Ούτος εγεννήθη μεν εις την Αίγυπτον, και δια τον φόβον του Φαραώ ερρίφθη εις τον βάλτον του ποταμού Νείλου, περικλεισμένος μέσα εις μίαν θήβην, ήτοι σεντούκι πλεγμένον από παπύρι, και έξωθεν αλειμμένον με άσφαλτον ήτις ήτον ομοία με πίσσαν. Επάρθη δε εκ του ποταμού από την θυγατέρα του βασιλέως Φαραώ Θέρμουθιν ονομαζομένην, και ανατρέφεται ως υιός αυτής, φιλοτίμως και βασιλικώς, και μανθάνει όλην την σοφίαν των Αιγυπτίων. Όταν δε έγινε χρόνων τεσσαράκοντα, εθανάτωσεν ένα άνθρωπον Αιγύπτιον, όστις εμάχετο και έδερνεν ένα Εβραίον. Δια τον φόνον λοιπόν τούτον φοβηθείς, έφυγε και επήγεν εις γην Μαδιάμ. Και εκεί επήρε γυναίκα Σεπφώραν την θυγατέρα του Ιοθόρ.
Εσχόλαζε δε και επροσηύχετο πάντοτε εις τον Θεόν,
και δια της μελέτης και προσευχής εκαθάριζε τον νουν και την καρδίαν του. Όθεν
είδε τον Θεόν εις το όρος του Σινά, καθώς ήτον δυνατόν να ιδή άνθρωπος τον
Θεόν. Και γίνεται με τους ιδίους του οφθαλμούς θεατής του εν τη βάτω θαύματος.
Ήτις καιομένη μεν, μη κατακαιομένη δε, ήτοι μη χωνευομένη, προεικόνιζε την εν
τη Παρθένω πραγματικήν και ουσιώδη κατοίκησιν της θεότητος. Τελειώσας δε άλλους
τεσσαράκοντα χρόνους εν τη γη Μαδιάμ, κατέβη εις Αίγυπτον κατά προσταγήν Θεού,
ώντας ογδοήκοντα χρόνων γέρωντας, δια να ελευθερώση τον Ισραηλιτικόν λαόν από
τας χείρας των Αιγυπτίων.
Επειδή δε ο Φαραώ δεν επείθετο να ελευθερώση τον
Ισραήλ, δια τούτο τιμωρεί ο Μωϋσής την Αίγυπτον με τας δέκα πληγάς. Όθεν με την
βοήθειαν και θέλησιν του Θεού, πέρνωντας τον Ισραηλιτικόν λαόν από την
Αίγυπτον, ομού με αργύριον και χρυσίον πολύ, διεπέρασεν αυτόν παραδόξως δια
μέσου της Ερυθράς Θαλάσσης. Και εν τη ερήμω επαίδευσεν αυτόν άλλους
τεσσαράκοντα χρόνους με τον γραπτόν Νόμον, και με διάφορα σημεία και θαύματα.
Επειδή δε και αυτός ως άνθρωπος επαρώξυνε τον Θεόν, διατί ελάλησε και είπε με
δισταγμόν: «Ακούσατέ μου, ω απειθείς, μη εκ της πέτρας ταύτης εξάξομεν υμίν
ύδωρ;» (Αριθ. κ’, 10), ανταποκρινόμενος δηλαδή προς τον λαόν, οπού τον
ανάγκαζε· δια τούτο, λέγω, δεν εμβήκεν εις την γην της επαγγελίας. Αλλά αναβάς
εις το όρος Ναβαύ, εκεί απέθανεν, ώντας χρόνων εκατόν είκοσιν. Επρόλαβε δε την
παρουσίαν του Χριστού έτη χίλια τετρακόσια ογδοήκοντα πέντε.
Σημείωσαι, ότι κατά τους χρόνους του Μεγάλου
Κωνσταντίνου εφέρθη η θαυματουργός ράβδος του προφήτου τούτου Μωϋσέως εις την
Κωνσταντινούπολιν, και ευγήκεν ο βασιλεύς πεζός και επροϋπάντησεν αυτήν. Κτίσας
δε Ναόν της Θεοτόκου, έβαλε την ράβδον εις αυτόν. Έπειτα μετέφερεν αυτήν εις το
παλάτιον, ως λέγει Γεώργιος ο Κωδινός.
Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου