Ούτος ο Άγιος Ιλαρίων ήτον κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου, εν έτει τλγ’ [333], γεννηθείς και ανατραφείς εις την πόλιν των Γαζαίων από γονείς απίστους. Δια την αγάπην δε των μαθημάτων, επήγεν εις Αλεξάνδρειαν. Και εκεί παιδευθείς και διδαχθείς την εις τον Χριστόν πίστιν, γίνεται μιμητής Αντωνίου του μεγάλου, και μένει κοντά εις αυτόν όχι ολίγον καιρόν. Αφ’ ου δε απέθανον οι γονείς του, εγύρισεν εις την πατρίδα του, και διεμοίρασεν εις τους πτωχούς όλα του τα υπάρχοντα. Έπειτα επήγεν εις την έρημον. Και επειδή εμεταχειρίσθη άκραν και υπερβάλλουσαν άσκησιν, δια τούτο έλαβε την χάριν παρά Θεού να ενεργή πολλά θαύματα. Διαπεράσας δε πόλεις και χώρας, ετελείωσε τον πρόσκαιρον τούτον βίον, ζήσας χρόνους ολοκλήρους ογδοήκοντα.
Ο Σωζόμενος δε (βιβλ. γ’, κεφ. κδ’) γράφει εις τον
Βίον του Οσίου τούτου Ιλαρίωνος, ότι αυτός εγεννήθη εις μίαν κώμην, Θαβαθώ
ονομαζομένην, η οποία, κατά τον Ιερώνυμον, απείχεν από την Γάζαν μίλια πέντε
(Κλήμης ο Κανόνικος εν τη ανασκευή της τελευταίον διερμηνευθείσης Διαθήκης).
Άγιος Νικόδημος
Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου