Όταν ο Κύριος ημών, και Θεός, ο του Πατρός μονογενής Υιός και Λόγος, έμελλε να καταβή από τους Ουρανούς, και να συλληφθή ασπόρως και παραδόξως εις την παρθενικήν κοιλίαν της παναμώμου αυτού Μητρός, ηθέλησε να προβεβαιώση την εν τη Παρθένω εδικήν του άσπορον σύλληψιν, με άλλο θαύμα παράδοξον. Τούτου χάριν προτίτερα από μήνας εξ της εδικής του συλλήψεως, εμήνυσε δια του Αρχαγγέλου Γαβριήλ εις τον προφήτην και αρχιερέα Ζαχαρίαν, όστις ευρίσκετο τότε εις τον Ναόν και εθυμία, και υπέρ του λαού επροσεύχετο, εμήνυσε λέγω εις αυτόν την παράδοξον σύλληψιν του εδικού του Προδρόμου. Η οποία έμελλε δια να γένη εν τη κοιλία της στείρας και γηραλέας γυναικός του της Ελισάβετ, την οποίαν σύλληψιν εορτάζομεν σήμερον.
Ο δε Ζαχαρίας, επειδή δεν επίστευσεν εις την παρ’ ελπίδα ταύτην αγγελίαν του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, δια τούτο κατεδικάσθη με την αφωνίαν και σιωπήν, έως οπού να ιδή δια των έργων γενόμενον το αρχαγγελικόν μήνυμα.Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου