μια ομάδα τριών ατόμων, επιστρέφοντας πάλι στα Ζωνάρια, επιχείρησαν την ανάβαση μέσω του Λουκιού – της πλέον άμεσης αλλά και πιο απαιτητικής διαδρομής προς την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας. Τα βήματα αργά, προσεκτικά  -πιο σωστά, όχι βήματα αλλά κυριολεκτικό σκαρφάλωμα στους βράχους με τα τέσσερα. Ο βράχος ζεστός από τον ήλιο, μα ολισθηρός από την σκόνη, απότομος και ανελέητος. Η ανάσα λιγοστή, η συγκέντρωση απόλυτη. Και μόνο το γεγονός ότι τα μόλις 170 μέτρα ανάβασης χρειάζεσαι 45 λεπτά για να τα ανέβεις και άλλα τόσα για να τα κατέβεις καταδεικνύει τη δυσκολία του εγχειρήματος.
 
Και στο τέλος, η ανταμοιβή: ο Μύτικας, στα 2.918 μέτρα. Το βλέμμα να αγκαλιάζει όλη την Ελλάδα, η ψυχή να διαστέλλεται από το δέος. Δεν είναι απλώς η θέα· είναι το βίωμα, η διαδρομή, ο μόχθος, η αίσθηση ότι βρέθηκες για λίγα λεπτά στην άκρη του κόσμου. Μετά την απόλαυση, επιστροφή πάλι από το απόκρημνο Λούκι στην ασφάλεια του Αποστολίδης.
 
Η αγρυπνία στον Προφήτη Ηλία – ιερή εμπειρία
 
Το βράδυ, η κορύφωση του πνευματικού μας ταξιδιού. Κατευθυνθήκαμε στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, χτισμένο σε μια από τις ψηλότερες κορυφές του ορεινού όγκου, στα 2.803 μ., εκεί, όπου οι αρχαίοι Έλληνες είχαν το θυσιαστήριο προς τιμή του Ολυμπίου Διός, του οποίου o «θρόνος» ήταν ακριβώς απέναντι, στο «Στεφάνι του Δία» (υψομ. 2912 m). Σύμφωνα και με το συναξάρι του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω (16^ος αι.), ο Όσιος έχτισε Χριστιανικό Θυσιαστήριο, το εκκλησάκι προς τιμή του Προφ. Ηλία, και ανέβαινε δυο φορές το χρόνο (στη μνήμη του Προφήτη και την ημέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος) και επιτελούσε Θεία Λειτουργία. Εκεί, σε μια απλή και σεμνή αγρυπνία, βιώσαμε κάτι πολύτιμο – κάτι πέρα από το υψόμετρο ή την ομορφιά του τόπου.
 
Με τον έναστρο ουρανό πάνω από τα κεφάλια μας, με τις κορυφές του Ολύμπου να στέκουν σαν σκιές, με τη φωνή του ιερέα να ψάλλει με κατάνυξη μέσα στη σιγαλιά της νύχτας – βιώσαμε το αληθινά ανείπωτο. Ήταν σαν ολόκληρο το βουνό να γινόταν εκκλησία. Σαν να ψιθύριζαν, σαν να προσκυνούσαν οι ίδιοι οι θεοί του Ολύμπου στην ψυχή του καθενός τον Άγιο Τριαδικό Θεό. Ήταν μια λειτουργία έξω από τον χρόνο και πέρα από τις αισθήσεις. Στο τέλος της τελέστηκε τρισάγιο για όλους όσους έχασαν τη ζωή τους στα δύσκολα μονοπάτια του Ολύμπου αναζητώντας την ομορφιά του.
 
Η κατάβαση στο πυκνό σκοτάδι μας επανέφερε κατά κάποιο τρόπο πίσω στο παρόν.
 
Η επιστροφή – πιο γεμάτοι, πιο ταπεινοί
 
Η επιστροφή έγινε την επόμενη μέρα από παρόμοια διαδρομή, με μικρή παράκαμψη που απέφυγε τον σκληρό «Γολγοθά».  Εκεί, είχαν και την ευκαιρία οι μικροί ορειβάτες της ομάδας, να απολαύσουν ένα παράδοξο θέαμα για την εποχή. Έπιασαν, έπαιξαν και περπάτησαν πάνω σε χιόνι στα τέλη Ιουλίου!!
 
Ήμασταν κουρασμένοι, αλλά ήρεμοι. Πλούσιοι από εικόνες, στιγμές, βλέμματα. Πιο ελαφριοί σε βάρος, πιο βαρείς σε νόημα. Πιο ταπεινοί μπροστά στη μεγαλοσύνη του Κυρίου μας. Όταν κατεβήκαμε ξανά στο καταφύγιο Χριστάκη και έπειτα στα Καλύβια, δεν ήμασταν ακριβώς οι ίδιοι. Είχαμε περπατήσει στα όρια μας – σωματικά, πνευματικά, ψυχικά. Και είχαμε κρατήσει κάτι από το βουνό μέσα μας.
 
Όλυμπος – όχι απλώς μια ανάβαση
 
Ο Όλυμπος δεν είναι απλώς ένας προορισμός. Είναι ένα κάλεσμα. Είναι μια εμπειρία που δεν περιγράφεται πλήρως – μόνο βιώνεται. Ειδικά όταν συνδυαστεί με μια Θεία Ανάβαση, μια Θεία Λειτουργία στον ξωκλήσι του Αγίου Ενδόξου Προφήτη Ηλία. Το βίωμα αυτό δεν τελειώνει με την κατάβαση. Συνεχίζεται μέσα σου, σιγοκαίει, και κάποια στιγμή σε καλεί ξανά. Και εσύ απλώς υπακούς. Κατά την διάρκεια όλης αυτής της ανάβασης αλλά και της κατάβασης το αίσθημα προστασίας και ασφάλειας, τόσο από τον Άγιο Διονύσιο όσο και από τον Προφήτη Ηλία, ολοένα θέριευε και κυριαρχούσε  τις ψυχές και το μυαλό μας. 
 
Τελικά, ο Όλυμπος δεν κατακτάται. Απλώς σου ανοίγει την πόρτα του, για όσο χρειάζεται. Ιδιαιτέρως δε, για να λατρεύσεις σε μια από τις υψηλότερες κορυφές του τον Ποιητή του, τον Κτίστη των Πάντων, στον Οποίο πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνηση, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων!
 
 
ΥΓ: Θερμές ευχαριστίες στον Ηγούμενο  της Ι. Μ. Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, π. Μάξιμο, για την άδεια τελέσεως της Θείας Λειτουργίας, και στον π. Μακάριο της ιδίας Μονής, τον «εκκλησιαστικό» και ακούραστο φροντιστή και ανακαινιστή του εξωκκλησίου για τις διευκολύνσεις και τις πολύτιμες συμβουλές του!
 
Συντάκτης κειμένου Σακκά Ανδριάνα
 

Η κορυφή «Σκάλα» (υψομ. 2.800 μ) και στο βάθος η δυτική πλευρά του Μύτικα και του Στεφανιού του Δία
 

Μύτικας και Στεφάνι του Δία (δυτική πλευρά)
 

Στην κορυφή της Ελλάδος, στον Μύτικα (2.918 μ)
 

Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στα 2.803 μ
 
 

Από τον Προφ. Ηλία θέα στον Μύτικα, στο Στεφάνι και στα Ζωνάρια
 

Ο Προφήτης Ηλίας στα 2.803 μ

Στεφάνι  και Ζωνάρια (ανατολική πλευρά). Στο βάθος η κορυφή Σκολιό.
 

Σκαρφαλώνοντας  στο Λούκι του Μύτικα                                                                                         

Χιονούρα στα τέλη Ιουλίου…